Nummer 100 in Bloemendaal

Op zoek naar nummer 100 in Bloemendaal, waar ik het 2 weken geleden over had (zie: blogje nummer 100) heb ik in ieder geval één adres gevonden, waar de huisnummering van de 102 naar de 96 ging (of andersom) en wel bij mijn geliefd cafeetje 't Hemeltje, of te wel: de Huiskamer van Bloemendaal.

Op het www vond ik nog een mooie oude foto:

Ik ging er vroeger regelmatig spijbelen: een beetje biljarten en koffie drinken. Mijn school, de Da Costa Kweekschool, was namelijk om de hoek in de Koepellaan. 

Afgelopen zondag waren we er weer even, voor een heerlijke capuccino.  En later in de middag kwam ik er die kwibus, die steeds de weg vraagt weer tegen:

Ik blijf wel zoeken naar nummer 100 in Bloemendaal, maar echt... het bestaat daar niet! Ik weet het zeker...

Leef!

 

Vandaag alleen maar dit: 

En doen hè: heerlijk diep ademhalen en lekker naar buiten gaan. Hup! LEEF!

Ik zeg je naam: Max Levie

Mijn naam is Max Levie. Zeg maar gewoon Max. Kijk, hier zie je me met mijn grote zus.

Ben ik niet een dotje? Om op te vreten toch? En hoe vind je Alida... dat is de liefste zus van de hele wereld, echt wel!

Ik ben op 6 juni geboren: 6 juni 1940, in Meppel in de Hoofdstraat, op nummer 24.  Daar had mijn Aba Jopie een Winkel van Sinkel. Die noemden ze: De Grote Bazaar. 

We woonden boven de winkel met z'n allen, wel met 9 waren we. Ik weet daar niks meer van, maar dat kan ook niet, want ik mocht niet oud worden. 

Op 2 oktober 1942 werden we allemaal opgehaald door de nazis en naar Auschwitz gebracht.

6 Dagen later werd ik vermoord.

Omdat ik Joods ben.

Mijn naam is Max, Max Levie.

Pier 15 jaar!

Hoera! Mijn leuke lieve kleinzoon Pier is vandaag 15 jaar geworden. Lang zal hij leven... in de glooooo-ri---aaa!

Als trotse oma ben ik heel blij met hem en met de dingen die hij doet. 

Hij is heel muzikaal en kan ontzettend goed skaten. Als hij iets doet... zet hij zich voor 100% in. 

Deze foto mag ik van hem in mijn blog zetten:

Pier 15 jaar!

Lieve Pier.... gefeliciteerd!! Ik wens je een schitterend nieuw levensjaar toe!

How can I keep from singing?

Ja.. ik heb gisteren voor het eerst sinds meer dan een jaar weer samen met mijn koor gezongen.

Ohohoh, wat was dat heerlijk... wie houdt mij tegen om te gaan zingen? 

We waren te gast in het Frans Loenenhofje midden in de binnenstad van Haarlem. Een mooi hofje met een grote tuin, waar we een prima plek hadden om met veel ruimte om ons heen heerlijk te repeteren. De zon scheen, dus wat wil je nog meer?! 

Iedereen was zo blij om elkaar weer te zien. Het spatte er vanaf. En het mooie was: op deze dag was Vrouwenkoor Malle Babbe precies 39 jaar oud... Dus je snapt... er was taart bij de koffie.

We zongen wat van het oude repertoire en hebben meteen ook een begin gemaakt aan het instuderen van een nieuw lied: 

"How can I keep from singing"  heel mooi hier gezongen door Enya:

Volgende week gaan we gelukkig weer verder met repeteren, maar dan in de Waalse Kerk, ook in de binnenstad. Daarna nog één keer en dan is het al weer zomervakantie. Maar we hebben er weer van geproefd en het smaakte zeker naar meer.

Kijk eens... onze grootste fan was er ook! In de pauze ben ik natuurlijk even bij hem gaan zitten.

 

Leeg

Gisteren heette het blogje: Leef!

