.
Altijd, als we op de berg zijn maken we één keer een zelfde wandeling. Die over de Parapluie.
Het is een fijne, niet al te zware wandeling met veel uitzicht en herkenning.
De wandeling eindigt altijd op het kerkhof, want dat is de enige "bezienswaardigheid" in het dorp.
Verder is er niets, zelfs geen kroeg!
Jarenlang maken we daar dezelfde foto:
We kennen deze Robert Lindner helemaal niet, maar ik vond het gedicht van Goethe op het deurtje heel mooi.
Hier kun je het gedicht nog een keertje lezen in een blogje uit 2016
Vorig jaar was het monumentje op het graf weg.
Maar nu hebben we begrepen waarom:
De weduwe van Robert is overleden en bij hem begraven.
De familie heeft meteen een nieuw gedicht op het deurtje laten zetten.
Het is wel een mooi gedicht, hoor... daar niet van.
Maar dat van Goethe (later overigens op muziek gezet door Schubert) was echt mijn favoriet!
Dit is het nieuwe gedicht, ik heb het (vrij) vertaald:
Als je aan me denkt,
wees dan niet verdrietig.
Vertel liever over mij
waarbij je gerust mag lachen.
Geef mij een plaats
tussen jullie
zoals ik het in het leven had.
Ook mooi, maar... nee... het haalt het niet bij Wanderers Nachtlied van Goethe.
Voor mij althans....
P.S. vind jij, dat ik de privacy van Robert schend en zou ik eigenlijk zijn naam moeten "blurren"?? Ik hoor het graag...
17 comments:
je doet er niemand kwaad mee
het is zelfs iets waar je een gewoonte van gemaakt hebt
.* Een @->- voor jou.
Nee hoor, van mij hoef je niets te blurren. Ik vind dit ook wel een prachtige tekst hoor. Misschien moet je er nog aan wennen omdat die andere weg is.
Love As always
Di Mario
mogge Marlou
een mooie wandeling
met een mooi doel
het gedicht moet nog ff wennen denk ik ook
geniet de dag
Goedemorgen Marlou,
Het was mooie wandeling geweest voor jou.
Zoiets kom je dit tegen.
Geeft toch mooie doel om te lezen.
Moet wel is wennen zo teksten?
Wel ontroerend.
Fijne dag. Groetjes,
nee hoor, niks te blurren, Robert zou zich bijzonder vereerd voelen als hij zag hoe liefdevol je schrijft,
wat een mooi plekje loutje,
heel bijzonder
ga je vandaag genieten
xxx
Hij is in ieder geval nooit meer alleen...
Nee hoor, ik vind niet dat je de naam van Robert Lindner moet blurren. Het is tenslotte een openbare begraafplaats en iedereen mag weten dat hij daar ligt. Het heeft wel wat. Bij ons leeft hij verder met Goethe
Wat een bijzonder plekje daar bij De heer en mevrouw Lindner. Denk dat ze zeer vereerd zouden zijn met jouw liefdevolle aandacht. Dus laat maar lekker staan!
Heel veel plezier nog...
X
Ik zie geen reden waarom je het zou moeten blurren hoor, je pleegt geen inbreuk op de privacy toch?
ha die Marlou
ik heb niet echt een lievelingsboom , maar ik ken er enkelen hier in de buurt , die er zeker voor in aanmerking komen :)
ze zijn allemaal ook mijn vrienden
HH groet
Nee, nergens voor nodig om Roberts naam te blurren. Zo hysterisch als men tegenwoordig doet over privacy, het lijkt wel hoe langer hoe erger te worden. Ik ben niet van plan om me daar ook maar iets van aan te trekken. Ik raad je ook aan om je van deze massahysterie niks aan te trekken. Zoals je laatst die foto van de meneer in de trein op je blog had gezet. Helemaal niks mis mee. 19 juni liep ik op de braderie, hier op het Bijlmerplein, ik had de camera mee en maakte daar nietsvermoedend een paar sfeerfotootjes, alleen voor eigen gebruik. Gewoon op de openbare weg.. Komt er een aartslelijk wijf op me af, meneer, wilt u ophouden met foto's van ons maken? Mijn bek viel open: 'Mevrouw waar bemoeit u zich mee. Wat zou ik met een foto van zo'n lelijk mens moeten? Ik zal er heus niets van publiceren hoor.. 'Ja, maar u bent hier wel in de Bijlmer hoor'. Massahysterie!!
Ik heb ook wel wat met (oudere) kerkhoven en begraafplaatsen. Het zijn vaak fijne momenten om tot rust te komen en wat te mijmeren, vind ik.
Dit tweede gedicht vind ik eerlijk gezegd mooier dan het eerste. De gedachte om niet (lang) verdrietig te zijn spreekt me wel aan. Het leven gaat door voor de nabestaanden.
Voor mijn gevoel doe je niets verkeerd met deze foto's.
Hoi Marlou
Ha als je de naam wegpoetst is het niet meer zo bijzonder om jaar in jaar uit er een foto van te maken...
Zo krijg je wel een leuke veroudering te zien...
Als ik daar zou liggen dan mocht je me met naam en toenaam op je blog plaatsen.
Groetjes en fijne dag
Ja, dat van Goethe was een stuk mooier en dieper...
Ik denk dat het openbare wetenschap is, die tekst op dat dicht-klapbare schild. Dus..., staan laten misschien.?
Robert is er vast heel blij mede...
.
Jelle Droeviger.
Wandelen in de bergen is zwaar maar mooi.
De foto's zijn bijzonder.
Er zijn monumenten die indruk nalaten. Hans
Het monument is mooi.
Goethe, daar noem je wat Marlou.
Die vind ik zo mooi dichten.
Groetjes,
Hilly
Ik denk dat Robert zéér blij is met jullie bezoek.Zulke trouwe bezoekers zijn altijd welkom.
Gewoon ieder jaar blijven doen. Ik vind beide gedichten mooi. De laatste is wat meer " van deze tijd ". Het is trouwens een mooi en sereen begraafplaatsje. Prachtig onderhouden. En met een mooi uitzicht.
Post a Comment