Het hondje en de uitrit

Toen ik met het hondje wandelde in één van de straten in haar wijk liep ik langs een uitrit en er kwam een vrouw achteruit die uitrit uit lopen. Toevallig ken ik haar, maar dat heeft eigenlijk niks met het verhaal te maken.

Ze liep dus achteruit en ze keek naar haar huis... mooi huis, met tuinkamer.

Omdat ze achteruit liep zag ze ons niet. Ze hoorde ons ook niet en toen... viel ze bijna over het hondje.

Ze schrok, maar gelukkig is er niks gebeurd en ze moest lachen toen ze mij zag. We raakten aan de praat, altijd gezellig en daarna liep ik door.

Nou vroeg ik me af: als de vrouw nou achteruitlopend over het hondje was gevallen en ze had  (bijvoorbeeld) haar pols gebroken of iets anders... ben ik dan de schuldige partij?

Had een foto van ongeveer deze situatie gemaakt, maar heb 'm in mijn oneindige "wijsheid" gewist. 

Vond nog wel een klein filmpje van het lopen met Gentille, vorig jaar zomer...

Maar nu nog even terug naar de vraag: "Wie is er schuldig??"

Waar ik blij van word...

De rug is nog niet helemaal van dattum. Ik heb er altijd pijn aan, maar gelukkig zit-ie niet meer op slot.

Een opfrisknop zit er bij mij niet aan, dus tijd om zelf iets te bedenken dus ... tijd om weer eens een rijtje te maken, waar ik blij van word.

Nou... op nummer één staat die rug dus. Logisch he! Blij, dat het door rust langzaamaan beter wordt. 

En dan... krijg je van een lieve vriendin een mooi muziekje doorgestuurd. Van mijn favoriete duo Simon and Garfunkel... Daar kun je me mee doodgooien. Haha... nee, doe maar niet. Maar ik ben er wel heel blij mee en draai het heel vaak. Dank je wel, Ellen!

En op nummer drie... morgen naar het Museum, en wel het Van Gogh Museum, met mijn verloofde... Daar ben ik ook heel blij mee... Na al die tijd weer eens lekker in Mokum naar het Van Gogh. Henry heeft een tijdslot geregeld. Zooooo blij!!

Op nummer 4 staat zeker en vast nog steeds het ommetje. Ook als het grauw en grijs is buiten, toch doet het me heel erg goed. Ik loop slechts 20 minuten: één keer voor het ontbijt, één keer voor de lunch en één keer voor het avondeten. Het doet me goed en ik kan het iedereen die nog steeds thuis moet werken aanraden. Hup! Download de app en ga er even uit! Goed voor je harses!

Nummer vijf: fijne post... Daar ben ik zo blij mee.  Als ik de postbode in de straat zie ga ik al op de mat bij de voordeur liggen. Haha, bij wijze van spreken...

Vandaag kwam er lieve post uit Brabant. Daar zwijmel ik bij! Dank je wel, Dientje...

Ik kan nog wel even doorgaan met waar ik blij van word. 

Tel je zegeningen, dat is uiteindelijk het beste advies. 

Echt waar! Zet ze maar op een rijtje... je hebt het beter dan je denkt.

Prettig weekend alvast!

Daden ter verblijding

Het Vlaams is een mooie taal. Er worden mooie woorden bedacht voor hele gewone dingen. 

Ik ben daar best gevoelig voor. Voor de eenvoud van die taal soms. Bijvoorbeeld: wist jij dat een snotvalling gewoon een verkoudheid is? 

Of een droogkuiser een stomerij? Echt zo leuk bedacht...

We zagen een grappige affiche, waar boven stond: Daden ter verblijding. En wat was er te zien? Dit:

. Mephisto. Koosnaam is: Mephi

. Zeer sociaal

. Meer hond dan kat

. Komt mee wandelen

. Is een grote babbelaar

. NIET VERLOREN. We willen je gewoon laten zien hoe geweldig onze Mephi is

Kijk... dat vind ik nou geweldig: ik zie dat graag! Daden ter verblijding...