En nu heet het: Leeg. Het scheelt maar één letter, maar wat een verschil...

Ik ben even helemaal leeg.

En toch ligt er een steen op mijn hart, dus helemaal leeg ben ik niet. 

Ik moet die rotsteen er af zien te krijgen...

Misschien lukt het me om hem tijdens het zingen kwijt te raken, die steen.

Want vandaag ga ik zingen...

Ik ga de steen wegzingen. Hup! Wegwezen jij! Hup! Van de G naar de F... van leeg naar leef.

LEEF!

Terwijl het baasje van Lizzy, mijn lease-hondje op sterven ligt... vier ik het leven. Dat kan. Dat gaat gewoon hand in hand. Dus vandaag en morgen en de rest van mijn dagen daarna vier ik het leven.

En daarom dit: hier zijn alle vrouwen die ik persoonlijk ken, die volop en vol goede moed borstkanker hebben overleefd:

Mijn dochter Roosje... afgelopen zaterdag vierden we dat het alweer drie jaar geleden was, dat ze geopereerd werd en 33 bestralingen kreeg en nu: hop... LEVEN!

Dorien de T. mijn kweekschoolvriendin en nog steeds een fijne vriendin (alweer 55 jaar!) Geopereerd, bestraald en chemo. Still kicking, niet kapot te krijgen...

Mi amiga Jacobanita! Acht jaar geleden: 2013! Geopersereerd (zoals ze zelf zegt) en binnenkort 86 jaar. 

Mijn webbie Marjolijn: geopereerd, bestraald en chemo.

Mijn vriendin Riet David, die na 17 jaar nog steeds vrolijk rondhuppelt. Geopereerd en bestraald.

Mijn overbuurvrouw Corrie. Gelukkig mag ik elke dag even naar haar zwaaien en zij zwaait vrolijk terug. En achter haar woont een andere Corrie. Die zie ik na 15 jaar nog steeds lekker met het hondje lopen. 

Van mijn zwembad, de Houtvaart: Adrie, Cocky, Yoke en Clara

Dan heb ik nog twee Ineke's in de "aanbieding". Eentje van het koor en eentje van het blog (van tijden geleden)

We zijn er bijna: Gerda van mijn vorige koor, mijn achterbuurvrouw Janine, mijn nicht Lynda, plus een andere nicht, maar dan eentje van Henry: Vera en gisteren las ik bij mijn webbie Hélène, dat ook zij een ware borstkanker-overlevende is. 

Allemaal hartstikke gefeliciteerd met het leven. En last but not least: ikzelf!! Ik. Ja... IK! Geopereerd en 33 keer bestraald: in 2007 mocht ik het allemaal meemaken. 

Daarom ontroert het me, dat ik straks een half uurtje aan een sterfbed zit en daarna naar buiten mag en LEEF!

Goodbye Corona!

Wat een heerlijkheid! Mijn koor gaat weer zingen. Komende woensdag is de eerste repetitie, buiten... in een van de mooiste Hofjes in Haarlem. 

Een stukje van mijn prachtige koor horen? Hier is een fragment uit de Song of Survival: Vrouwenkoor Malle Babbe... 

Ik heb er ontzettend veel zin in. Eigenlijk zou ik een paar dagen naar Zutphen, maar dat heb ik toch maar even afgezegd. Zutphen blijft wel liggen. Of staan...

Na een jaar van lockdown en corona-narigheid gaat het feest weer beginnen.  

Ik hoop, dat mijn stem het nog doet... en dat Leny zich niet rot schrikt! Don't worry, Leny! Ik ga heerlijk mijn best doen...

Tot woensdag!

Kastanje in kastanje

 Dit vind ik wel een leuke: een kastanje in een kastanje...

Ik vraag me wel af hoe die daar zo gekomen is.

Hebben de eigenaren van de tuin een kastanje in de boomstronk verstopt?

Ik zal er niet achterkomen, tenzij ik het aan ze vraag.

Misschien doe ik dat nog wel eens een keertje...

