Tot volgend jaar...

.

Met nog een paar foto's van onze hoffotograaf van ons kerstconcert van afgelopen zondag, 18 december in de Nieuwe Kerk in Haarlem neem ik afscheid van het oude jaar.

Ik ga me voorbereiden op Chanoekah, wat ik elk jaar weer een heel mooi licht-feest vind.

De kandelaar (de chanoekiah) moet worden opgepoetst. De kaarsen uitgezocht.

En elke dag, acht dagen lang, steken we er weer een extra kaars bij aan... tot de chanoekiah helemaal vol is...

En daarbij lekkere latkes eten: heerlijke gebakken aardappelkoekjes...

En soefganiot: een soort van mjammjam gevulde oliebolletjes.

Maar eerst nog even de beloofde fotoos.

Het kerstconcert van Vrouwenkoor Malle Babbe was een heeeeel groot succes.

Een bomvolle kerk, met heel veel vrienden van me en... mijn dochter en de kleinkinderen... daar werd ik zoooo blij van!

Mensen die te laat kwamen moesten staan of gingen op de grond zitten...

Kijk eens... deze man is zelfs een soort van midden in het koor gaan staan, ik had het niet eens in de gaten...

Leny, onze dirigent, was lekker op dreef.

Onze keeltjes waren goed gesmeerd en het ging fantastisch..

We zongen nog een kerst-wiegeliedje voor de kleine Jonah, het eerste kleinkindje van onze Ella.

Ze zei later: "Het leek wel of Jonah gedoopt werd..."

Het was een topmiddag.

En nu ga ik een topvakantie houden.

Gewoon een lekkere blogpauze...

Tot in het nieuwe jaar!

(foto's: Henry Kloostra)

De kerstmutsen op tournee...

.

Afgelopen zaterdag waren we uitgenodigd door de winkeliersvereniging van de Gedempte Oude Gracht om kerstliedjes te komen zingen op 5 verschillende lokaties.

Wie zijn we? 

Dat zijn de Kerstmutsen!! 12 vrouwen uit het Vrouwenkoor Malle Babbe.

We starten bij de Kunstuitleen... Natuurlijk hebben we flink geoefend op de liederen: vierstemmig en geen oubollige liedjes zoals "Herdertjes" en zo... 

Nee gewoon lekker knallen met echt verrassend goeie liederen! Tenminste... iemand van de luisteraars zei dat!

We hebben allemaal dus een kerstmuts op en een kersttrui aan. Ik heb een hele mooie grote warme mogen lenen met een "echte" wortelneus!

We hebben een verplaatsbare kerstboom en vuurkorf en die zwerven de hele route met ons mee.

Overal blijven mensen staan om te luisteren.

We krijgen er steeds meer lol in!

Op vijf lokaties staan we te zingen. (met glühweintjes toe!)

Bij de boekhandel, bij een sportwinkel...

De laatste lokatie is die bij STAAL.

Een heel leuk restaurant, waar we door Sabien ontzettend lekker in de watten worden gelegd.

Er is pompoensoep en kaas en brood en wijn...

Daar zingen we binnen en als de wijn op is nemen we de kerstboom en de vuurkorf mee gaan we buiten nog even zingen...

Het was een toffe middag!

Heerlijk gezongen, gelachen en gekeet.

Echt TOF!

Volgend jaar weer, meiden?! Jaaaa!

(Foto's: Henry Kloostra)

Marius van Dokkum

.

Bijna iedereen kent dit plaatje wel:

Het heet "Meegaan met je tijd" en het is geschilderd door Marius van Dokkum.

Nou zijn er mensen die Marius van Dokkum helemaal niks vinden. 

"Het is geen kunst" roepen ze dan.

Maar dat bepaal ik zélf wel, wat ik wel of geen kunst vind.

Toch?!

Ik vind schilder en illustrator Marius van Dokkum knap schilderen en ook nog eens ontzettend leuk werk maken!

Het is werk met een knipoog...

Deze kwam ik van de week ergens tegen. 

Mannenhuishouding heet het:

Er zit een heel verhaal in.

Die nonchalante uiterst slordige man, die iets aan het opwarmen is. Kan koffie zijn (brrrrrr....)

Oh nee, ik zie het al: hij is een blikje in een pannetje water aan het opwarmen...

Ik zie in ieder geval vier katten. Kan ook vijf zijn.

Er hangt een nogal gore was aan een lijn en er staat een motor, waar aan gesleuteld wordt.

Ik kan bijna ruiken hoe het er ruikt, daar in dat mannenhuishouding.