Rest in Paradise

Toen ik jaren geleden een burnout kreeg heeft het lezen en leren in twee boeken mij enorm geholpen. Geen psychologen zijn er aan te pas gekomen, maar wel: lezen lezen lezen...

Het eerst boek was: Je kunt je leven helen van Louise Haye en het tweede was Iedere stap is vrede van de Vietnamese Boeddistische monnik Thich Nath Hanh. 

Ik mediteerde elke dag al lopend via de Elswoutlaan, over het koeienpaadje en langs het water op deze tekst, waar ik veel aan had:

ik adem in en kom tot rust

ik adem uit en glimlach

thuisgekomen in het nu

wordt dit moment een wonder

Thich Nath Hanh is vorige week overleden. Op 95-jarige leeftijd heeft hij het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.

Door zijn teksten werd hij mijn vriend en leermeester.

Ik zou bladzijden vol kunnen schrijven over hem: de vriendschap met Martin Luther King, die hem voordroeg voor de Nobelprijs van de Vrede. Over mindfulness, over Plumvillage in Frankrijk, over vredesactivisme... ja... dat laatste vooral.

Thich Nath Hanh... Rest In Paradise... Thank you.

Gered

Zondag waren Henry en ik even een harinkje halen in IJmuiden. Dat doen we wel vaker. Even lunchen bij Waasdorp. De lekkerste van Noord-Holland!

En dan, na afloop, lekker naar het strand om uit te wapperen.

Deze zondag gingen we naar de pier: de zuidpier steekt bijna 3 kilometer ver de zee in. Wat een fantastisch bouwwerk!

Je kunt er helemaal tot het eind op lopen. Een prachtige wandeling! Eerst moet je een stuk over het strand en dan kun je zo de pier op klimmen.

Als je halverwege omkijkt zie je de bende van TATA-STEEL de lucht in geblazen... 

Daar is men over bezig... ik hoop, dat het goed komt!

Maar goed... niet teveel omkijken, want we moeten wel naar het eind... Naar de vuurtoren, die daar in de verte staat.

Ik haal het met moeite, want mijn rug protesteert. Die doet dat regelmatig, als ik ergens stil heb gestaan. Stilstand is slecht voor mijn rug. Echt balen.

Maar ik haal het!

Ik loop er omheen en dan... na een meter of 100 gaat het niet meer. Getverdemme... wat een hopeloos gedoe. Geen enkel bankje op de pier om even bij te komen, ik moet gewoon doorstuntelen.

Maarrrr... er rijdt een caddy van de reddingsbrigade over de pier en ik besluit mee te liften. Ik word helemaal naar het eind van de pier gebracht en dan vraagt de reddingsbrigadier: "Waar staat de auto?"

(dit is het karretje... foto op internet gevonden)

Hij hobbelt over het strand en tussen de strandtenten door naar het parkeerterrein en zet mij af bij de limo.

Wat attent van hem...

Ik ga een beetje tegen de motorkap aanhangen en bel Henry, dat ik al bij de auto ben. Zonder mijn gestuntel kan hij vaart maken en met een kwartiertje is hij bij me.

Helemaal beter is het vandaag nog niet.

Ik weet niet wat het is: als ik stil sta, dan gebeurt er wat onderin mijn rug.

Blêh!

Gelukkig helpt warmte wel. Dus ik verwen mezelf nu met een warme kruik...

Mona Lisa

Even zomaar tussendoor om de nieuwe week  eens gezellig te beginnen.

Welke Mona Lisa vind jij de leukste?

Als je in Google "Mona Lisa humor" inpiepelt, dan krijg je tientallen gave verbasteringen van de Mona Lisa te zien.

Deze vond ik ook wel geinig: naar de kapper geweest. Staat haar goed...

En wat dacht je tot slot van deze:

Ze heeft lekkere kersen (mijn lievelingsfruit!) geplukt en een spijker-salopette aan.

Enig toch?!

Wij bezetten de Schuur!

Doe je mee?

De Schuur in Haarlem is een centrum voor cultuur en al een hele tijd gesloten voor publiek. 

Ik baal er van, omdat juist hier zo ontzettend goed rekening is gehouden met afstand... Het was gewoonweg PERFEKT!

