29/07/2020

Ik ga op reis en ik neem mee...

.
Daar gaan we, in Henry's limousine op weg naar het huisje op de berg.
1240 kilometers rijden, wat een pokke-eind! 
Maar... niet alles in één keer: die tijd hebben we gehad, toen we nog jong en onbesuisd waren...
We maken een tussenstop in Wörth an der Donau, een klein rustig dorpje met een fijn hotel.
Dat eerste stuk reizen gaat veilig en als de gesmeerde bliksem.
Na aankomst lekker even een wandeling doen om de benen te strekken: naar boven zoals we dat noemen en daarna een heerlijke maaltijd in de gelagkamer, met een welverdiend biertje! 
Dan volgt een rustige nacht om bij te komen en de volgende dag gaan we uitgerust en wel weer verder. 
Zou het huisje er nog staan?


Natuurlijk staat het er nog!
Het staat er al meer dan 100 jaar en kijkt uit over het dal en waakt over iedereen die daar woont... 
En wij kijken mee en genieten van het prachtige uitzicht.
Maar eerst maar eens een vuurtje in de nieuwe vuurkorf, die Henry meegenomen heeft.


En een gezond maaltje buiten, voor de deur met een goed glas wijn...


Ja... het leven is daar goed.
Niks mis mee..
Niks meer aan doen.

20 comments:

Marjolijn. said...

Fijn dat jullie daar weer genoten hebben.

Karel said...

mogge Marlou
jullie hebben weer heerlijk genoten
van en de reis en het verblijf daar in het huisje op de berg
groetjes , Karel

Sjoerd said...

De ideale vakantieplek in een heerlijk land.

Lutje said...

het zelf gezellig maken, dat is nog leuker dan al die dure restaurants
leuk!
-€en @->- voor jou.

sjannesblog.com said...

Heerlijk nagenieten, zo!

John said...

Kijk, dat is eindeloos geniet zo. En jullie weten ook precies hoe dat moet dat eindeloos genieten. Een mens kan het goed hebben.

klaproos said...

als 2 mensen weten wat genieten is, dan zijn jij en Henry het wel hé,
heerlijk.

gewoon zo doorgaan.... tot aan het gaatje..

dag m'n schat
xxx

Edward McDunn said...

1240 kilometer in de tuf,tuf, is een behoorlijk eind hoor,
maar voor het ultieme genieten, moet je wat over hebben hè?

nicole orriens said...

Dat is een flink eind. Groot gelijk dat je dat niet in 1 keer doet. Wat een prachtig plekje is het.

Tine de Jong said...

Geniet maar heerlijk van alle momenten die komen. En je had weer prachtige foto's meegenomen.
Heb je trouwens ook dat insect ontmoet waar ik over heb geschreven op het natuurblog waar ik nu mee zal reageren. En tevens bedankt voor je mooie reactie op andere blog.

Rebbeltje ★ said...

Dit heet nagenieten en wij mogen mee genieten...
Ja een gezonde maaltijd tussendoor is een must om bergen te beklimmen hihi
Groetjes en fijne dag

Ferrara said...

Mens wat heerlijk daar. Jullie weten hoe dat moet, het leven genieten. Houen zo!

Jelle Droeviger said...

Furfurduri, zou myn oude moeder zeggen, dat is mooi, daar in Oostenryk, zo een vrystaand huisje met uitzicht.
Terug naar de basis.
Misschien zelfs stoer hout hakken, en des avonds naar de sterren koekeloeren.
En des ochtends de zon zien opkomen.
.
Jelle Droeviger.

די מריו said...

Veel veiliger dan daar kan je niet zijn. Wat een rust en uitzicht he. Geniet er lekker van.

Love As Always
Di Mario

miekequilt said...

Wat heerlijk om zo even weg te kunnen. En de aankomstdag was super.

Karel said...

ha die Marlou
ja dat was weer een pracht dag
ik geniet er telkens weer , en ben ook steeds weer wat meer tevreden met foto's :)
fijne avond groet

Firma Fluitekruid said...

Wat een (letterlijk) top-plekkie! En altijd fijn, zo'n fikkie met een wijntje erbij. Geniet ervan! :-)

Nietzomaarzooo said...

Ziet er zalig uit. Vooral dat houtvuurtje en die wijn en het uit- en inzicht.

Carla S. said...

Wouw, dat is pure nostalgie, dwz mijn beleving van vakantie door mijn of jouw (?) ogen gezien. Ja, zo fijn had ik het lang geleden ook wel eens.
Schitterend uitzicht daar.
Ook zo fijn dat je in een weliswaar andere, maar o zo vertrouwde omgeving terecht komt.

Ria said...

Heerlijk🥰
Fijne foto’s ook.
Ria