De houding van de man vind ik ook zo geestig: met z'n hand in de zak, heel erg relaxed.

En dat peukje en dat petje...

En heb je die twee vrouwen gezien, die door het raam aan het koekeloeren zijn?

Ze vinden het best vermakelijk, die man, die daar dat blikkie aan het opwarmen is...

Ik wed, dat ze een potje voor hem willen koken.

Het werk van Marius van Dokkum... ik word er vrolijk van!

Een adelijke hond

.

Ik wist niet, dat er zoveel hondenrassen waren.

En wij, mensen, kunnen heel wat van honden leren!

Zij letten namelijk helemaal niet op, wat voor kleur je hebt, of dat je veel geld hebt of een aparte tattoo. Het maakt een hond niet uit hoe je er bij loopt en ook niet of je een hazelip hebt, ik noem maar wat.

Een hond houdt onvoorwaardelijk van z'n baasje. 

Daarom moet het baasje goed voor 'm zorgen! Toch?!

En wat betreft andere hondjes: die hoeven alleen maar lekker te ruiken. That's all! Er wordt gesnuffeld en als de geur goed bevalt is er een klik....

Tijdens het rondje kom ik een adelijke hond tegen: Een Cavelier King Charles Spaniel.

Een mooie goed verzorgde hond, die meteen op Lizzie valt. Het klikt! 

En zijn naam is: Bojangles!

Nee, geen goeie foto. Misschien moet ik toch eens een écht fototoestel meenemen...

Maar gelukkig is daar het www, waar vind ik een mooie foto van een echte Cavelier King Charles Spaniel vind:

Kijk toch eens wat een deftige hond...

Zo mooi glanzend en trots.

Van zijn baasje hoor ik, dat deze honden in vorige eeuwen de gezelschapshonden van het Engelse koningshuis waren. Maria Stuart had er al één en dat was toch al zo'n 500 jaar geleden!

Hier een portret van Anna Boleyn met haar Cavelier:

De rondjes in de Bolwerken van Haarlem met het hondje worden steeds interessanter...

Vertrouwen

.

Tijdens openingstijden: boeken  voor 50 cent en 5 voor 2 dollar

Als de winkel gesloten is, voel je dan toch vrij om ze te lenen of houd ze en betaal me later.

ALTIJD:

ALS JE GEEN GELD HEBT OM BOEKEN TE KOPEN EN MOET EN WILT LEZEN: HELP JEZELF.

Donaties worden geaccepteerd

De eigenaar...

Vertrouwen:

Het verloren hoorapparaat...

.

Je weet inmiddels wel, dat ik slechthorend ben.

Dat is voor mij niet erg en voor jou ook niet, want ik heb twee prachtige peperdure piepkleine hoortoestelletjes, waar ik alles haarfijn en haarscherp mee kan horen.

Zelfs jouw zuchten kan ik horen, dus kijk maar uit!

Je snapt zeker wel, dat ik ontzettend zuinig ben op die twee juwelen in mijn oren.

Maar toch... ondanks dat raakte ik mijn rechter hoorapparaatje kwijt.

Hoe kan dat nou, vraag jij je af. Ja... ik hoor het je zeggen! Echt wel! Ik hoor alles...

Ik zal het vertellen:

Ik deed mijn apparaten uit, toen ik in de trein stapte. Treingeluid is nogal hard, vandaar dat ik ze uitdeed. En ik hoefde toch niet te luisteren...

Toen heb ik iets doms gedaan: ik deed mijn apparaatjes los, ja... los.... LOS! in mijn jaszak.

Dom dom dom. 

Eenmaal thuis ontdekte ik, dat ik er eentje kwijt was.

Godsgloeiende godver!

Mijn tas wel drie keer omgedraaid.

Mijn jaszakken wel drie keer nagekeken.

Niks! Nergens... Weg!

Meteen op de fiets naar de winkel, waar ik nog even binnen was geweest: niks te vinden.

Het buro gevonden voorwerpen van de NS gebeld en gemaild: niks!

Diep bedroefd was ik. Je moet weten, dat die dingen onbetaalbaar zijn. Snotverjume en nog eens snotverjume!

Maar nu komt het!

Twee dagen later: De zon schijnt en ik ben zomaar blij en dans door de gang naar het zonlicht toe en ik dans weer terug en dan... wordt mijn hoofd naar rechts "getrokken" en wat sien ik?????

Zie je het?

Zie je dat gekke sleutelhangertje en zie je dat rare armpje van dat gekke poppetje?

Hoeraaaaaa! Halleluja niks aan de handa!

