Het feest

.

Vanaf 17:00 komen de gasten uit de wijde omtrek (de meesten uit Nederland) naar het feest van de jarigen in de bergen.

We trekken onze mooie feestkleren aan en Henry maakt nog even een soort van staatsie-portret. 

Zit het allemaal wel goed? Hoort die strik niet aan de andere kant?

Alles zit okay en we gaan we op stap...

Het is schitterend weer, dus het hele feest kan mooi van begin tot eind buiten!

Er staan lange gedekte tafels, er is muziek en zang en dans.

Iedereen is vrolijk en blij...

Heerlijk, deze herinneringen aan het feest...

Ik zou zo weer terug willen...

(foto's: Henry Kloostra)

Het concertje

.

Een dik uur lopen van het huisje vandaan bevindt zich een magische berg: de Wolfgangi-Berg.

Boven op die berg staat een kerkje en iets verderop is een mooi grasveldje, waar vandaan je een eindeloos uitzicht over het landschap hebt.

Femke, de oudste dochter van mijn broer, nodigt ons allemaal uit om daar naar toe te komen.

Daar zal zij, met nog drie mensen ons trakteren op een concertje...

Zij heeft een prachtige, sterke stem: helder en zuiver... 

Haar vriend bespeelt de djembé, haar zus Aafje (een mooie warme alt) zingt met haar en dan is er nog Matthijs, de vriend van Aafje, een professioneel gitarist...

Wat denk je? Zal ik genoten hebben?

En óf ik genoten heb...

Ik ben er namelijk eentje van de Familie Bofkont...

(foto's: Henry Kloostra en Hans Cuppen)

.

De verjaardag

.

Eindelijk is het 17 juli en mijn broer is jarig!

En dat niet alleen... ook Joost, de zoon van zijn vrienden is vandaag jarig.

De één is 65 geworden en de ander 27.

's Morgens zijn we allemaal in de buurt van de feestplek en worden we uitgenodigd om taart te komen eten. Er is een mega grote chocoladetaart besteld bij Bartl, de beste banketbakker in het dorp beneden. 

We zingen de jarigen toe van je-lang-zal-ze-leven en onze-jongens-zijn jarig-hoera-hoera en van je jodelahiti en doen ons dan tegoed aan de overheerlijke chocoladesmaak...

Het enige moment van de dag waarop zo'n 20 mensen zomaar niets zeggen en lekker zitten te genieten...

Florian en Joost... een mooi en gezond levensjaar wens ik jullie toe.

Een jaar vol fijne verrassingen en met heel veel licht en liefde en harmonie...

De laatste tent

.

We besluiten om deze vakantie nog één keer te gaan kamperen en dan de tent op zolder van het huisje te leggen ter gebruik van de lenige jongeluitjes...

Ik heb er geen trek meer in, hoewel ik het buitenleven wel heel leuk vind.

Maar dat gekruip op je knieën om je bed in te rollen... 

Nee... nog een paar keer: bij Salzburg en bij Graz en dan is het echt finito...

In Salzburg is het mooi weer... echt wat je noemt kampeerweer...

Maar kijk eens wat een klein tentje we hebben...

Het is Henry's beurt om te koken, nou ja... beurt... enfin... hij kookt.

We hebben een hele berg rauwkost en gebakken knödeltjes. Biertje erbij en wie doet je wat.

De meesterkok:

Die nacht als ik net de slaap gevat heb steekt één of andere malloot vuurwerk af, om dat ergens in Verweggistan een groepje andere malloten wereldkampioen zijn geworden in het achter een bal aanrennen...

Verdikkeme... ik kan daarna meteen niet meer slapen en hoor elk torretje en miertje en piertje...

En tot overmaat van ramp moet ik nog plassen ook. Ken je dat? Midden in de nacht moeten plassen op een onbekende camping? Een ramp!

Gelukkig komt de regen de volgende dag met bakken uit de hemel, zodat we niet meer in Graz gaan kamperen.

't Is mooi geweest.

Kijk eens wat we vinden? Een goeie Bed and Breakfast en hier genieten we van de ruimte en het kunnen lopen en douchen en je eigen wc en een koelkast en een tv...

Heerlijk...

Van alle gemakken voorzien... 

Dag tent! Tot nooit meer...

"Do is de Baanhoof"

Zoekplaatje

.

Voor het weekeinde krijg je een zoekplaatje mee...

Je zult al snel vinden wat ik bedoel...