En daarom gaan we de Schuur bezetten.

Hoe gaat dat in z'n werk?

Maak een foto van jezelf met op een A-viertje een leus. Je kunt eventueel hier uit kiezen:

IK MIS DE SCHUUR! #opencultuur

IK WIL CULTUUR HAMSTEREN! #opencultuur

IN NAAM VAN ORANJE, DOE OPEN DEZE POORT! #opencultuur

GEEF HET VOLK BROOD EN (TONEEL)SPELEN! #opencultuur

FILM HOORT OP HET GROTE DOEK! #opencultuur

IK MIS THEATER #opencultuur

IK MIS FILM #opencultuur

Dit is mijn foto:

En hier zijn nog wat voorbeelden:

Stuur je foto met protest-leus op A-4 formaat.

Iedere foto krijgt zijn eigen stoel in een van de zalen, foyer of café. Zo vullen alle stoelen in de Schuur zich deze week al met "publiek", zoals het hoort.

Nu nog op papier, maar straks hopelijk ook weer in het echt.

Mail je foto naar

publiciteit@toneelschuur.nl

Zij printen de foto voor je uit!

Doe je mee?

Jaaa... je doet mee!

Wij bezetten de Schuur!

De Filmzaal zal er zo uit gaan zien (ik zit op de tweede rij helemaal links!)

En de Toneelzaal ziet er nu al zo uit: 

OPEN DIE TENT!

Deze mail kreeg ik van het muZEEum in Vlissingen:

Beste Marlou, afgelopen zaterdag hingen de vlaggen bij het muZeEEum halfstok, als protest tegen de beslissing van de regering de musea nog niet open te stellen.

Telkens is cultuur de laatste in de rij.

Musea hebben bewezen veilig open te kunnen.

En in deze tijd kunnen we allemaal wel een gezonde dosis verbinding, schoonheid en troost gebruiken.

Dus willen wij per direct weer open!

Daarom zal het muZEEum morgen, woensdag 19 januari, ook deelnemen aan de landelijke actie. Hoe? Dat is nog een verrassing. Kijk op www.muzeeum.nl voor meer informatie.

Dit is wat ik naar het muZEEum in Vlissingen schreef:

Prachtige actie.

Wij staan er allemaal achter en zijn zeer bedroefd, dat onze regering zulke mensonterende maatregelen heeft genomen.

Cultuurbarbaren... dat zijn het!

Wij vinden het een schande en hopen zo gauw mogelijk weer naar het mooie museum te mogen.

SUCCES!!

groeten van Marlou Witzel (Haarlem)

Ook hier in Haarlem werden diverse acties gevoerd. 

Theater De Liefde, De Toneelschuur, Het Badhuis en zeer zeker nog wat meer plekken werden omgetoverd tot kapsalon.

Want... de kappers mogen gewoon open, zonder reservering zelfs.

Theater De Liefde is woensdagmiddag 19 januari omgetoverd tot een kapsalon, waarin onder anderen Brigitte Kaandorp, Niki Jacobs, Eric Vaarzon Morel, Lucretia van der Vloot, Boban Braspenning, Vuile Huichelaar en Ro Kraus een geweldige middag verzorgden.

En ik?

Ik ging naar het Badhuis, om eindelijk weer te zingen in het Senioren Rockkoor "My Generation" en na afloop was er kapsalon-theater!!

OPEN DIE TENT!

Nabericht: tijdens de ludieke actie in het Badhuis kwam er er twee BOA's binnen, die de tent sloten.

Ik kan wel janken!

Ontvoering ...

Omdat Henry 80 jaar is geworden krijgt hij van Roosje en de kinderen een groot kado! We hoeven alleen een tandenborstel en een schone onderbroek mee te nemen en worden zaterdag om 10 uur (getest en wel!) opgehaald. 

Vol verwachting klopt ons hart...  

Eenmaal in de auto krijgen we een mooi boekje met een heel programma en allerlei info en wordt ons verteld dat we naar Gent gaan. GENT!! In België dus. Wow! Meteen al dolle pret...

Er is koffie aan boord en gebak... en zoef! Daar gaan we.

