Zin in pauze

.

Tot 1 september!!

Ik ben even uitgekakkerd en heb zin in pauze, in inspiratie opdoen, in lekker niks...

Tot later!

Bevrijd je hart van haat.

Bevrijd je geest van zorgen.

Leef eenvoudig.

Geef meer.

Verwacht minder.

Nederland Briefjesland...

.

Misschien weet je allang, dat ik gek op briefjes ben.

Niet zozeer om zelf te schrijven of te ontvangen, maar om te lezen.

Briefjes, die ik op straat vind of briefjes die op een raam geplakt zijn...

Ik lees alles wat los en vast zit!

Nou is er een boek van grafisch ontwerper en beeldend kunstenaar Peter Boersma uitgegeven over briefjes op ramen en deuren.

Hij loopt stad en land af en fotografeert her en der wonderlijke briefjes...

En... hij heeft een facebookpagina, waar inmiddels 1341 briefjes zijn gepost!

Ik heb er hier een paar van hem geleend.

Veel briefjes gaan over het niet functioneren van de bel!

Briefje 1294:

Of... over niet snel bij de deur kunnen zijn. Briefje 1289:

Vaak gaat het over alsjeblieft de baby's niet wakkermaken... Briefje 1286:

En zo kan ik nog wel uren doorgaan.

Enig!!

Peter Boersma van het boek  "Briefjes op ramen en deuren" werd door iemand van HP de Tijd geïnterviewd. Leuk om te lezen en je kunt er nog een heleboel andere briefjes zien...

En als je daar geen zin in hebt dan is hier briefje 1301, heel aandoenlijk:

En tot slot nr. 723, dit lieve briefje helemaal alleen voor jou: 

En dan nu even de aankliksels:

Het interview in HP de Tijd: Interview

De facebookpagina heet: Mededelingen

Het boek heet: Briefjes op ramen en deuren

En de maker is Peter Boersma

Zomaar...

.

Zomaar even een tekst (geen idee van wie die is) om het weekeinde mee in te luiden...

Voor de niet-engels sprekenden hier een niet al te beste vertaling, maar... soit!:

Als je je rijk wilt voelen, hoef je alleen maar de dingen die je hebt, die je niet met geld kunt kopen, te tellen... 

Zoiets als: tel je zegeningen?

Aan het eind van elke dag, voor ik ga slapen, schrijf ik altijd vijf dingen op, waar ik dankbaar voor ben...

Ik tel mijn zegeningen en die hebben niets met geld te maken...

Heerlijk!

Een nieuwe stoel

.

Het enige wat hier in huis nog ontbrak was een beetje leuke, goedzittende stoel in de voorkamer, waar ik lekker de krant of gedichten of whatever kan lezen.

Ik vind dat lastig: een nieuwe stoel. 

Je wilt er toch een hele tijd mee doen, dus als je een stoel koopt moet het wel een blijvertje zijn. 

Een nieuwe stoel voor in de leeshoek!

Hij wordt uitgezocht en zomaar gratis thuisgebracht... 

Maar... vóór je kunt gaan zitten moet je eerst nog een heleboel doen:  eerst een mega-hoeveelheid plastic verwijderen: daar ben ik zeker een half uur mee bezig!

En dan ook graag zelf in elkaar zetten...

Dat laatste kost me meer dan een uur én mijn humeur. Sjesses! Wat een rotklus.

En het ergste is: het lukt niet!!!

Ik ben echt niet onhandig en meestal heb ik veel geduld, maar dit... grrrrrrr!!

De zitting lukt wel, maar de rugleuning dus echt niet!!

Wat ik ook doe... de rugleuning verzet zich met alle macht tegen montage.

Ik word zo pissig: wil die hele rotstoel in de gracht mieteren. Het lukt niet!!

Maar... daar is mijn reddende engel.

Henry!

Hij ziet meteen dat er iets fout is gefabriceerd, belt de stoelenfirma en zegt: "ik ga wat gaten uitvijlen, is dat okee?"

Dat mag van de firma en ja... Henry kan gewoon alles!

