The Terminal

.

Gisteren had ik het over het boek De IJsmakers en ergens halverwege het boek peinst de verteller, Giovanni Talamini, op een vliegveld, over het slapen op een bank in de hal van een luchthaven...

Hij heeft het dan over Nasseri uit Iran, die heel lang op vliegveld Charles de Gaulle heeft gewoond.

Ik ken iemand die heel graag op luchthavens is: Henry! Hij is er dan ook uren te vroeg en drentelt graag door de hallen en je kunt aan hem zien, dat hij graag en vaak vliegt.

(Tom Hanks in The Terminal")

Een tijdje geleden zag ik een film: "The Terminal" met Tom Hanks, die een Russische (of zoiets) passagier speelt, die is blijven steken op het vliegveld van New York, omdat zijn papieren verlopen zijn. Hij mag de luchthaven niet af, niet naar New York en niet terug naar huis...

Het is een goeie film, van Steven Spielberg.

Het verhaal is gebaseerd op die passagier, waar in de IJsmakers over geschreven wordt en die 17 jaar (!) op het vliegveld Charles de Gaulle bij Parijs heeft gewoond... Merhan Karini Nesseri.

Echt waar... hij heeft echt bestaan! Je snapt het niet: 17 jaar op een vliegveld...

Je kunt hier zijn verhaal lezen: Nesseri.

Als je dan gaat zoeken, dan kom je nog veel meer mensen tegen, die op een luchthaven zijn gestrand.

Deze man bijvoorbeeld, Rodrigo uit Spanje, gestrand in Santiago Airport voor 8 weken!

En zoek maar eens meer op... Er zijn legio voorbeelden.

Grappig toch, dat je via een boek terecht komt bij "luchthavenbewoners"!

Ikzelf ben altijd mooi op tijd, maar geen minuut te vroeg en ben het liefste zo snel mogelijk weg! Ik heb er helemaal niks mee. Maar ja... als het niet anders kan...

De IJsmakers

.

Ja! Ik heb weer een goed boek voor je in de aanbieding:

"De IJsmakers" van Ernest van der Kwast.

Van dit boek heb ik genoten, van de familie Talamini uit een dorpje in een vallei in de bergen van Noord- Italië.

Een familie van ijsmakers...

Ze zeggen zelfs, dat zij het ijs zo'n beetje uitgevonden hebben: het ijs, dat je uit de bergen haalt, door een ijsmachine draait en met lekkere smaken mengt. 

De eerste zin:

"Vlak voor zijn tachtigste verjaardag werd mijn vader verliefd. Het was liefde op het eerste gezicht, die als een donderslag uit het niets komt, een bliksemstraal die een boom velt.

Mijn moeder belde me op: "Beppie heeft zijn verstand verloren"' zei ze.

Ernest van de Kwast heeft jaren in Italië gewoond en je kunt dat echt tussen de regels door lezen. Daarnaast is het een humoristisch geschreven boek...

Het verhaal wordt verteld door één van de zonen van het gezin, Giovanni.

Hij wordt geacht óók ijsmaker te worden, maar... een vaste klant van de ijssalon betovert hem met poëzie en dat gaat het dan worden: Giovanni gaat zijn leven wijden aan poëzie! 

Hier heb je iets, wat ik nog niet eerder had gezien: een boektrailer...

Ergens halverwege het boek peinst Giovanni over iets, waar ik het morgen over ga hebben...

En als je nu zin hebt om het boek te lezen...

Ik heb het digitaal en kan het je zo opsturen.

Laat maar weten...

Het koor in Elswout

.

Meneer Aap loopt in Elswout, je weet wel, dat mooie landgoed in het dorp verderop.
Ineens hoort hij een koor zingen.

En móói dat het klinkt, zo zuiver en helder. Het lijkt wel... elfengezang.

Ja, dat kan daar, want er wonen heel wat elfen. Kabouters ook trouwens: hij heeft ze met eigen ogen gezien. 

Ze verstoppen zich graag, maar als je er voor open staat kun je ze zien!

Hij begint iets harder te lopen, want dit wil hij heel graag van dichterbij bekijken.