Roosje heeft een mooie Air B&B midden in de stad geboekt en na een wijntje in de bar lopen we naar ... een frietkot. We hebben nog niet geluncht, dus kijk eens aan: een berg frites!

Hoe wonderlijk, dat je zo blij kunt zijn, dat alles gewoon open is. De terrasjes, de winkels en de musea. Dus... hup! Naar het prachtige Designmuseum.

's Avonds gaan uit eten. Wanneer hebben we dat voor het laatste gedaan? Eeuwen geleden... Geen idee! 

De jarige wordt met een speciaal vuurtje verrast:

De tweede dag proberen we alles er uit te halen wat er in zit. Op bezoek in de Gravensteen Burcht, ook in het centrum, waar we heel toevallig een nichtje met haar vriendje ontmoeten. Zomaar... 

We bezoeken het Industriemuseum met hele oude gave textielmachines en ontzettend veel te zien over hoe men vroeger werkte (en afzag)

Tot slot via de beste frituur van de stad: De Frietketel, weer naar het "hoge" noorden.

We hebben heel veel gedaan en gezien en toch lang niet alles gedaan en gezien.

Gent is een stad, waar we zo weer naar toe willen: compact en gezellig.  

We gaan zeker nog een keertje terug.

Wat een prachtig verjaarskado voor onze Nestor en dat ik mocht meegenieten... heerlijk!

Dank je wel, Roosje! We houden nóg meer van je oftewel in goed Vlaams: wij zien u graag!

Lees een boek!

Mijn vriendin Jacobanita stuurt me regelmatig leuke of goeie, of aardige artikeltjes door. 

Daar doet zij mij altijd veel plezier mee. Een column, geschreven door Aaf Brandt Corstius of  Sander Donkers. Of een leuk artikel over een grappige vogel. Van alles en nog wat.

Kijk, dit stuurde ze me laatst door:

Dat sprak mij heel erg aan, want ik ben een echte lettervreter en hoe komt dat? 

Dat komt doordat er bij mij vroeger thuis veel gelezen werd. Ik was lid van de bibliotheek, die zich toen in het Dorpshuis in Bloemendaal bevond.  

Het was een heel eind fietsen, maar ik haalde er zo vaak als maar kon leesboeken vandaan. Soms zelfs wel 10.

Ik herinner me "De Kinderkaravaan" en de boeken van Jaap ter Haar.

Heerlijk!

Ik ben nog steeds gek op lezen.

En dan denk ik aan veel kinderen van nu. Die veelal een mobieltje in hun hand hebben en nauwelijks nog boeken lezen.

Kinderen, die zich vervelen.

Maar kom op!

Met een goed boek hoef je je nooit te vervelen...

Word jij maar lid van de bieb en lees!

Weet je, dat ik vaak extra vroeg naar bed ga om lekker te liggen lezen?

Ik ben nu bezig in "De ontdekking van Urk" en het nieuwe boek "Exodus uit de vuurtoren" ligt al klaar, een boek over de ontsnapping van een jonge orthodox-joodse vrouw uit een geweldadig milieu...

Lees, lees, lees!

Vraagje: in welk boek ben jij aan het lezen? Herinner je je nog een boek uit je kindertijd?

Sherlock Holmes

Weet jij al, dat ik een speurneus ben? Ja, echt! 

Misschien kun je me ook een "stalker" noemen, maar dat heeft zo'n negatieve bijklank en aangezien ik jaaaaaren geleden enorme last van een stalker heb gehad noem ik mezelf liever een speurneus.

Dat komt zo: hier in mijn buurt loopt al heel lang een vrouw met een grote rode hoed. Ik heb haar wel eens aangesproken, zoiets als: "Wat een fijne hoed draagt u" en daar volgde toen een klein praatje op. Beetje nietszeggend, maar so what! Een klein praatje met iemand uit de buurt is altijd leuk, vind ik...

Ik zie de Vrouw-met-de-rode-hoed zeker eens in de week en als het enigszins kan maak ik een foto. Jawel... van de achterkant hoor... 