En heeft ook veel meer geduld dan ik!

De laatste schroef wordt er in gedraaid:

En na deze laatste vakkundige handeling mag madam in haar nieuwe stoel zitten..

Henry.... dank je wel!

De gevel aan het Spaarne

.

Vlak bij mij, aan het Spaarne, wordt druk gebouwd: het brugwachtershuisje, waar ik het al eens eerder over had,  maar ook een heel complex met een interessant gegeven: de gevel van het vorige gebouw is niet gesloopt!

Is dat dan zo'n bijzondere gevel?

Waarschijnlijk wel.

Ik zal even laten zien, wat ik bedoel:

Zie je hoe vervaarlijk de gevel staat? Helemaal los van alles. Heel eigenwijs...

Natuurlijk is alles goed gestut. Dat kun je aan de voorkant zien:

Je ziet hoe stevig de gevel gestut is. Dat heeft een bedoeling. Natuurlijk mag-ie niet omkukelen, want dan heb je de poppen aan het dansen.

Maar is er dan iets zo belangrijk, dat de gevel niet gesloopt is en bij de nieuwbouw betrokken wordt?

Jazeker.

Kijk maar eens:

Deze kop en het tegelwerk is dus belangrijk genoeg om de hele gevel te stutten en verder te integreren.

Hier nog een detail van het tegelwerk:

Leuk he, dat ik als toerist in mijn eigen stad ronddwaal...

Ik moet wel eens om mezelf lachen...

Als de zon schijnt dan fiets ik gauw naar mijn "projekten"...

Ik zal je van dit projekt op de hoogte houden!

Broodje

.

Alweer een gek straatschrijfsel.

Ik vind dit door de hele stad.

Inmiddels heb ik er zo'n tien van deze gezien.

En als je er ééntje hebt gezien, dan vallen er steeds meer op.

Deze in de Stoofsteef in Haarlem:

En er vlakbij nog ééntje:

En wat denk je... Ja hoor! Er komt er nog ééntje voorbij...

Nou, vooruit... de laatste. Dan moet je maar geloven, dat er nog meer in de stad getekend zijn.

Daar staat dan nog bij "Read what you eat".

Het blijft voor mij een wonderlijk fenomeen: 

Je gaat de deur uit, met twee dikke stiften in je binnenzak (een witte en een zwarte) en je gaat op zoek naar een plek, waar je jouw "boodschap" kunt opschrijven...

Deze straatschrijfselen had ik op Facebook bij "Je bent Haarlemmer als....." gezet en ik kreeg er veel reacties op. 

Onder andere van iemand die me attent maakte op: BROODJE

Heel wonderlijk!!

Gouda...

.

Vrijdag ben ik met een vriendin een dagje naar Gouda geweest.

Ontspannen met de trein.
Op de Markt op een terrasje een lekkere cappuccino. En daarna naar het Museum: Museum Gouda...

Er is daar op dit moment een expositie, die heet: van Michel tot Israëls. Een uitwisseling tussen Franse en Nederlandse kunstenaars...

Natuurlijk gaan we die bekijken. 
Maar voor ons is toch dé trekpleister de expositie die heet: Uitgelezen.

De kunst van het boek.

Naar aanleiding van dit krantenartikeltje gaan wij het Museum Gouda binnen. Op zoek naar deze twee lezende meisjes.

Je ziet het niet aan dit verfrommelde papiertje, maar het licht is zo ontzettend mooi...

Dít schilderij ga ik opzoeken...

De schilder heet J.B. Thoolen en de twee lezende meisjes zijn de twee zusjes Arntzenius. 

Gelukkig heeft het Museum Gouda deze lezende zusjes op het web gezet. 

Kijk eens naar dat licht:

Dat licht is bijna aan te raken. 

Het doet me denken aan vroeger, aan de tijd, dat we ook zo intensief konden lezen: in elke houding of in een hoekje van de kamer. Er werd veel gelezen, vooral mijn vader vond dat belangrijk. 

Maar ik híeld ook enorm veel van lezen...

