Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn, de laatste maand van het jaar.
Vandaag las ik het ontstellend droevige bericht dat Sjaak, de man van mijn blogvriendin Sjanne plotseling op 12 december is overleden. Dat was een schok om te lezen. Ik had blogpauze en wist van niks. Zo zie je maar: ik moet blijven bloggen... dan blijf ik op de hoogte.
Inmiddels is er een mooie kaart naar Sjanne gestuurd...
En dan was er mijn overbuurman Hans. Ik kreeg 27 december om 10 uur een appje van zijn vrouw: Hans gaat vanmiddag om 17 uur het tijdelijke met het eeuwige verwisselen. Of ik nog even langs wilde komen, want hij had me niet meer gezien sinds... ja... sinds wanneer? Sinds heel lang, want hij was erg ziek en kwam zijn bed niet meer af.
Gelukkig heb ik nog even op de rand van het bed mogen zitten en zijn hand vast kunnen pakken. En nog gekletst en zelfs grapjes gemaakt en een dikke zoen kunnen geven. "Dag jongen, goeie reis!"
Toen naar de winkel om een kaart te kopen. Huh? Welke winkel? Geen enkele winkel! Alles dicht.
Dienie appte, dat ze wel een mooie kaart voor me had. Ze heeft een foto opgestuurd van een aantal geschikte kaarten en ik heb er eentje uitgezocht. De volgende dag had ik 'm in huis en kon ik buurvouw een kaart met een mooie tekst van mij geven om te condoleren...
15 comments:
Hoe droevig toch allemaal. De man van Jeanne, zo onverwacht, zo erg!!
Ja, baby's worden geboren, en mensen gaan dood. Hoewel het bij het leven hoort komt het toch altijd een beetje onverwacht. Sterkte voor de nabestaanden.
Hoe lang duurt het leven.?
Hoe lang zal de zon nog voor jou schijnen.?
Hoeveel tijd heb je nog.?
.
Maar zie: aan de takken zie je al knoppen.
Gisteren hoorde ik een pimpelmeesje vier keer piepen.
De zon stond al wat hoger.
Ergens hoorde ik iemand onbedaarlijk lachen.
Met de wind in de rug fietste ik naar de Dappermarkt.
Ik plukte de dag.
.
.
Jelle Droeviger.
Naast het leven het afscheid, maar we kunnen en willen niemand missen.
Sterkte!
Groetjes,
Hilly
Zo zie je maar dat je niet meer mag pauzeren. Gecondoleerd met het verlies van je dierbare. Dat ze een mooie reis mogen maken.
Love as always
dimario
Gecondoleerd met het verlies van je vrienden.
Verdrietig nieuws, Marlou. Fijn dat je nog even naar je buurman kon. Afscheid mogen nemen is zo belangrijk. Sterkte.
Ja, zo gaat het maar door in de tredmolen van het leven. Zo af en toe glipt er iemand tussendoor, maar gelukkig was je nog op tijd om buurman gedag te zeggen. Sterkte, Marlou.
Verdrietig allemaal hoor, mooi dat je nog afscheid hebt kunnen nemen van je buurman.
Mensen komen, mensen gaan, is dat de essentie van ons bestaan...?
Bah afscheid nemen, maar wel fijn dat het nog kon...
Zo zie je maar weer de een feest de ander is in rouw
Ja niet bloggen, dan mis je van alles haha
Groetjes
Verdrietige gebeurtenissen. De een kiest bewust en met reden en voor de ander eindigt het leven abrupt, zo kan het gaan. Je blogpauze betekende dus ook dat je geen blogs las.
Goed dat mensen aan elkaar blijven denken, in voor en tegenspoed.
Zo is ons leven eenmaal. Hans
Sjaak, ik kon het niet geloven, zo verschrikkelijk.
Post a Comment