Ik zag haar ook eens in het Badhuis, dat ook buurthuis is en waar Henry en ik een hele leuke Salsa-les hadden. De vrouw had toen geen hoed op, dus ik herkende haar niet. Maar bij het weggaan... ja hoor! Hoed op, nog even dag-zeggen...

De rode hoed! En ze had nota bene meegedanst! 

Maar goed... ik ben haar een keertje tijdens mijn ommetje gaan volgen, en zo kwam ik bij het speeltuintje terecht, waar ik vroeger veel met de kleinkinderen kwam:

Daar ging de vrouw met de rode hoed het gebouwtje in, dat er bij hoort...

Ik ben ook even naar binnen gegaan en kwam er achter, dat er aerobics wordt gegeven, voor senioren. Elke vrijdagochtend om 9 uur.

Als de lockdown over is, dan ga ik het ook doen! Ik ken de "juf", dat is Sonya, van de sportschool waar ik ooit lid van was.

Hier eindigt wel mijn speurtocht. Want er zijn grenzen. 

Maar toch: via de vrouw met de hoed heb ik vlakbij, bij mij om de hoek een gymclubje ontdekt.

Ik ben haar daar dankbaar voor. Dank je wel!

Ik ga meedoen...

Doe jij ook mee? Lijkt me gezellig...

Een goeie daad per dag...

Kijk eens:

Het woord Hebreeuwse woord Mitzvah betekent: goeie daad. 

Nou... daar houd ik wel: van een goeie daad. Maar of ik er werkelijk elke dag eentje doe? Geen idee eigenlijk.

De letters op het plaatje zijn nogal klein, dus ik zal ze even vergroten en meteen vertalen. En misschien denk je: heeee... dat is leuk: die goeie daad ga ik vandaag doen!

Komt-ie:

Een maand lang elke dag een goede daad:

1. ruim je kast op en doneer kleren, die je niet draagt

2. maak een beterschapskaart voor een vriend, die zich niet goed voelt

3. help een vliegje naar buiten

4. help een oudere met een klusje

5. geef iemand een compliment

6. maak een vogelvoederhuisje

7. interview een grootouder, tante of oom en schrijf hun verhaal op

8. schrijf “dank-je-wel” briefjes

9. geef speelgoed weg

10. maak iets nieuws van een oud overhemd (tote-bag?)

11. tel je zegeningen

12. verzamel blikjes voor de voedselbank

13. bel iemand op, die misschien eenzaam is

14. plant bloemen voor bestuivers

15. leer composteren

16. maak iemand aan het lachen

17. hang een dankjewelbriefje aan je deur voor de postbode

18. nodig iemand uit via zoom bij je je te komen eten

19. teken een vrolijke stoepkrijtboodschap

20. maak een mooie kaart voor iemand in quarantaine

21. maak origami hartjes om naar jouw geliefden te sturen

22. begin je maaltijd met dankbaarheid

23. ontwerp vredesvlaggetjes en hang ze op

24. waardeer de locale winkels! Koop een kaart of geef online een compliment

25. kweek een vensterbank plant

26. beschilder een steen en leg zomaar buiten ergens neer

27. zing een lied voor je buren vanaf je balkon of vanuit je tuin

28. vertel je familieleden iets, wat je leuk aan hen vindt

30. bereid een snack voor een familielid

Het is wat overdreven vind ik, maar toch zinvol. Nu ga ik kijken of ik me daar aan houden kan.

Volgende week begin ik. Haha... waarom niet vandaag?

Welkom thuis, Karel

Na MAANDEN in het ziekenhuis, waaronder op de IC mag onze blogvriend Karel vandaag weer naar huis.

Volgende week zal ik iets meer vertellen over het verloop zijn ziekte: COVID oftewel Corona

Maar voor vandaag:

Karel: welkom thuis!!

De Groene Ridder(s)

Ik ken een vrouw, die ridders verzamelt: mannen, die allerlei klusjes voor haar doen. Lekker makkelijk...

Maar De Groene Ridder heeft geen tijd om klusjes bij haar te doen. Die scharrelt door onze buurt en kijkt, waar er ergens een leeg plekje is om een leuk plantje te zetten. 