Ik vind het wel wat hebben, dus ik ga het boompje volgen! 

De avonturen van een kastanje...

Wellicht wordt het nog wat...

Prettig weekend!

Nieuwe kleren...

Meneer Aap heeft een half jaar lang meegedaan met de No-Buy-Challenge, wat gewoon een duur woord is voor niks kopen. Waarom dan zo'n duur woord?

Maar ja... duur woord of niet: hij doet er aan mee. Een half jaar lang geen kleren kopen, vindt hij wel een uitdaging. En hij vraagt meteen aan zijn vriendin of ze meedoet. 

Eerst ziet zij het niet zitten. Ze houdt van winkelen en van nieuwe kleertjes kopen en een beetje rondneuzen. Maar goed... tóch doet ze mee. Een half jaar moet kunnen, zegt ze. Goed voor het "miljeu" en goed voor de knip...

De eerste week viel een beetje tegen. Meneer Aap had nieuwe sokken nodig. Er zaten grote knollen in zijn oude. Maar ja... afspraak is afspraak, dus... met grote steken naait hij de knollen in zijn sokken weer dicht. Ziet er nog geinig uit ook, want hij heeft een heel andere kleur draad gebruikt.

Vriendin valt het reuze mee. Ze zegt: ik shop gewoon in mijn eigen kast. Er hangt genoeg om elke dag iets anders aan te trekken en er toch nog leuk uit te zien.

Als het halve jaar om is heeft Meneer Aap totaal geen zin meer om de winkels weer in te gaan.  Voor hem hoeft al die poespas niet meer. Gewoon z'n ouwe hoedje op en hij is zo tevreden als wat. 

Niks meer aan doen. Goed voor het "miljeu" en goed voor de knip!

Nummer 100

"Ik moet even naar nummer 100..."

Ken je die uitdrukking? Vroeger was dat de uitdrukking om te zeggen dat je naar de wc moest. Dat was blijkbaar netter dan het woordje wc. Het kwam voor het eerst voor in 1685, een ander woord voor "heimelijk gemak": nummer 100

Ik zeg gewoon, dat ik naar de plee moet, of dat ik moet piesen, maar dat was nooit zo netjes...

Nu wil het geval, dat er in Bloemendaal, waar ik een aantal jaren woonde, het huisnummer 100 niet voorkomt.

In heel Bloemendaal zul je echt nergens nummer 100 vinden. 

Gelukkig zijn ze in Haarlem niet zo bekakt.

Op zoek naar mooie voordeuren kwam ik dus wél een nummer 100 tegen. En gewoon hier om de hoek...

Kijk maar:

Ik had nummer 100 al in het voorjaar gespot, maar nu... mooi met blaadjes en zomers:

Ik blijf het gek vinden... in heel Bloemendaal géén enkel nummer 100!!

Gevonden voorwerp...

Vorige week was ik lekker op het strand aan het eten bij strandpaviljoen Jeroen. Heerlijk er naar toe gefietst met de buuf, dwars door de duinen... 

Dat is zo'n fijne fietstocht... langs de bloeiende en geurende meidoorns en de nachtegalen op z'n mooist!

Op het strand leek het wel Ibiza! Lekker zitten smullen, wijntje erbij... genieten!

Toen we weer naar de fietsen liepen vond ik op een bankje een portemonneetje. Ik vroeg aan de mensen, die er zaten of het van hun was. 

Nee... ze hadden het wel zien liggen, maar het was niet van hun. "Wir sind nicht von hier..."

Ik zag, dat er een bibliotheekkaart in zat met een fotootje van een jong meisje en een OV -kaart, dus ik heb het maar meegenomen. 

De volgende dag heb ik de bibliotheek gebeld en die heeft een mail gestuurd naar de eigenaar van het bibliotheek-pasje. En ook mijn telefoonnummer doorgegeven.

Word ik gebeld: de moeder van het meisje!

Ze vond het geweldig, dat het portemonneetje gevonden was, scheelde een hoop gedoe...

En wat blijkt??

Ze wonen vlak achter me.