Ik vind het een prachtig beeld en een heerlijk doel voor onze dag naar Gouda!

Alleen maar dit schilderij te mogen zien...

Het web:

Museum Gouda  ("een oase in de binnenstad")

Film

.

Eergisteravond hier in Haarlem in de Filmschuur naar de film "Still Alice" geweest:

Het verhaal gaat over een vrouw van 50 jaar, die merkt dat ze behoorlijk vergeetachtig wordt en na bezoek aan de neuroloog van hem hoort, dat ze Alzheimer heeft. Heftig, heel heftig!! 
Een vrouw met een goed stel hersenen, een goede opleiding, een lieve man, leuke kinderen... Alzheimer... 
Hun hele wereld komt op z'n kop te staan.
Je ziet de hoofdrolspeler langzaamaan geestelijk aftakelen, terwijl ze van buiten nog steeds dezelfde is...
Al haar herinneringen verdwijnen, alsof ze worden "opgegeten"...

Een prachtige film, met prachtige mensen erin en prachtige muziek.

Hoofdrolspeler Julianne Moore heeft voor deze rol de Oscar en de Golden Globe gewonnen en terecht!

Allemachtig, wat kan zij spelen... Hartverscheurend mooi!

Als je zin hebt, kun je hier de trailer van de film zien:

Naar aanleiding van het boek "Still Alice" van Lisa Genova

Ik wilde de film graag zien, omdat mijn vader in de laatste tientallen jaren van zijn leven Alzheimer had.

Wat ging er op het laatst in hem om?

Het antwoord is: NIETS! 

Bij het afsterven van de laatste hersencellen, was er NIETS.

Er was één grote leegte, die duurde tot aan zijn sterven. 

En daarna... de eeuwige leegte...

Loesje

.

Ik schrok me rot!

Kon meteen écht geen oog meer dicht doen.

Inzicht

.

Soms krijg je zomaar ineens een wonderlijke gedachte.

Dat had ik vannacht, toen ik niet slapen kon...

En laat ik nou vanmorgen een Inzichtmail krijgen, die precies slaat op wat ik vannacht dacht:

Niemand heeft het vermogen

om jou ongelukkig te maken.

Alleen je eigen gedachten zijn daartoe in staat.

Je hoeft ze alleen maar te geloven.

Het slaat op een situatie, waarover ik, in verband met de privacy, nu niet verder ga uitweiden.

Maar het gekke is, dat ik dus vannacht die gedachte had...

Nou ben ik er benieuwd naar hoe jij er over denkt...

Vind jij ook, dat niemand het vermogen heeft om jou ongelukkig te maken en dat alleen je eigen gedachten daartoe in staat zijn??

Laat je het weten?

Lizzy

.

Wat krijg je als je een Franse Bulldog kruist met een Lhasa Abso??

             (Franse buldog)

             (Lhasa Abso)

Dan krijg je Lizzy, het hondje, dat ik drie keer per week uitlaat! Ik heb al eens over haar geschreven en over het fenomeen BUUV.nl  (hier staat het verhaaltje: lopen met een hondje)

Het baasje van Lizzy (na een zware open-hart-operatie) is nog steeds aan het revalideren en gaat met de dag vooruit, maar hele einden lopen kan ze nog niet ... 

En Lizzy wil juist heel graag lekker lang de hort op...

Kijk, hier heb je d'r. Net getrimd en vrolijk als wat!

Al d'r wilde haren zijn eraf geschoren en ze zit er fris en fruitig uit...

Ik vind het nog steeds enig om met het hondje te lopen.

Het is goed voor m'n botten en ik kom lekker buiten.

Ja... ik word er zelfs helemaal vrolijk van!

Het hondje is heel goed opgevoed en dat merk je aan alles...

Ha! Vanmiddag mag ik weer!!

De Olifant 2015

.

Toen ik in afgelopen december tijdens het  kerstdiner voor de vrijwilligers van het ABC (het architectuurcentrum in Haarlem) een liedje zong, waarin in het refrein de regel: "Tijd voor de Olifant" voorkomt, had ik niet kunnen voorspellen, dat mìjn directeur, Gabriël Verheggen genomineerd is voor deze grote Haarlemse kunst- en cultuurprijs!