Stel je toch eens voor, dat hij het geluk heeft om vandaag de elfjes van Elswout te zien...

Des te dichterbij hij komt, des te mooier wordt het zingen.

Mooie ijle klanken en dromerig ook... 

Meneer Aap heeft werkelijk nog nooit zoiets moois gehoord.

Weer versnelt hij zijn pas, tot het geluid vlakbij is... Hij kijkt om zich heen, maar ziet nog niks.

Links niks rechts niks achter het bosje niks.

Het komt uit een van de bomen lijkt het wel. 

Hij kijkt omhoog en dan krijgt hij tranen in zijn ogen...

Daar zit zijn vriendin met vijf van haar vriendinnen heerlijk mooi en ongelooflijk hoog te zingen!

Zo maar, zonder dirigent en prachtig op toon.

Het is een echt betoverend elfenlied...

Luister maar:

Aapje aapje, wat zing je toch mooi.

Meneer Aap zijn dag kan niet meer stuk...

Lizzie

.

Mijn lease-hondje Lizzie is uit logeren, omdat haar baasje aan het verhuizen is.

Ik mis het wel, hoor! Het loopt namelijk zo lekker met een hondje.

Maar ja, helaas... ze is er dus een paar dagen niet.

Donderdag is ze er weer: en daarom ga ik mezelf maar eens uitlaten...

Wie gaat er met me mee?

Gewoon een rondje Elswout, een uurtje lopen.
Ik vertrek om 13 uur...

Of moet ik eerst mijn schoenen poetsen...

Husflids in Haarlem

.

De nieuwe wolwinkel WOL! in Haarlem is open!

En ik kan met een gerust hart zeggen: het is erg mooi geworden daar...

Een eldorado voor de "husflids"-beoefenaars...

Ik ben (nog steeds)  sneeuwvlokken aan het haken en kon gelukkig hier terecht voor de speciale katoen...

Hier vind je het verhaaltje over die sneeuwvlokken, dat ik ooit geschreven heb:  

SNEEUWVLOKJE

Inmiddels heb ik er 21 gehaakt. Schiet niet echt op, maar ja... ik heb wel meer te doen!

Maar goed, ik ben blij met de nieuwe winkel. Ziet er schitterend uit...

Wol in Haarlem heeft een mooie website:

WOL

Een paar foto's

.

Ha! Er zijn nog wat foto's binnen gekomen van het optreden van afgelopen woensdag.

Gelukkig trok een Engelse vriendin van één van ons er zich niks van aan, toen er beweerd werd, dat het hele gebeuren niet openbaar was.

Het was wél openbaar, maar nu genoeg hierover.

Zij was eerst in het begin van de middag bij de repetitie en filmde en fotografeerde er lustig op los. Dit is in een kerk, waar we normaal niet repeteren, maar waar we gelukkig terecht konden.

Hier moesten we de teksten en de melodiën nog eens doornemen en daarna ging het met z'n allen naar de Grote of St. Bavokerk op de Grote Markt in Haarlem.

De kerk stroomde gaandeweg vol met het publiek en dat was niet alleen Syrisch publiek...

Wij hebben ons uiterste best gedaan om het die middag vrolijk en warm te maken...

Let us sing together...

Mijn voeten zijn inmiddels ontdooid en we gaan weer verder...

Maar zij, de vluchtelingen?

Gaan die nog verder?

Ik las dit in de krant:

Ze moeten maar gewoon blijven en in onze samenleving integreren...

Ik heet ze in elk geval van harte welkom!

Gezongen

.

Gisteren heb ik gezongen voor een grote groep mensen uit de drie vluchtelingen-centra in Haarlem.

Ons koor was onderdeel van een hele speciale middag vol muziek en zang en dansen en hapjes en kletsen!

Heb er helaas nog geen foto's van, maar die komen vast nog wel.

Het was zeer bijzonder en zeer kkkkkoud!!!

Gelukkig had ik wel thermospullen onder m'n kleding aan, want het was echt heeel erg!

De Grote of St. Bavo kerk kan niet verwarmd worden en het was net een ijskelder.