Ik heb het meteen even teruggebracht en ik kreeg drie kakelverse eitjes van hun kippetjes.

De kippetjes, die ik in mijn tuin kan horen tok-tok-tokken!

Wat een toeval.

Ik vind het echt geweldig... 

Dank je wel mini-kippetjes voor de mini-eitjes!

Everything will be okay

Dit citaat, kent iedereen wel, denk ik:

Ik wilde er iets mee doen, na een lullig telefoongesprek met iemand. 

Ja... ik maak heus ook wel lullige dingen mee hoor. Dat je niet denkt, dat het alleen maar rozengeur en maneschijn is. 

Maar goed... dit citaat zocht ik op en wat denk je??? Heel veel mensen beweren, dat het hun eigen citaat is.

Kijk maar:

TOM FLETCHER:

JOHN LENNON:

SANKALP:

Of een IERS SPREEKWOORD:

Zelfs ED SHEERAN beweert het spreekwoord uitgevonden te hebben:

Op het www vind je ontzettend veel voorbeelde. Zelfs PAOLO COELHO:

Ik weet niet meer wie ik geloven moet! JULIE JOHNSON??

En wie is HERMANT KUMAR??

Ik kan nog wel een tijdje doorgaan, maar dan wordt het vervelend.

Ik heb er tientallen gevonden...

Hoewel ik het spreekwoord graag aan JOHN LENNON zou willen toekennen houd ik het voorlopig maar op UNKNOWN:

Maar een mooie quote is het... dat is zeker!

Film film film... yeahyeah

Gistermiddag ben ik naar de film geweest. Voor het eerst sinds tijden. 

Wat heerlijk om de volgende mail te ontvangen:

Beste Marlou Witzel,

U heeft een reservering met een of meer Cineville passen voor vandaag. Zorg dat u uw reservering op tijd afhaalt!

Vergeet niet bij het afhalen van de reservering uw Cineville pas mee te nemen. Zonder geldige pas geen toegang. Heeft u voor meerdere passen gereserveerd, dan moeten alle passen worden getoond.

Natuurlijk was ik mooi op tijd in de Filmschuur en had ik mijn Cineville pas bij me.

Ik had, samen met vriendin Carla, een film gereserveerd: NOMADLAND

Hier is de voorfilm: 

De film gaat over een vrouw, die alles kwijt is geraakt: man, huis, werk... en niet bij de pakken neer gaat zitten, maar de hort op gaat met een oud busje. 

Ze zwerft door het westen van Amerika 

Fantastisch gespeeld door Frances McDormand. Oscar! Ook voor de regisseur!!

Ik ga hier nu niet een heel stuk over de film schrijven, want het gaat mij hier nu alleen om de beleving: voor het eerst weer naar de bios!

Als je meer wilt weten kun je hier de recensie in de Volkskrant lezen:

NOMADLAND

Ik was zo blij! Mijn eerste film sinds de lockdown. Alles perfect geregeld in de bios: goeie afstanden tussen de bezoekers, goeie ventilatie. En gelukkig is het café weer open voor een napraatje met een glaasje wijn. Zalig!

NOMADLAND: een aanrader!

Bijenparadijs

Gisteren liep ik in één van de straatjes in de wijk hier achter en ik zag me daar een struik met bloesem... Niet normaal meer. Prachtig!

Dit is 'm:

Ik weet niet hoe die struik heet, maar ik wil 'm ook! Geweldig:

Tientallen bijen waren hier heerlijk aan het honingslurpen... Ik hoorde ze: "Slurp-slurp-slurp"  ... echt waar!

Fantastisch! Ik heb een plekje in de tuin, waar ik zo een struik kan plaatsen.

Maar ja... hoet heet-ie???

Is er iemand die het weet?

Ik heb al aardig wat bijen in mijn tuin, dus ze zijn hier al heel gelukkig. Bij de buren ook, die hebben allemaal een mooi bijen-paradijs. Dus we mogen niet klagen, maar ik wil er nóg meer!

Dus: Hoe heet deze struik??