(Uit: Praathuis, 19 maart 2007)
Een week later belt mijn huisarts op. Hij heet Flip, voor het gemak noem ik hem bij de voornaam.
Flip dus, belt op en zegt: "Er is iets ontdekt in je rechterborst. Kom nu naar me toe, dan verwijs ik je meteen naar het ziekenhuis voor verdere controle."
Ik fiets fluitend naar hem toe. Af en toe denk ik wel: Borstkanker....
Welnee, joh, niks ervan. Het is niet waar. Ik ben één van de gezondste mensen van Nederland, wat zeg ik: van Europa.
Maar nee, ik zit tegenover Flip en kan het formulier zien liggen, dat voor hem op zijn buro ligt. Ik kan goed op z'n kop lezen. Er staat (onder andere) Maligne.
Nou ken ik mijn talen en ik weet wel zoveel, dat "Maligne" boos betekent, of kwaad, of kwaadaardig.
Mij maken ze wat dat betreft niets wijs. Dat er iets aan de hand is weet ik nu ook wel. Zal ik nu ook wel dienen te accepteren.
Borstkanker... Hoe haal ik het in mijn hoofd. Dat is toch helemaal niets voor mij...
Ik fiets langs vriendin Riet, die 1 jaar geleden hetzelfde heeft meegemaakt. Helaas, niet thuis.
Dan fiets ik verder naar mijn zus. Wél thuis.
Ik hoor mezelf zeggen, dat er iets in mijn borst is ontdekt, dat er niet hoort te zitten.
Mijn stem klinkt vreemd. Moet ik huilen?
Nee, dat nou ook weer niet.
Maar er zit wel een brok in mijn keel, als ik het zeg.
Aja biedt aan om volgende week maandag mee te gaan naar het ziekenhuis.
Als ik thuis ben bel ik Roosje en Henry...
.
9 comments:
Ja meis, zulke telefoontjes herken ik wel, die moet je niet te vaak krijgen, of nog liever helemaal niet.
Je vergeet ze nooit. En het zet je hele leven op zijn kop.
Gelukkig ben je nu alweer 2 jaar verder en zit je weer goed op de rit, voel jij je goed en kun je het hele leven weer aan.
Ga zo door hé...minstens nog zeker 25 jaar..!!
Je hebt er weer een prachtig nummer bij geplaatst.
Liefs Marjolijn.
Slecht nieuws telefoontjes. Ook mij kunnen de rillingen nog over de rug lopen aan de herinnering van dit soort telefoontjes.
Alleen vandaag, vandaag was het anders. Kreeg ik een goed nieuws telefoontje.
Wanneer de telefoon gaat heb je meestal geen idee wie het is. Al geven tegenwoordig de nieuwere telefoons de naam van bekenden door. Soms staat er onbekend. Ja en wie is het dan en wat wil diegene.
Liefs Ibella
Potverdikkeme ja...
ik weet het nog.
De zenuwen!
En terecht. Het was foute boel.
Maar alles is goed gegaan.
Je kunt het na vertellen.
En je wordt 100!
Dit soort telefoontjes zijn vreselijk. Ik hoop dat je het nooit meer hoeft mee te maken.
knuffel, Jannet
Ja zoiets komt hard aan en het is na dat telefoontje ook zo onwezenlijk. Ik weet het, ik ben blij voor je dat je er bovenop bent gekomen. Dat is toch een wonder
jemig marlou, dit soort telefoontjes slingeren je meteen vol de werkelijkheid in hé,
ik steek vandaag een dikke kaars aan voor jou,
xxx
Eventjes bleef mijn hart stilstaan mijn lieve Marlou, ik dacht eerst dat héél die zwik opnieuw begonnen was... Je hebt het dan ook zo ontroerend be- en omschreven dat we ons door jou in de tijd terug gekatapuleerd wanen....
Gelukkig leven we in het nu en weten we dat jij, kranige dame, het allemaal kon overwinnen. Gelukkig maar. En ik hoop dat je inderdaad nog minstens 25 jaar - wat zeg ik? - 100 jaar mag meegaan!
De maand oktober staat in het teken van http://www.pinkribbon.nl/.
Sterkte, gelukkig dat het nu goed (beter) met je gaat!
Het ligt achter je. Zucht maar eens diep. Je hebt je schouders eronder gezet. Je bent uber-positief geweest. En kijk eens: je fietst, schrijft, zingt, leeft en loopt volgende week in de Oostenrijkse bergen.
Dikke kus, Bien
Post a Comment