Het duurde daarna uren voor mijn voeten weer warm waren.

Wat erg leuk was: een paar Syrische jonge vrouwen zongen een lied mee en werden door onze dirigent naar voren gehaald. Ze zongen dit lied mee... het was heel lief en indrukwekkend:

Ik hoop, dat ze even hun zorgen hebben kunnen vergeten. 

En dat dit voor hen een hartverwarmende middag is geweest...

Voor mij in ieder geval wel!

Uit het Haarlems Dagblad: later op de middag het optreden van deze twee Syrische zusjes:

Plukker, de smid

.

"Heel lang geleden..." zo beginnen veel sprookjes.

Nou, ik kan er van meepraten! Heel lang geleden is voor mij dus... zo'n jaar of 50 geleden...

Ons gezin woonde in Overveen op de Korte Zijlweg 27, in een bovenhuis.

En naast ons woonde en werkte de hardwerkende smid: Piet Plukker, oftewel: Pa Pluk.

Eigenlijk gaat dit stukkie niet over Pa Pluk, of misschien ook weer wel...

Eén van zijn dochters, Liesbeth (nu Elizabeth) was mijn jeugdvriendinnetje. Met haar en haar zusje Marijke maakten we de buurt onveilig.

We speelden verstoppertje en leerden fietsen en schaatsen...

Elizabeth had mij op Facebook op de site van "Je bent Haarlemmer als..." gevonden. 

En ze had me een persoonlijk berichtje gestuurd. Een PB'tje dus...

Hallo Marlou,

Je naam komt me erg bekend voor.

We woonden als kind naast elkaar en je lijkt ook nog wel op de jonge Marlou die in een roeiboot zit, samen met Plukker.

Dag, Liesbeth

Ze voegde ook een fotootje bij en daar ben ik zo blij mee!

Ik heb namelijk zo goed als geen jeugdfotoos. Anders dan nu werden er vroeger, heel lang geleden, heel weinig foto's gemaakt.

Liesbeth kon de foto niet scannen en heeft een foto van een foto gemaakt.

Grappig is, dat ik mezelf helemaal niet herken in geen van de kinderen.

Maar Pa Pluk... ja, die herinner ik me als de dag van gisteren.

Dat was een heel aardige man... met een groot gevoel voor humor...

Helaas...

.

Vorige week heb ik geschreven, dat jullie van harte welkom zijn bij ons optreden morgen, woensdag 20 januari) voor de vluchtelingen in de St. Bavo in Haarlem.

Maar helaas...

Inmiddels heb ik begrepen, dat het een besloten gebeuren is.

Er komen zo'n 700 mensen: vrouwen, kinderen, mannen, vrijwilligers...

En helaas... er mag dus geen publiek bij. Sterker nog: er kán niet eens publiek bij!

Jammer hè! En je was nog wel van plan om te komen luisteren...

Groet uit Haarlem!

Groeten uit Haarlem

.

Haarlem, één van de fijnste steden om in te wonen en te leven...

Hier voel ik me thuis en veilig!

Oude foto's op een oude prentbriefkaart. Die kathedraal vind ik nog niet eens het mooiste, maar goed...

Iemand heeft tóch d'r best gedaan om een fraaie kaart in elkaar te zetten.

Op Facebook is er een site die heet: "Je bent Haarlemmer als..."

Daar zetten mensen hun mooiste foto's op.

Oude, maar ook recente.

Laatst heb ik er een foto op gezet en erbij schreven:

Als ik uit mijn raam kijk, dan zie ik dit.

Waar woon ik?

Ik kreeg er een heleboel leuke reacties op, ook deze:

"Aan de overkant!"

Geestig, toch!

Er reageerde ook iemand, die in het pand van Zijtveld Verhuizingen gewoond heeft. En weer een ander, die om de hoek heeft gewoond.

Ik vind het wel leuk om zo nu en dan iets te laten zien van mijn woonomgeving...

Groet uit Haarlem!

Boekclub wordt filmclub

.

Al een paar jaar lees ik met een groep mensen allerlei boeken, die we na het lezen bespreken.

