13/10/2009

Het kussen

.
























Terwijl een lange rij voor de veiligheidscontrole staat wordt er overal om me heen hevig afscheid genomen.

Een jonge vrouw, Spaans sprekend, met dikke tranen in haar ogen kust haar geliefde. Keer op keer.
Als ik denk: "Nu is het klaar..." dan komt er nóg een kus.
En nóg een.
Dan… eindelijk gaat hij de hal uit, naar buiten.
Ze kijkt hem met haar grote, vochtige, bruine ogen na.
Je ziet dat ze het er moeilijk mee heeft. Ze hoopt, dat hij zich nog één keer zal omdraaien.
Maar nee. Dat doet hij niet. Hij stapt stevig richting draaideuren.

Langzaam loopt ze in de rij mee naar voren.
Mobieltje in de hand. Steeds turend naar het schermpje.
Als mijn mobieltje gaat (een sms-je van Lufthansa: "uw vlucht naar Frankfurt zal volgens schema vertrekken") kijkt ze hoopvol op haar schermpje.
Ik wil me bijna verontschuldigen, dat het míjn mobieltje is...

Daarna, teleurgesteld, schuift ze naast mij mee naar voren.


.

12 comments:

Lutje said...

Je bent terug :o)
Hopelijk heb je je goed geamuseerd en is je broer tevreden :o)
Ik stuur je ook een sms: welcome back in blogland ;-)

klaproos said...

háá wat gezellig je bent er weer :-)
fijn marlou,
ook ik stuur je net als lutje een sms
en daarin staat te lezen,
hiep hoi,
stevig met beide benen op de grond,
broer heeft het maar getroffen met zo'n zus:-)

jammer voor de spaanse dame afscheid nemen doet altijd pijn,
xxx

marjolijn said...

Ha Marlou, ik wist al dat je er was.
Maar heb wel iets leuks voor je.

Alsjeblieft.
De "Circle off friends Award" geef ik door aan jou.
Vanwege je doorzettingsvermogen en je manier van schrijven.

Het is de bedoeling dat ook jij hem weer doorgeeft aan 2 andere bloggers

Lieve groet en nogmaals : Welkom thuis.
Marjolijn.

Nienk said...

Heeeeeee, je bent er weer.
Ik lees wel hoe het allemaal was.
Dit is in ieder geval weer een lekker begin.
Dikke tranen! Zielig hoor.

Fluitenkruid said...

Hoi Marlou,
Fijn dat je weer heelhuids terug bent. Over je belevenissen ga je hopelijk nog schrijven. Je hebt in ieder geval weer allerlei moois al op het vliegveld gezien.
dikke welkom thuis-knuffel

Roosje said...

en... ben je alweer een beetje gewend?
koud he!!!!


ps. ik zag dat je toch als rozenprinses genoemd wordt (ik had niks meer gezegd hoor, jij?)!

Anne said...

afscheid nemen op een station, vliegveld op bij een haven heeft ook zoiets definitiefs.
geen wonder dat dit zo vaak in films wordt gebruikt.

ik ben benieuwd naar je verdere belevenissen:))

Di Mario said...

Tja afscheid nemen is nooit leuk. Maar.. misschien heeft ie het wel goed gemaakt door vijf minuten later twee smsjes te sturen.

Welkom terug. Door mij niet in sms-vorm, je telefoon zou overuren maken.

Love As Always
Di Mario

gerdaYD said...

... of hoe je van een toevallig iets, iets inmoois maken kan. Daar moét je Marlou voor heten!

Nou vaarwel m'n lief, 't ga je verder goed
Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet
Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn
De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn (...)
© Robert Long

Maar blij dat ons afscheid van jou niet van al te lange duur was, en jij weer monter je logs, en je mooie reacties plaatst... Wat heb ik dat gemist, lieve meid!

Martine said...

Mooi! En leuk om te bedenken wat daar allemaal achter kan zitten, zelfs als de gedachten een beetje verdrietig zijn. Zo'n programma als Hello Goodbeye is niet voor niets succesvol, op het vliegveld ligt de inspiratie voor mooie verhalen voor het oprapen, zo veel emoties op een paar vierkante kilometers..
Enne..welkom terug natuurlijk, Marlou!
Martine

Ibella said...

Een beetje laat, maar ook van mij krijg je een welkom.
Volgens mij heb jij heel veel schrijfinspiratie opgedaan, want je 2e log staat er ook al. Ik ga snel lezen. Prachtig verhaal trouwens over het afscheid.
Liefs Ibella

Liesbeth said...

Ha Marlou! Tof dat je weer terug bent. Ik lees je mooi beschreven stukje van de droevige vrouw die geen afscheid kon nemen..ik begrijp haar wel..