Ik blijf dansen...

Geert zál hangen...

.

Van de week zag ik deze poster voor een raam hangen:

Natuurlijk ga ik Geert niet letterlijk ophangen, begrijp me niet verkeerd.

Maar laten we welwezen: zo'n persoon als Wilders hoort niet in de politiek.

Hem moet de mond gesnoerd worden. Ik griezel van fascisme en rechts-extremisme én van die man... bah!

Ik hoop dan ook van ganser harte, dat hij gaat verliezen.

Ik ben even gaan zoeken op www.hierzithet.nl en heb een aantal interessante artikelen gevonden.

Ik ben blij, dat er meer mensen zijn, die nadenken.

Veel meer dan we denken...

Ook in ons land met de verkiezingen op 15 maart hoop ik dat het gezonde verstand zal zegevieren.

Dat men in gaat zien, dat GW ons en de samenleving ernstige schade toebrengt...

Ik begin nu al vast met duimen: je kunt nooit vroeg genoeg beginnen!

PC- situatie opgelost

.

Bijna had ik dus mijn laptop het raam uitgemieterd...

Maar gelukkig... niet gedaan! Ook niet op gerammeld, maar rustig gebleven... 

(Heel rustig...)

Ik had een situatie met de accu van mijn PC. 

En de oplossing ervan heeft me geen cent gekost.

Alles doet het weer!

Ik kan weer lekker bloggen en reageren bij mijn collega-bloggers.

Gezellig toch?!

Trouwens, iemand nog computer-hulp nodig?

Kapoerewietska

Lieve Webbies,

Mijn laptop is Kapoerewiet...
En helaas... Het lukt me niet om op mijn iPad te bloggen.
En ook heel vervelend: ik kan niet bij jullie reageren...

Ik ben niet ziek en ook niet op vakantie....
Maar gewoon een kapoerewiete computer.

Als alles in orde is, dan ben ik er weer...

Groetjes van Marlou

😰 😱 😨

Ontmoeting in het Bolwerk

.

Als je twee keer in de week een hondje uitlaat dan kom je nogal eens andere mensen tegen, ook met een hondje.

En het grappige is: je groet elkaar! Soms maak je een praatje.

En dan hoor je een mooi verhaal over een hondje dat gered is uit een Roemeense hel.

Of uit de handen van een slechte baas...

Ik loop met "mijn" hondje en ontmoet een vrouw met zo'n grappig ouderwets hondje.

Ik vraag aan haar wat het er voor eentje is: een Draadhaar Foxterrier.

Nooit van gehoord! Het hondje lijkt op Bobbie van Kuifje, maar dan met iets meer zachte haartjes. 

Al luisterend vergeet ik een foto van het hondje te maken, maar ik vind er wel een op het www:

Dat vind ik nog eens een mooi hondje! 

En dít is een hondje met een missie: de ontroostbare baasjes troosten.

En denk je dat het is gelukt?

Ja! Driewerf ja: het is gelukt.

Een hondje kan troosten!

Want wat is er gebeurd...

Het baasje had eerst een ander hondje van precies hetzelfde ras. 

Het was een vrouwtje en het heette Lola.

En dat was het aller aller aller allerliefste hondje van de hele wereld.

Ze hadden haar al 11 jaar en toen gebeurde er iets vreselijks:

Lola verdronk.

De vrouw die het vertelt begint zomaar te huilen en ik krijg ook tranen in m'n ogen.

Het is zo'n ontzettend zielig verhaal...

Ze vertelt minutieus wat er gebeurt is en het is echt hartbrekend erg.

Ze vertelt dat haar man en zij ontroostbaar waren en dat ze om dat te doorbreken een puppy hebben gezocht.

En dat ze dat maar niet vonden, totdat er een fokker was in Groningen...

Die had een teefje, dat om de een of andere reden niet geschikt was voor de "dek".

Na heel wat wikken en wegen, foto's van Lola bekijken en praten met elkaar mochten de vrouw en haar man het vrouwtje meenemen. Ze is een jaar of 4 en ze heeft een hele deftige naam, maar ze wordt Snibbe genoemd oftewel Snip.

En dát is het hondje, dat ik dus tegenkwam in het Bolwerk.

Het speelt met Lizzy, alsof ze elkaar al jaren kennen.

Ik loop nog een heel end mee, hoewel ik allang terug had moeten gaan.

Ik bedank de vrouw voor het vertellen en zij bedankt mij voor het luisteren...

Dat vind ik nou het leuke van wandelen met een hond.