Zaterdag belde Gabriël mij persoonlijk op, om dit te melden.

Om te vertellen, dat hij genomineerd is voor deze belangrijke prijs.

Er zijn vijf genomineerden, die alle vijf een bijzondere bijdrage hebben geleverd voor het cultuurklimaat van Haarlem.

Dat gaat een strijd tot en met worden.

Maar ik hoop natuurlijk, dat mijn directeur "De Olifant 2015" wint!! 

Dat snap je zeker wel...

Daarom nodig ik je uit, om met me mee te stemmen!

Hij verdient deze prijs omdat hij zo een enthousiaste, drijvende kracht is achter het functioneren van het architectuurcentrum...

In de krant van zaterdag: "Een groot stimulator van de dialoog tussen beleidsmakers, ontwikkelaars, architecten en bouwers in Haarlem, en de mensen die in de stad wonen en werken."

Klik om mee te stemmen op:  De Olifant 2015

Op 18 mei weten we meer!

Gabriel Verheggen, directeur van het Architectuur Centrum Haarlem. 

www.architectuurhaarlem.nl

Kinderen van een mindere god

.

Denk maar niet dat ik zielig ben, omdat ik niet goed hoor.

Integendeel!

Ik kan er geweldig goed mee leven.

Ik zit op het beste koor van Haarlem en omstreken, wat zeg ik... van Nederland. Ha! Dat zegt toch wel wat!

Als je eenmaal een handicap hebt is het handig om je te verdiepen in de gemakken en ongemakken.

En me al verdiepende komt er van alles op m'n pad en krijg ik geweldig veel ideeën voor verhaaltjes: een film, een boek, onze oude kat...

Er bestaan ongetwijfeld ook dove honden... of olifanten...

Maar zeker is dat er veel dove mensen zijn en er steeds meer komen door slecht gebruik van "oortjes".

Gehoorbeschadigingen... Ze liggen op de loer, kijk dus uit!!

In de film "Children of a lesser god" is geen sprake van gehoorbeschadigingen, maar wel van aangeboren doofheid. Het verhaal gaat over een (horende) leraar, die les gaat geven aan leerlingen van een dovenschool.

Een heel romantisch verhaal. Daar hou ik wel van, van romantiek..

De hoofdrolspeelster uit de film, Marlee Matlin, speelt heel overtuigend, maar ja... ze ís dan ook écht doof. Én opgegroeid met gebarentaal. Ze brengt die taal heel mooi en elegant. En daarom heeft ze in 1986 dan ook voor deze rol een Oscar gewonnen voor de beste actrice...

Ben wel benieuwd hoe ze die in ontvangst heeft genomen, want ze spreekt niet met haar stem. Ze  spreekt alleen maar met gebarentaal...

Gebarentaal...

Zou ik dat ooit kunnen leren? Of mijn familie? Of mijn vrienden?

Het lijkt me ontzettend moeilijk. Maar we gaan beginnen met les 1!

Wil je alvast dit gebaar voor me leren? Het betekent:  "Ik hou van jou"

Beethoven

.

Eén van de geniaalste componisten aller tijden is toch wel Beethoven. 
Ludwig von Beethoven.

Als je er van houdt heb je geluk...

Luister maar eens naar een stukje uit de prachtige Mondscheinsonate:

Als je je bedenkt, dat Beethoven doof was geworden kun je je bijna niet voorstellen, dat hij zoiets moois heeft geschreven.

Het muziekstuk is dan ook een beetje verstild.

Zoals het stil was in zijn hoofd.

Of was het niet stil in zijn hoofd? 

In mijn hoofd is het helemaal niet stil! 
Ik hoor van alles... alleen komt het niet van buiten.

Ik heb gisteren een schitterende film gezien, die over Beethoven gaat.

Copying Beethoven heet die film met één van mijn favoriete acteurs: Ed Harris in de mooie hoofdrol als Ludwig von Beethoven...