Altijd leuk om te doen.

En leerzaam.

Maar... op de één of andere manier vinden we het nóg leuker om samen films te kijken.

En tegenwoordig heeft bijna iedereen een flinke stapel DVD's plus een groot scherm.

Ik toevallig niet, maar filmvriendin dus Ineke wél!

Zeker 100 DVD's om uit te kiezen en een tv-scherm: zo'n joekel waarmee je in de huiskamer een bioscoopje maakt.

Vorige week hebben we met z'n allen een hele oude film gezien: FANFARE van Bert Haanstra.

Wat een sympathieke, heerlijke film! Uit 1958... meer dan 50 jaar oud dus.

Opgenomen in Giethoorn, dat voor de film omgedoopt werd in: Lagerwiede.

Met een meesterlijke rol voor Hans Kaart (1920-1963):

En Albert Mol, piepjong en heel geestig als dirigent (1917-2004) hier samen met mijn lieve vriendin Andrea Domburg, als pensionhoudster... (1923-1997).

Ach...

Een heerlijk verhaal: het fanfareorkest "Kunst en Vriendschap" wordt door een domme ruzie in tweeën gesplitst en wint een concours door juist samen te gaan spelen. Simpel en tóch eenvoudig en je wordt er oh zo vrolijk van.

Het ongecompliceerde en het onschuldige, het is zo heerlijk om naar te kijken.

Echt een aanrader...

Hier heb je de hele film, kijk er maar eens twee minuutjes na voor een indruk:

Over een paar weken gaan we naar "Alleman" kijken, ook van Bert Haanstra...

Ik heb er nu al zin in!

(Bert Haanstra  1916-1997)

Boeddhistisch Dagblad

.

Hoewel ik geen Boeddhist ben, ben ik tóch op het Boeddhistisch Dagblad geabonneerd.

Het komt dagelijks in mijn virtuele brievenbus op de computer.

Soms staan er frappante artikeltjes in en soms vind ik het gedoe, of niks aan.

Maar zo nu en dan staan er van die kleine doordenkertjes in...

Deze bijvoorbeeld:

Baasje : "Ik heb mijn hond leren apporteren..."

Hondje :"Ik heb mijn baas leren gooien..."

Dat soort kleine opmerkingen, daar hou ik wel van...

Deze vind ik ook niet onaardig:

Zegt de ene passagier: "Deze trein kwam drie kwartier te laat, dat geloof je toch niet..."

Zegt de andere: "Hij kwam precies op tijd, ik kon zo instappen!"

Wat het met boeddhisme te maken heeft?

Geen idee. Misschien weet jij het?

Husflids

.

Een aantal jaren geleden maakten we een rondreis door Noorwegen. 

Wat is dat toch een prachtig land, de natuur is onovertroffen schoon en de mooie schilderachtige stadjes, waar je graag doorheen wilt dwalen zijn enig!

Kijk maar eens bij http://www.visitnorway.nl/

Dan hoef je er niet naar toe, hahaha!!

Nee, maar alle gekheid op een stokje. Het was een geweldige reis en ik wil er best wel weer een keer naar toe.

De Stavkirkes en het houtsnijwerk en... de "Husflids", oftewel: huisvlijt.

Noorwegen heeft natuurlijk lange winters en er wordt geborduurd en gebreid en gehaakt... prachtig!

En het leuke is, dat je in élke straat in élk stadje een winkel vindt voor "Husflids".

We kwamen toevallig op een doopfeest terecht in zo'n Stavkirke en de mensen zagen er zo prachtig uit!!

Daar moet je hier eens om komen...

De ene na de andere handwerkwinkel verdween.

Maar... het tij is aan het keren! De mensen krijgen er weer zin in...

Hier in Haarlem krijgen we gelukkig een nieuwe breiwinkel. 

Het een en ander moet nog opgeknapt en uitgepakt worden, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit een schitterende Husflids winkel gaat worden. 

Wie weet ga ik me dan wagen aan zo'n mooie Noorse trui.

Lijkt me bere-moeilijk, maar ik kan het vast...

