05/12/2018

Zo droevig

.
Van de week, toen ik mijn rondje met mijn lease-hondje deed gebeurde er zo iets droevigs...
Ik kwam een vrouw tegen met een voor mij bekend hondje: Noortje, een mooi glanzend klein langharig dwergteckeltje... 

Ik vroeg aan de vrouw: "Hoe is het met uw man?"
Zij had mij een half jaar geleden verteld, dat haar man zo ziek was en ik kende hem van het hondje, omdat ik destijds aan hem gevraagd had, hoe het teckeltje heette en dat hij toen: "Noortje" zei. Dat vond ik zo aandoenlijk.
Enfin, ik vroeg dus aan de vrouw hoe het met haar man was.
Haar ogen schoten vol met tranen: "Waarom vraagt u dat nou?"vroeg ze aan mij.
Ik vertelde, dat ze mij had verteld, dat hij zo ziek was.
Nu bleek, dat hij allang dood en begraven was.
Ik moest er zelf bijna van huilen en omhelsde de vrouw...
We hebben nog een hele tijd staan praten. Over het leven zonder haar man...

Gelukkig heeft ze Noortje nog voor drie keer per dag een rondje en een praatje.
Want... als je een hondje uitlaat is er altijd wel iemand in voor een praatje...

Dit is Noortje met "mijn"Lizzy



12 comments:

Lutje said...

ja, ik zit hier ook met tranen, ik kan niet goed tegen zoiets, al zou je via mijn beroep zeggen van wel...
Fijn dat ze buiten komt, dat ze haar zinnen wat kan verzetten
Een @->- voor jou.

Marjolijn. said...

Ja, zoiets verwacht je niet, in een half jaar kan er veel gebeuren.
Fijne sinterklaas...!

Jelle Droeviger said...

Wat goed, Marlou, dat je er naar vroeg, en haar kon troosten.
Een mooier SinterklaasKado er niet.
Wat hondjes al niet teweeg brengen...

klaproos said...

mensen met honden zijn een speciaal slag volk, die praten met elkaar, meestal begint het over hun hond, maar al snel is dat anders:-) het is een opstap naar iets anders denk ik weleens:-)
honden zijn een soort van aanjagers...
sinds mensenheugenis zijn honden bij mensen te vinden, niet voor niks denk ik :-)
je hebt er een vriendin bij loutje.. gelukkig is Noortje er... die houdt haar op de been.. verdrietig dat het zo gaat in het leven hé...

dikke knuffel
xxx

Bertiebo said...

Tjee wat reageerde je goed, Marlou. Ze zal het fijn hebben gevonden, na de eerste schrik, dat ze er over heeft kunnen praten.

Sjoerd said...

Ik kan me haar reactie voorstellen, en haar schrik. Je hebt het in ieder geval mooi opgelost en er waarschijnlijk een vriendin erbij gekregen.

John said...

JA, ze zal wel even geschrokken zijn. Ik snap dat wel. Maar fijn dat jullie nog even hebben staan kletsen. Ze voelde haar vast weer wat beter daarna.

די מריו said...

Misschien verdrietig, maar wel mooi dat ze even met je kan praten. het zal voor beide een welkome afwisseling zijn tijdens de wandel.

love As Always
Di mario

sjannesblog.com said...

Mooi hoe het werkt met honden-bezitters en uitlaters! Dat heb ik afgelopen zomer ook ontdekt toen ik drie weken een logeerhond had.

gerdaYD said...

Goede middag lieve Marlou.
Tja, dat is wel even slikken hé, maar het is echt mooi van jou dat je niet alleen naar haar man vroeg maar haar ook wat steun verleende. Zo ken ik je: een lieve dame die altijd met een ander is begaan!

Hans said...

Och, ja een hondje geeft vaak contact en dan deel je lief en leed.
Lief dat je mee leeft, want als je elkaar telkens spreek dan ontstaat er toch een waardevolle band. Hans

leidseglibber said...

Ik kom dat ook regelmatig tegen als ik Happy uitlaat dat mensen vragen hoe het nu met Hill is en ik moet antwoorden dat ze afgelopen zomer toch nog onverwachts is overleden. Vaak is het voor de vragensteller moeilijker dan voor mij omdat ik er een beetje op ingesteld ben