Hij valt niet echt op, maar laat wel het een en ander achter. Naast een boomstam een klein stekje of ergens anders een klein stukje gras. Alle lege plekjes begint hij op te vullen. 

Dit is nog een foto van vorige zomer, maar reken maar, dat er alvast weer heel wat aan zit te komen.

Inmiddels zijn we hier op de Brouwerskade allemaal ook Groene Ridders. We hebben eind november hier vóór in het talud honderden wilde bloembolletjes gepoot. Alle buren waren er mee bezig. De bolletjes zijn van het goede soort, zonder gif: de bijen kunnen er straks wel raad mee. Heerlijk toch...

Maar goed: de Groene Ridder. Hij schijnt door de wijk te fietsen op zoek naar lege plekjes. Hij betaalt het allemaal zelf. Geen subsidie of zo, gewoon uit eigen portemonnee.

Ik hoop hem een keer tegen te komen en dan een compliment te kunnen geven...

Wat ik ook leuk vind is de aandacht voor het onkruid. Niet zomaar wegrukken, maar laten staan en tot bloei laten komen!

Niet lui, maar...

Ik ben opgevoed met het idee, dat je overdag geen televisie kijkt. We hadden sowieso pas heel laat een tv: mijn vader heeft zelfs eens gezegd, dat we de laatsten in Nederland zouden zijn met tv. Dat is niet helemaal gelukt, maar dit terzijde.

Ik kijk dus overdag geen tv. Daar heb ik geen tijd voor. Ik heb het te druk met buiten spelen.

Maar soms... dan is het zo'n druilerige dag. Het huilt uit de hemel en alles is grijs en grauw. 

Dan nestel ik mij op de bank, onder een plaid en kijk wat voor moois ik heb de weken ervoor op de tv opgenomen. Ik ga niet naar bagger kijken, dat doe ik niet. Maar iets moois... ja, dat wil ik zelfs graag beleven.

Zo kwam ik bij de "Wintergasten" terecht van de VPRO. Janine Abbring is de interviewer en dat doet ze geweldig. Vier programma's waarvan ik er nu drie heb gezien. De eerste met kunstenaar: Marina Abramović (wat een vrouw!) en de tweede met schrijver Colson Whitehead (wat een man!) en de laatste met Grayson Perry (wat een man/vrouw!)

Het programma heeft hetzelfde principe als de "Zomergasten": een gast, die over het leven vertelt en vooraf gekozen fragmenten laat zien uit van alles en nog wat, dat boeit en de moeite waard is om er over te vertellen.

Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Ik heb eindelijk de "modus" om met druilerigheid om te gaan gevonden: een uurtje op de bank. Dat doet me goed.

Hoe ga jij met druilerigheid om?

Béatrice

Béatrice is mijn oudste vriendin... al 58 jaar zijn we bevriend. 

Ik heb wel eens over haar geschreven: Parijs

Zij woont in het zuiden van Frankrijk, in Salon de Provence en ik in Nederland, in Haarlem. 

1227 kilometer zit er tussen ons. En dat maakt niets uit. De vriendschap blijft! Als we elkaar weer eens zien (moet nodig weer eens gebeuren) dan gaan we gewoon door waar we gebleven waren. Heel vertrouwd en bijzonder...

We zijn even oud en zijn ongeveer op dezelfde tijd getrouwd en hebben ongeveer op dezelfde tijd kinderen gekregen en kleinkinderen.

Nu met internet kunnen we foto's sturen, van onszelf, steeds iets ouder wordend en van onze nazaten.

Haar oudste zoon is even oud als mijn dochter Roosje. En de jongste een paar jaar jonger. Ik heb hem nog ontmoet, toen ze hier logeerden... wanneer was dat ook al weer? Een jong volwassene was hij toen, die het liefste naar Amsterdam ging om in het Vondelpark te hangen... En nu... nu is hij papa!

Enig om zo foto's uit te wisselen. Ik koester deze vriendschap. Minimaal één keer per jaar sturen we elkaar een kaart: rond Oud en Nieuw. En dan geen lullig voorgedrukt kaartje, maar eentje met heel verhaal erop.

Heb jij ook een hele oude vriendschap, die je koestert?