Zal ik eerst maar een rompertje voor mijn lease-hondje breien?

Jij denkt zeker dat ik dat niet kan?

Nou... let maar eens op! Ik heb veel geduld en kan het écht!

Ik heb al 10 van dit soort ballen gebreid, echte huzarenstukjes... 

Je moet er wel met je hoofd bij blijven, want het is tellen, tellen en nog eens tellen.

Als "Wol in Haarlem" klaar is zal ik er foto's van laten zien.

Regen

.

Laatst las ik deze tekst:

"What is worse: The falling rain or your resistance to getting wet?

The changing winds or your battle against them?

The grass as it grows or your demand to grow faster?

This moment or your rejection of it?

Consider the possibility that Live is never ágainst' you.

You are Life!"

Snelle vertaling: Het leven is nooit tegen jou. Jij bent het leven!

Wim de Visser

.

Een van mijn fans is Jetteke.

Een échte fan en als je wilt weten wat dat is kijk je maar bij www.fanclubjes.nu!

Laatst was ik even bij haar op de koffie en ik bewonderde de schilderijen bij haar aan de muur.

Allemaal geschilderd door haar vader: de schilder Wim de Visser.

In 1947 maakte hij het eerste portretje van zijn dochtertje:

Een snel getekend portretje. Met mooie losse krullen...

Toen, in 1948 kwam er een olieverfschilderij van het meisje:

Lekkere bolle wangetjes en dromerige oogjes...

Je zal maar een vader hebben, die je zo mooi kan schilderen.

Weer een jaar later: 

Je kunt wel zien, dat hij het kindje bijzonder vindt...

Na 10 jaar krijgen we het volgende schilderij te zien:

Ze zal hier een jaar of 12 zijn. Misschien al een beetje aan het puberen, maar toch zit ze stil om te poseren voor haar knappe vader, die zo gaaf schilderen kan.

Dan slaan we een paar jaar over en in 1966, dan is Jetteke een jaar of 20 maakt hij dit portret:

Zo zie je Jetteke steeds een paar jaar ouder worden.

Vader Wim kan geen schilderijen meer maken, want in 1980 is hij overleden.

Maar gelukkig zijn daar de "selfies".

Kijk... Jetteke nu, 2015...

Dank je wel, Jetteke, dat ik de foto's in mijn blog mocht zetten...

En hier is de vader himself, schilderend buiten...

Van Jetteke kreeg ik nog de link naar haar vader Willem Carel de Visser.

Als je op de naam klikt krijg je nog weel meer werk van hem te zien...

Meneer Aap en de Chinese horoscoop

.

Meneer Aap ligt in bed met zijn vriendin.

Ze liggen nog een beetje na te sudderen van de nacht en dan zegt zij: 

"Weet jij dat vandaag het jaar van de Aap begonnen is?"

Hij moet onbedaarlijk lachen om deze vraag. Hahahaa... het jaar van de Aap!

"Nou, het werd tijd", vind hij!

Maar vriendin is heel serieus: "Vandaag is het Chinese jaar van de Aap begonnen.

De Chinezen doen aan Chinese astrologie en die heeft met allerlei dieren te maken.

Zo was vorig jaar het jaar van de Geit..."

Meneer Aap begint meteen te mekkeren: "Mèee... mèeee".

Hij lacht zich een hoedje onder het warme dekbed.

Maar zijn vriendin gaat gewoon door:

"Als je in een apenjaar geboren bent dan heb je een vrolijke inborst.

Je hebt lekker veel energie, je bent slim en creatief.

Maar apen zijn ook nieuwsgierig en ondeugend..."

Nou... of je een open deur intrapt!

Dat zijn apen toch altijd!

Meneer Aap moet er niets van hebben van die onzin.

Wat hem betreft is het altijd "Year of the Monkey"!

Maar wat hij wél leuk vindt, is dat hij zijn vriendin wéér een gelukkig nieuwjaar kan wensen. 

Hij geeft haar een dikke kus: Gelukkig Nieuwjaar schat!

(Mijn kleindochter Wijs is in een Apenjaar geboren...!)