Eerste foto:

Ergens in de bergen zagen we dit grasveldje...

Maar hier zie je iets beter, wat we écht zagen....

Zie je dat eigenwijze koppetje al?

Een echte muizenvanger!

Daar issie dan!

Poezen weten altijd precies hoe ze mooi moeten zitten voor een foto...

En de komende drie weken heb ik de twee katten van mijn dochter logeren.

Dus dat zullen ongetwijfeld mooie portretjes worden van Poema en Vlekkie...

Hier is Poema...

Volkomen gevloerd door het spel met de bal: ik gooi de bal en Poema spurt er achteraan en brengt 'm terug.

Echt waar: een katje dat apporteert...

Salzburg

Na de fijne week hoog in de bergen van Tirol zijn we naar Salzburg gereisd.

Daar hebben we aan de rand van de stad onze tent opgezet en zijn met de fiets de stad in gereden.

Heel apart is dat, om in het buitenland met je eigen fiets rond te karren en een stad te "veroveren"... Leuk!

Salzburg is een aardige stad, aan de rivier de Salzach. 

Mooie oude gebouwen, kastelen en pleinen...

Aan één van de bruggen hangen duizenden slotjes van verliefde mensen, die hun liefde op deze manier willen bezegelen. Ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien...

Overal staan namen op... en sommige slotjes zijn wel heel bijzonder:

Natuurlijk zijn we ook naar het Mozarthuis gefietst. Het is het huis, waar hij geboren is. En waar zijn strenge vader hem als klein ukkepukkie achter de piano zette om de beste van de wereld te worden. Hij is er nog boos over...

Kijk maar... hier loopt hij kwaad en haastig van het huis weg...

Ach Herr Mozart, machen sie sich nicht so "druk"...

De fotograaf en zijn foto

.

Ooit moet ik in Zell am See geweest zijn, ik was misschien 4 jaar.

Ik weet er niets meer van.

Maar nu ben ik er weer geweest en zal het niet gauw meer vergeten.

Een aardig stadje gelegen aan een heel mooi stil meer.

We hebben er een fietstocht omheen gemaakt en op een bankje zitten lunchen.

Ik fotografeer Henry, terwijl hij een foto maakt...

Maar wáár maakt hij een foto van?

Van iets, dat me erg leuk lijkt... En zo heerlijk rustig...

Misschien ga ik het wel een keertje doen:

Je staat op een plank en je peddelt heel rustig over een meer.

Het water beweegt nauwelijks, jij trouwens ook niet.

Weinig geluid, alleen een zacht platsjen van je peddel...

Hoog in de bergen.

.

Twee weken ben ik weggeweest en twee weken lang heb ik de heerlijke berglucht mogen inademen.

Eerst een week naar de grote hoogtes van Tirol...

Hoger kon bijna niet... Zo nu en dan zat ik letterlijk en figuurlijk in de wolken...

De Kitzbüheler Horn (klik) daar loop of fiets je niet eventjes naar toe...

Hoewel... er gaat een wielerwedstrijd naar de top! Dat is pas afzien...

En... kijk eens hoe mooi: er groeien en bloeien echte Alpenroosjes. Die kunnen alleen boven de 1600 meter groeien. 

En waar was ik? Juist! Boven de 1600 meter.

Als je op de foto's klikt, dan zie je de Alpenroosjes in al hun zeldzaam mooie pracht. 

Dat ik zoiets van dichtbij mocht meemaken en zien... dat maakt me zo blij en licht...

(Foto's: Henry Kloostra)

Back in the saddle again...

.

En daar is ze weer...

Bruin verbrand en vol energie...

vakantie-bestelling:

Het is een heerlijke vakantie.

Het leven is goed.

Ik heb altijd de wind mee...

17 juli 2014

.
Mijn broer is binnenkort jarig en hij wordt: 65!
Dat vindt hij zo fijn, dat hij het viert in ons huisje in de bergen.
Ennn... hij heeft zeker 40 mensen uitgenodigd om zijn verjaardag mee te komen vieren.
Wat je denk je: ze komen bijna allemaal!
Dat wordt feesten!!
Het hele huisje is dan overbezet en in de tuin staan diverse tentjes.
Lange tafels worden buiten gedekt (we duimen voor heeeeeeeel mooi weer!)
Er komt een heusche kok voor ons koken en... een band voor de muziek!
Wij gaan dansen en zingen. Lachen en kletsen...
Ik heb er enorm veel zin in!
En omdat we toch een pokke-eind moeten rijden plakken we er meteen een lekkere vakantie aan vast.
Hier een paar foto's van het feest, 5 jaar geleden op dezelfde lokatie! 
Toen werd mijn broer dus... 60!
Ik draag daar een feestjurk geleend van Ella, die in het dorp verderop een hotel runt:

Als we dit jaar weer zulk mooi weer hebben, dan kunnen we in onze handjes knijpen!