Je loopt anders en je maakt nog eens wat mee. Echt wel!

(foto: www)

Een vreemd briefje

.

Omdat ik altijd alles lees, wat er los en vast onder m'n ogen komt, komt er zomaar van alles op m'n pad.

Zo ook dit boodschappenbriefje.

Het lag op de grond, buiten voor de winkel en er was al meerdere keren overheen gelopen.

Maar ja... ik zie letters en ik wil het lezen en raap het op...

alfalfa

stuk gember

handje taugé

Dan draai ik het briefje om en zie een heel ingewikkeld verhaal.

Iets wat ik zelf ook wel eens doe, als ik met iemand telefoneer: dan maak ik notities over wat er gezegd is, omdat ik soms zo'n slecht geheugen heb...

Dit staat er op het briefje, nogal onleesbaar:

15 september, hip broken, set

walkdifficulty, rolst came

.?. all over body, years

losing urine diet no sugar

pain right shoulder

3 of 5 pezen broken off

muscles no longer function

Alexan...

E... 60,-

06 250 (rest van het tel. nr heb ik grondig weggewit)

Oh oh... wat een drama vond ik op de stoep.

Ik kreeg gewoon medelijden met degene die het overkomen is...

Heup gebroken, pezen afgebroken. Getverdemme...

Met de komende gladheden in aantocht denk ik meteen: Niet vallen!

Blijf overeind en hou je haaks.

Wie het ook is... beterschap! Niet vallen en overeind blijven...

5 december...

.

Al jaren doe ik liever niet aan het feest van Sinterklaas op 5 december.

Ik vind er niks an en heb er nooit wat aan gevonden.

En die Sinterklaas: "Ik mag die man niet..." (Toon Hermans)

Maar dat wil niet zeggen, dat ik iedereen die er wél wat aan doet, geen heerlijk avondje wil toewensen...

Maak er wat van met of zonder Zwarte Piet, met of zonder surprises. Maar... wel mét gedichtjes!

Heel veel plezier! In één of and're hoek, koekoek.

Gisteren kreeg ik tóch nog een mooi Sinterklaas kadootje in m'n schoen:
Het gezonde verstand heeft gekozen in Oostenrijk. Ik ben zeer opgelucht!
Mooi kado, dank je wel Sinterklaas...

24 jaar verloofd...

.

Zoals beloofd... een heel kort verslag van ons 24-jarig verlovingsfeestje...

Wij zijn altijd heel erg goed in het vinden van speciale hotelletjes, die op hun beurt weer een speciale aanbieding hebben.

Ook nu weer: Hotel Val Monte, een mooi hotel in Berg en Dal, vlak bij Nijmegen.

Midden in de bossen!

De eerste ochtend op pad naar de Heerlijkheid, een natuurgebied om de hoek. Het heeft gevroren...

Zelfs het spinnenweb is bevroren en daardoor mooi te zien...

Die avond is er champagne en een verrukkelijk diner.

Er is rust en warmte.

Maar ook heerlijk zwemmen in het bad, gewoon beneden. We zijn de enigen! En lekker water...

Berg en Dal ligt op fietsafstand van Nijmegen. We hebben de vouwfietsen mee. Lekker makkelijk.

En natuurlijk heb ik het labyrint aan de Waalkade gelopen. 

Heel mooi en meditatief...

Het was een heerlijk feestje. 

En volgend jaar: 25 jaar!

Dat gaan we natuurlijk ook vieren en hoe!

Kerstconcert Vrouwenkoor Malle Babbe

.

Vanaf eind augustus zijn we alweer aan het repeteren voor ons komende kerstconcert...

Bloedheet was het soms, maar... je moet vooruitkijken en oefenen oefenen oefenen!

"Deck the hall with bows of holly..." 

Versier de hal met slingers van hulst. Een lekker energiek lied!

De kerstcommissie is al weken bezig met wat we gaan aantrekken...

Kun jij hier een keus uit maken?

Ik zie die van rechtsonder wel zitten... of toch misschien dat lichtblauwe frutseltje bovenaan...

Nee... ik weet wel wat het wordt.

We hebben altijd dezelfde soort kleding aan met een versiering. Met dit concert zal dat vast wel een rood accent worden.

Maar goed: schrijf het maar in je agenda:

zondagmiddag 18 december vanaf 15 uur.

En kom op tijd voor een mooie plek, want anders zit je tegen mijn rug aan te kijken! (Kan geen kwaad, maar is toch niet echt leuk...)

Ik zou het heel leuk vinden als je komt luisteren en doe dan extra mijn best, speciaal voor jou!