Hijman de Leeuw

Ik ben Hijman de Leeuw. Jawel: Hijman de Leeuw. 

Maar ik word ook Hansje genoemd. Dat klinkt wel een beetje vriendelijker. 

Kijk maar: Hansje de Leeuw. 

Ik woon in de Vrolikstraat in Amsterdam. Op nummer 92

Kijk... hier is ons huis... links, met de groene deur:

Boven de voordeur is een mooie ruit geplaatst:

We wonen in dit huis, met de trap naar boven en dan kom je er vanzelf... Ik ben er geboren op 14 juni en heb er gespeeld. 

Oh ja... zo zie ik er uit. Dat is ook wel leuk om te zien. Mama heeft een krul in mijn haar gedaan...

Vind je me niet snoezig?

Het is wel een oude foto hoor. Van 1940 denk ik. Of misschien 1939... Dat kan ook. Ik werd op 14 juni 1938 geboren. En op de foto ben ik een peutertje. Ja waarschijnlijk is de foto van 1939.

En wat vind je van deze foto? Toch ook wel grappig, niet? Ik ben best wel een vrolijk ventje.

Het vrolijke ventje van de Vrolikstraat...

Voor onze deur liggen Struikelstenen. Die heeft Gunther Demnig daar gelegd. Eerst heeft hij de stenen thuis in zijn werkplaats gemaakt en toen ingegraven voor onze voordeur:

Mijn steen ligt in het midden tussen die van mijn papa en mama in. 

Ik vertel dit verhaaltje wel, van ons huis in de Vrolikstraat. Maar die straat was helemaal niet zo vrolijk, in 1943. Eerder al in 1941 is mijn papa meegenomen en toen in 1943 mama en ik.

Eerst gingen we naar een kamp in Westerbork. Dat ligt in Drenthe.

Daarna maakten we een lange reis met een trein naar een kamp in Sobibor. Dat ligt ergens in het oosten van Polen. Heel ver weg.

Daar... in Sobibor werden we vermoord.

Ik kan er geen andere woorden voor geven. We werden vermoord.

En ik was toen pas 4 jaar...

Ik ben Hijman de Leeuw.

Ik werd maar 13 jaar...

Ik heet Carla, net als een goeie vriendin van Marlou.

Carla Celine Morpurgo. Dat vind je misschien een gekke achternaam, maar ja... ik heet nou eenmaal zo. Ik ben er gelukkig nooit mee gepest. Wel zegt mijn vriendinnetje zo nu en dan Carladeparla. En dan zeg ik Noemidepoemi! Altijd lachen. 

School is ook leuk, want ik kan goed leren.

Wil je mijn foto zien? Kijk maar... dit ben ik:

Ik woon in de Sarphatistraat in Amsterdam. 

Op nummer 79 hs. 

Dat hs staat voor "huis", want we wonen beneden. Boven ons wonen nog een heleboel mensen, want het is een hoog huis met meer verdiepingen. 

Maar wij hebben de tuin! Daar speel ik graag in. 

Soms alleen, soms met Noemidepoemie. Of met de kat Moushi... Of met mijn zusje. Zij heet Engelina, maar iedereen zegt Engeltje, want dat klinkt leuker.

Er gaat een tram door onze straat. Die gaat naar het Leidseplein, maar daar kom ik nooit. Daar is het niet pluis. Ik mag niet eens met de tram mee. Ik doe alles lopend.

Kijk... bij ons voor de deur liggen struikelstenen. Die heeft Günther Demnig daar gelegd. 

Ons hele gezin met voor ieder een eigen steen. Mijn steen is die onderaan in het midden. Misschien komt er later nog een duidelijker foto.

Ik ben op 4 november geboren in 1930. Dat is dus mijn verjaardag. Die heb ik maar 13 keer mogen vieren. Gelukkig waren het wel 13 hele fijne verjaardagen met zingen en lekkers en een kadootje.

Na mijn laatste verjaardag was het allemaal niet meer zo leuk. We mochten nergens meer naar toe en werden uitgescholden. 

Daarom gingen we naar familie in België.

Maar daar was het niet veel beter.

Want toen kwam de dag dat we meegenomen werden, ik weet het nog goed, het was 4 april 1944. We werden naar Auschwitz gebracht, waar we op 7 april aankwamen. Daar werden we meteen vermoord. 

Eigenlijk kan ik dit allemaal niet navertellen, want ik leef allang niet meer. 

Maar Marlou doet het woord. Die is ook even naar mijn steen geweest in het Namen Monument.

Ik ben Carla Celine Morpurgo. Zo heet ik.

Wil je mijn naam eens hardop zeggen? 

Carla Celine Morpurgo... 

Ik zeg je naam: Max Levie

Mijn naam is Max Levie. Zeg maar gewoon Max. Kijk, hier zie je me met mijn grote zus.

Ben ik niet een dotje? Om op te vreten toch? En hoe vind je Alida... dat is de liefste zus van de hele wereld, echt wel!

Ik ben op 6 juni geboren: 6 juni 1940, in Meppel in de Hoofdstraat, op nummer 24.  Daar had mijn Aba Jopie een Winkel van Sinkel. Die noemden ze: De Grote Bazaar. 

We woonden boven de winkel met z'n allen, wel met 9 waren we. Ik weet daar niks meer van, maar dat kan ook niet, want ik mocht niet oud worden. 

Op 2 oktober 1942 werden we allemaal opgehaald door de nazis en naar Auschwitz gebracht.

6 Dagen later werd ik vermoord.

Omdat ik Joods ben.

Mijn naam is Max, Max Levie.