Béatrice is mijn oudste vriendin... al 58 jaar zijn we bevriend.
Ik heb wel eens over haar geschreven: Parijs
Zij woont in het zuiden van Frankrijk, in Salon de Provence en ik in Nederland, in Haarlem.
1227 kilometer zit er tussen ons. En dat maakt niets uit. De vriendschap blijft! Als we elkaar weer eens zien (moet nodig weer eens gebeuren) dan gaan we gewoon door waar we gebleven waren. Heel vertrouwd en bijzonder...
We zijn even oud en zijn ongeveer op dezelfde tijd getrouwd en hebben ongeveer op dezelfde tijd kinderen gekregen en kleinkinderen.
Nu met internet kunnen we foto's sturen, van onszelf, steeds iets ouder wordend en van onze nazaten.
Haar oudste zoon is even oud als mijn dochter Roosje. En de jongste een paar jaar jonger. Ik heb hem nog ontmoet, toen ze hier logeerden... wanneer was dat ook al weer? Een jong volwassene was hij toen, die het liefste naar Amsterdam ging om in het Vondelpark te hangen... En nu... nu is hij papa!
Enig om zo foto's uit te wisselen. Ik koester deze vriendschap. Minimaal één keer per jaar sturen we elkaar een kaart: rond Oud en Nieuw. En dan geen lullig voorgedrukt kaartje, maar eentje met heel verhaal erop.
21 comments:
echte vriendschap moet je koesteren, uit het oog is niet uit het hart !
.Een @->- voor jou.
Mooi, echte vriendschap moet je koesteren...!
Nou en of. Ik heb meer oude vrienden dan nieuwe geloof ik
Mijn beste vriend is helaas overleden. Maar daar had ik ook zo'n relatie mee. We hoefden elkaar niet te vertellen om te weten hoe het ervoor stond.
Ik heb een vriendin met wie ik vijftig jaar bevriend. Fijn want zij kent mijn ouders, mijn familie en we hebben nog goed contact.
Jammer voor jou dat je vriendin zo ver weg woont, maar gelukkig hebben jullie ook nog goed contact.
Ja ik heb wel twee al lange vriendschappen. eentje is bijna 35 jaar en de ander 30 jaar. Mooie tijden mee beleefd en daar hebben we het natuurlijk nog weleens over zo onderling.
Love as always
dimario
Jij bent mijn vriendin!
mogge Marlou
zulke vriendschappen zijn er om te koesteren
ik heb wel oude klasgenoten en buurkinderen uit m'n jeugd die ik nog wel eens spreek , maar zou het nu geen vrienden noemen
geniet de dag
Dat is een vriendschap om te koesteren. Zo'n langdurende vriendschap heb ik helaas niet meer.
Mijn oudste vriendin is vanaf de tweede klas middelbare school. En ook nog een vanaf de derde klas. Haar zie ik nog regelmatig we zijn wel uit elkaar gegroeid,aar de vriendschap blijft
Mijn antwoord is NEE. Wel heb ik via FB weer contact met mijn BFF in Franrijk. Wat hield ik van haar en wat miste ik haar als de 6 weken vakantie in dat kleine dorpje weer voorbij was en we 1 jaar zonder elkaar moesten. We schreven lange brieven. Ik heb ze nog allemaal. En dat is er Sylvain . De liefde van 1 zomer, zo lief, zo knap. Ze zaten bij elkaar in de klas. Ik was 17 en ben hem nooit vergeten en nu dus contact via FB. Hij schreef mij met Nieuwjaar dat hij mij nooit zou vergeten en ik heb hetzelfde. Zo een mooie herinnering die 2. Dus misschien is mijn antwoord toch ja. liefs van mij
Ik heb een aantal hele goede vriendinnen die ik al heel lang ken. Mijn Nederlandse vriendenkring is er niet meer. (PS ik vind het best goed van me dat ik de kaart kon lezen - in het Frans. Een taal die hier maar heel weinig gesproken, gelezen, gezien wordt). Fijn, nee, heerlijk zo'n vriendschap.
Lang leven internet. Internet maakt veel mogelijk. Onder ander grote afstanden klein maken.
Mijn beste vriendin, die ik vanaf de PA kende is helaas overleden. Maar ik heb een lagere school vriendin teruggevonden en dat is zo leuk!
Afgelopen zomer overleed een dierbare vriendin. Het gat dat werd geslagen in onze vriendenkring proberen we gezamenlijk wel op te vullen, maar het gemis blijft.
Hoi Marlou
Ja klinkt hetzelfde als bij ons...mijn vriendin van de middelbare school is vertrokken naar canada om daar als au-pair aan de slag te gaan. Werd vreselijk uitgebuit en ze zoch een ander baantje...zo haar huidige man leren kennen en toen ze na een half jaar werken terug moest naar nederland kwam de grote vraag :) Trouwen?
Ze zijn intussen 45 jaar getrouwd en hebben 4 kinderen en kleinkinderen
De kinderen wel in het echt gezien...als ze naar haar geboortedorp komt en ze komt langs op de fiets haha...kletsen we door waar we de vorige keer waren gebleven. Even samen een bakkie doen
Groetjes
Ja ook ik heb zo een hartsvriendin en ook al wonen we heel ver uit elkaar we schrijven en bellen vrij regelmatig. Daarbij ook nog twee schrijfvriendinnen waarmee ik ook al vanaf mijn 13e mee schrijft. En ook al paar maal ontmoet. Altijd gezellige uurtjes om herinneringen mee op te halen uit de tijd van toen en nu. En wellicht dit jaar weer een gezellige ontmoeting met allen. Echte vrienden blijven vrienden en dan is een afstand niet zo erg. Want in nood en pijn leer je wel wie je echte vrienden zijn.
Béatrice is al 58 jaar je vriendin, nou als dat geen echte vriendschap is.
Fijn om te lezen dat jullie vriendschap nog wel even door blijft leven. Hans
Wat heerlijk en bijzonder om al zo lang een goede vriendin te hebben! Het voegt toch iets extra's toe dat je al zo lang met elkaar oploopt op je levenspad.
Mijn ‘oudste’ vriendin heb ik sinds juni 1953 toen ik naast haar kwam wonen. Later verhuisde ik naar Friesland en zij naar Limburg maar we bleven elkaar opzoeken. Nu wonen we al weer jaren op fietsafstand en we zien elkaar zeker 2 keer in de maand. Daarnaast appen we en sturen foto’s, vooral van onze kleinkinderen.
Mijn oudste vrien ken ik al van de kleuterschool maar echt bevriend werd ik met haar op mijn achttiende. Nooit meer over gegaan, we weten alles van elkaar.
Post a Comment