13/02/2014

Serie: uitgelicht...

.
Ooit woonde ik in Amsterdam en ging ik iedere werkdag na een uur of 5 's middags naar het Waterlooplein. De kooplui waren dan klaar met verkopen en wat ze niet meer mee wilden nemen lieten ze gewoon liggen. Voor ons, voor het oprapen.
Gouden tijden waren dat!


(Foto: Rudolf Bruil)

Ik denk dat het zo rond 1977 was, dat ik er rondschuimde op zoek naar een "verweesd" schaaltje of een boekje.
En dat ik toen dit gekke ding vond:


Enig idee wat het is?
Dan misschien wel, na het zien van de volgende foto:


Nog geen idee? Nou okay dan... Nog één foto en dan moet je het weten!



Juist!! Een eiersnijder. Inmiddels dus 37 jaar in mijn bezit. 

En het ding was al oud, toen ik het daar, achtergelaten, vond. Die ene "tand" was toen al afgebroken.

Of er op het huidige Waterlooplein nog steeds zo valt te "schumen"... ik weet het niet.
Ik zou nu ook niet meer gaan zoeken naar allerlei dingen.
Ik wil juist van alles kwijt.
Je weet wel: Less is more!
Maar dit gekke ding hou ik, zolang hij het nog doet!

.

14 comments:

Marjolijn. said...

Oh zo'n oude eiersnijder heb ik ook lang gehad tot hij echt kapot was.
Nu al even een nieuwe, maar vaak denk ik had ik die oude nog maar.

Ben er maar zuinig op Marlou..!
Fijne dag vandaag.

Wim said...

Zo'n instrument met snaren maakt muziek dacht ik eerst ;-) ;-) ;-)

Lutje said...

als ik erover nadenk hebben alle eiersnijders wel een draadje over, bij mijn ma was dat ook zo, ik heb geen eiersnijder denk ik nu....

Jelle Droeviger said...

Een kostbaar bezit, Marlou.! ~ Met die eiersnijder zul je dus altijd een verminkt plakje veroorzaken, waardoor jouw gerecht herkenbaar zal zijn. Een soort handtekening, en dat al 37 jaren lang. ~ Hoeveel mensen zullen zich in het verleden al niet hebben afgevraagd hoe zo een plakje ei zo onvolmaakt en met een rafelrand in de salade terecht is gekomen. ~ Je wéét gewoonweg niet wat die afgebroken tand allemaal tot gevolg heeft gehad. Om nog maar te zwijgen van het raadsel hóé die tand ooit is afgebroken.

Jelle Droeviger.

gerdaYD said...

Goh, ooit heb ik zo iets ook gehad en ja, eveneens op de rommelmarkt op de kop getikt. Het jouwe doet het, in tegenstelling met de mijne, dus nog altijd! Koesteren dat ding, ooit wordt het nog eens échte brocante *wink, big smile*.
Fijne dag nog lieve Marlou, geniet er van hé!

John said...

Mogguh Marlou,

Ja, ik zag gelijk al dat het een eiersnijder is. Ik heb er hier ook ongeveer zo een liggen ergens. Ver weg in en lade. Ik snij mijn eieren gewoon door de helft.

Fijne dag vandaag he

klaproos said...

Grappig ding loutje,
ja ik zag wel meteen dat een eidersnijder was:-) wij hadden er thuis ook zo een, maar waar die gebleven is...
joost mag het weten :-)

leuk mens ben je toch dat je gaat schumen :-)
heerlijk:-)

heb het goed vandaag hé,xxx

Yvette said...

o ja dat schumen...bij mij ging het om lappies
zo'n eiplakjes ding had ik ook of misschien heb ik ook maar zoooo roestig

Kay ♥ said...

Ik ken het moderne Amsterdam
schuimde ooit ook wel eens langs de Dam
maar ik vond er geen dierbaar bezit
niet oud, niet hedendaags
maar ik herkende het meteen
ik geloof graag dat jij er toen wat voor overhad,
en al ontbreekt er een tandje
het ding past helemaal in jouw handje ;-)

ot: dat aangeven op mijn blog van IP, browser enz ... is vr de lezer zelf, dat kan ik niet zien, want als ik mijn blog open, zie ik het mijn.
Het zijn de STATS achter de schermen die lke beweging detecteren en daar érger ik mij aan. ik zie nog wel wat ik ermee doe!

fotohanvogel.blogspot.com said...

Sommige dingen van geen waarde hebben een grote persoonlijke waarde. Jammer is alleen dat die spulletjes eens weer op het Waterlooplein zullen liggen.

Petr@ said...

Lekker struinen over een rommelmarkt of kringloop, dat doen wij ook heel graag!
Deze eiersnijder is wel heeeeeel oud haha.
Wij hadden vroeger ook zo iets maar dan voor tomaten, ook met een snaar eraf. Dus het was altijd vechten om de dikste plak!

Liefs Petr@

Sjoerd said...

Sommige dingen hebben emotionele waarde zonder dat je echt weet waarom. Die sleep je je hele leven mee...

Mirjam Kakelbont said...

Ik dacht dat het om een champignonscnijder ging ;-) Ooit op een schoolreisje kreeg ik de dringende behoefte iets voor mijn moeder te kopen. Bij gebrek aan een beter idee, kocht ik zo'n champignonsnijder. Heel stom, want die dingen aten wij thuis nooit...
Groot gelijk dat je het hebt opgepakt en meegenomen. Heel veel dingen van waarde zijn geen fluit waard! En omgekeerd natuurlijk :D
liefsliefs Kakel

די מריו said...

Na zoveel jaar gebruiken mag je heb nog wel een tijdje houden hoor. Beter dan een nieuwe aanschaffen.

Love As Always
Di Mario