Hij staat helemaal compleet op YouTube, weliswaar Grieks ondertiteld, maar ja. Misschien kun je hem eens uit de videotheek halen:

Het "copying" slaat op het kopiëren, dat in die tijd (rond 1800) écht met de hand werd gedaan. 

Geen kopieermachine, maar gewoon met een pen en op notenbalk-gelinieerd papier...

Een bereklus, dat kan ik je wel verzekeren. Er mocht geen nootje fout geschreven worden...

Hoe is het mogelijk... een dove componist...de af, not stupid)

Niets kunnen horen en tóch van die mooie muziek schrijven...

De dove kat

.

Wij hadden vroeger, toen het hele gezin nog compleet was en we met z'n allen in een heel groot huis in Overveen woonden, een spierwitte kat.  Ik dacht dattie Flip heette, maar nee, dat was onze tamme kraai (die op mijn moeders hoofd ging zitten slapen!!)

Maar ja, hoe die kat heette, dat ben ik dus ... vergeten!

Ik kan me alleen wél herinneren, dat die witte kat, zo doof als een kwartel was.

Op internet vind ik daarover enkele vragen:

Enkele veelgestelde vragen: 

- Zijn witte katten,in het bijzonder blauw-ogige witte katten, altijd doof of is dit een bakerpraatje? 

- Is doofheid alleen verbonden aan ongelijk-ogige witte katten? 

- Sommige blauw-ogige zijn niet doof - waarom? 

En natuurlijk vind je daar ook de antwoorden.

Als je écht geïnteresseerd bent mag je de antwoorden zelf opzoeken...

Eén antwoord geef ik alvast: "Het is géén bakerpraatje..."

Onze kat, laten we 'm maar Pietje noemen (we waren niet echt heel bijzonder in het benoemen van onze huisdieren) was dus stokdoof.

Nou zag ik laatst een verkeersbord, dat waarschuwde voor een spelend, doof kind:

Hadden wij destijds (55 jaar geleden??) maar ook zo'n bord gehad, dan was onze Pietje niet overreden.

Er reed toen nog een bus door onze straat en er lag heel veel sneeuw.

En de witte kat liep in de sneeuw en hoorde de bus niet en de buschauffeur zag de witte kat niet...

Ja, als ik eenmaal over doofheid begin ben ik nog lang niet uitgepraat...

DOOF

.

Helaas... mijn gehoor wordt steeds slechter.

Gelukkig kan ik enig ongemak oplossen door twee geweldige hoorapparaatjes!
Ik hoor daarmee gewoon alles! En kan iedereen goed verstaan.

Waarschijnlijk heb ik deze handicap geërfd van mijn vader, die aan het eind van zijn leven stokdoof was en zelfs zijn eigen stem niet meer hoorde.

Het begon ermee, dat hij zijn hand achter zijn oor zette als een vergroting van zijn oorschelp om beter te kunnen horen. 
En met dat-ie steeds zei: "Jullie mummelen zo..."

(Ja hoor, pap! Goed hoor, pap!)

Hij verzon van alles om ons beter te kunnen verstaan, zoals dit apparaat, ja echt!!

Uiteindelijk kreeg ook hij hoorapparaten. Dat waren toen nog joekels van dingen: grote dikke apparaten (die altijd piepten!) met een kastje op je borst voor de bediening...
Nee, dan zijn mijn "hearing-aids" een stuk eleganter. Die zie je en die hoor je niet!

Sinds een tijdje ben ik geabonneerd op de nieuwsbrief van Doof.nl

Hierin staan interessante artikeltjes die allemaal te maken hebben met doof-zijn en slecht horen.

Van de week las ik daarin een leuk artikel over een dove kat, die gebarentaal leert van zijn baasje.

Ik vind het zo'n leuk filmpje... dat wil ik je niet onthouden:

Morgen verder, denk ik... want over doof-zijn is, wat mij betreft, het laatste woord nog niet gesproken.

(I'm deaf, not stupid!)

.