.
Ach, weet je wat?
Ik ga nog even door op Jenny Nyström.
Mijn reisje naar Zweden is pas in mei, maar ik ga mezelf alvast een heleboel leuks kado doen.
En dat doe ik door in het leven van Jenny Nyström te duiken.
Ze werd geboren 1854 in één van de oudste steden van Zweden: Kalmar.
Het is toch wel bijzonder dat er 163 jaar na je geboorte nog steeds iemand is, die iets over je schrijft op d'r weblog.
En dat je illustraties niet weg te denken zijn uit de Zweedse scholen en huishoudens.
Er is zelfs een winkel in Stockholm, helemaal vol met het voornaamste bedenksel van Jenny, de Tomtar! Kijk hier is er ééntje...
Ik vind 'm een beetje op m'n vader lijken, alleen had die geen baard!
De Tomtar zijn een soort van volwassen kabouters. En ze zijn er om te helpen en om goed te doen.
Jenny begon op haar achtste te tekenen en schilderen en later startte ze een studie aan de school voor schone kunsten in Göteborg.
Ze was pas 19 toen ze het kinderboek : Lille Viggs äventyr på julafton
van Viktor Rydberg illustreerde (Kleine Viggs avontuur op kerstavond)
De eerste Tomtar is hier dus al te zien. Hij klopt op het raam. "Is er iemand thuis?" vraagt hij.
Langzaamaan verandert de Tomtar in dit ventje, vol kleur en gezelligheid.
En natuurlijk één en al bedrijvigheid.
Een goeie Tomtar zit nooit stil, net zoals Jenny Nyström nooit stil kan hebben gezeten.
Er zijn duizenden illustraties van haar te vinden. En echt niet alleen van Tomtar.
Jenny Nyström, zelfportret:
"I morgon kommer jag att forsätta. Kanskar!
Jag älskar dig.
Hälsningar från Marlou"
11 comments:
jij gaat in mei goed voorbereid zijn....
je hebt iets fijn om naar uit te kijken
Eén @->- voor jou
Goed voorbereid straks op reis, scheelt je de helft in tijd met zoeken.
Dus veel extra gelegenheid om al het moois daar te zien.
Mooie dag vandaag meis.
Bijzonder dat zo'n ventje zoveel impact kan hebben op een samenleving.
Love As Alwyas
Di Mario
Als ze geweten had dat jij 163 jaar later nog over haar zou schrijven en wij zouden lezen, hoe zou ze dat gevonden hebben? :)
Met Jenny Nyström terug in de tijd. Waar is toch die gezellige potkachel gebleven.? Of dat je moeder je naar binnen riep, want het eten was klaar. En dan streek ze door je haren. En dan dat koffie malen met de die molen tussen je knieën. En je vader deed voor hoe je een spijker in een plankje kon slaan, en hoe je een lekke band kon plakken. En dan legde hij een arm om je schouders.
Jelle Droeviger.
gezellig loutje,
dit zie ik graag...
wat een heerlijk leven heb je als je via je handen zoiets kunt laten zien aan mensen, lijkt me geweldig,
dag lieverd,
heb het goed vandaag...
xxx
Leuk dat jij haar tevoorschijn hebt getoverd.
Ook 'toevallig' dat ik kabouters en tomten verzamel op Pinterest :)
Ik hou van zulke vrouwen die een eigen wereld hebben gecreëerd om zo door het aardse te gaan.
Ik ben nog aan het bijkomen van de nacht.
De maan sprak mij aan en ook wat sterren.
Lees je graag...maar dat wist je al toch?:)
Kussa Annette
Wow, de voorpret zit er precies al goed in en je bent je uitstekend aan het inwerken door deze knappe kunstenares grondig te bestuderen. Met recht en reden want ze is ook in mijn ogen, meer dan de moeite waard!
Zie je wel, kabouters bestaan echt...
Ha Marlou,
mooi als je zo mee genomen word door de schrijfster
de tekeningen van vroeger zijn wel zo mooi!!
Leuk samen de reis te maken,en wie weet wat je daar
allemaal nog ontdekken kunt,
en ik blijf je volgen.
Liefs groetjes
Christiene
Laten we het voorbeeld van de Tamstar volgen! Zeker nu die enorme loser aan de macht is.
Met de schouders om elkaar heen maken wij de wereld elke dag een stukje mooier.
Oh lieve Tamstar...bestond je maar. Aan de andere kant: dat je niet weet dat ze bestaan wil nog niet zeggen dat ze niet bestaan (-:
Jij gaat een heel bijzondere reis maken dit jaar en daar bereid je je nu al op voor door ons op allerlei lekkers over haar te trakteren. Een ware kunstenares!
Haai vaaif ♥
Post a Comment