En hier ben ik samen met mijn broer en drinken een kleine schnaps op zijn gezondheid. 

Lechajiem!

Zo gaat het er dus dit jaar 17 juli ongeveer weer uitzien:

Tot over twee weken!

Het boek van Linnéa

.

Ik heb wel eens verteld over Gerritje  (klik)  de kat van mijn buurvrouw, waar ik zo nu en dan op pas... op de kat dan, hè!!! Niet op de buurvrouw...

Nou was buurvrouw bij mij om me te bedanken en iets met de sleutel te doen en ze zag mijn boek van Linnéa liggen. Helemaal uit elkaar en gerafeld en kapot en versleten... want ja... bijna 30 jaar oud...

En omdat ze boekbinder is (naast haar gewone beroep) zei ze: "Ik neem het boek mee en zal het helemaal voor je opknappen en opnieuw binden..."

Zo gezegd, zo gedaan...

Vorige week kwam ze het weer terugbrengen.

Niet te geloven!!! Het lijkt wel als nieuw!! Dat moet een heel werk geweest zijn!

Mijn lievelingsboek is zo mooi geworden...

En weet je wat zo grappig is... buurvrouw zegt, dat ik sprekend op Linnéa lijk!!

Ik ben dan ook gek op dat grappige grietje!! Als je bovenin mijn blog in de zoekfunctie: Linnéa typt, dan kom je alle verhaaltjes die ik over haar schreef tegen... 

Ik ben ook altijd bloemetjes aan het drogen voor in mijn agenda of een fotoalbum.

Buurvrouw...

Namens Linnéa... dank je wel voor het mooie werk!

Ik ben er ontzettend blij mee!!

Laatste repetitie

.

Vandaag is de laatste repetitie van dit seizoen van mijn koor: Vrouwenkoor Malle Babbe....

We repeteren voor het Korenlint in september, hier in Haarlem...

De juiste datum zal ik nog wel doorgeven, dan kun je die in je agenda zetten en komen luisteren!!

(En van wie is deze mooie foto? Van Henry Kloostra natuurlijk....)

Speciaal voor de slotavond, die in de tuin (duimen voor mooi weer) van één van de alten wordt gevierd met hapjes, drank en zang, heb ik een lekker liedje geschreven, dat ik daar ga zingen.

Ik heb de melodie van "Zo'n rebelse meid" van Cobie Schreijer gebruikt.

Jammer genoeg staat dat lied niet op YouTube.

Wel een ander van haar, speciaal voor de Internationale Vrouwendag... luister maar:

Cobie was de troubadour, die in De Waag in Haarlem, een café chantant had, waar jong talent een springplank kreeg. Simon and Garfunkel, Herman van Veen, Boudewijn de Groot en meer hebben daar gezongen. En ja... ik ook!

Maar dát is verder niks geworden...

Enfin... hierna 6 weken vakantie van Malle Babbe en daarna gaan we er weer stevig tegenaan, want... repeteren  met Leny van Schaik is keihard werken!! Heerlijk!!

Foto van Henry

.

Ja... Henry is een geweldig goede fotograaf!

Eigenlijk zou hij, net als Schlijper, een eigen site moeten hebben met elke dag een paar goeie fotoos.

Maar ja... daar is hij te bescheiden voor...

Dus...

Ik dacht: "Ik ga gewoon zo regelmatig een foto van hem op mijn blog zetten..."

Goede gedachte, nietwaar...

Er staan her en der al fotoos van hem in de diverse verhaaltjes, maar nu dus een bladzijde apart!

Dit is een heel bijzondere foto...

Henry staat er speciaal vroeg voor op: rond 5 uur 's morgens.

Dan keert een gigantisch cruiseschip, de Carnival Legend, wel 293 meter lang!, vlak bij de Sumatrakade en één van de drie grachtjes die op het Java-eiland zijn gecreëerd... Je moet op het juiste moment klikken om dit schitterende beeld (klik er op voor groot) te krijgen:

En... wel op tijd opstaan, maar daar heeft Henry geen enkel probleem mee...