De veertjes van Dienie

Hebben jullie me een beetje gemist?  Dat kan kloppen: ik was een paar dagen de hort op om onze 28-jarige verloving te vieren. Dat deden we in Leiden, mooie stad... Ik zal er van de week nog wel een keertje over vertellen.

Maar vandaag gaat het over de veertjes van Dienie. Zij is begin dit jaar begonnen met aquarelleren. Eerst nog met les, maar door de Corona liep dat in het 100... Maar niet getreurd: als er iemand niet bij de pakken neer gaat zitten is het Dienie wel!! Ze is gewoon doorgegaan met "kliederen" (haar eigen woorden) en op Facebook en Instagram zag je heel vaak iets moois voorbij komen. Het was ook haar redding, omdat één van haar knieën niet meer doet wat zij wilt... 

Dit is één van de eerste werkjes:

En natuurlijk de klaproosjes!

Al gauw had ik een kleine verzameling van haar werkjes.

En na de blommekes kwamen de veertjes.

Ja... toen hield ik het niet meer.

Ik wilde ook veertjes! En wel die kleintjes van de Vlaamse Gaai...

Dus...ik heb een bestelling gedaan en een mooie aquarel bij Klaproos gekocht.

En een paar dagen later had ik het in huis.

Omdat mijn ouders (eigenlijk mijn hele familie!) veel van vogeltjes hielden heb ik het werkje in het "altaartje" gezet. Het is een kleine nis in de boekenkast boven de piano, met foto's en vogels...

Heel mooi vind ik het. Ben er erg blij mee.

Dank je wel Dienie!

Fan van Turquoise

Nou denk je misschien aan de kleur turquoise. Is prima... vooral blijven doen: ik ben ook gek op de kleur turquoise, maar wat ik hier bedoel is: de Turquoise Coöperatie.

Het is een bedrijf en er werken mensen, die het op de één of andere manier  moeilijk hebben. Waar het mij vooral om gaat is de catering. Er wordt dinsdag tot en met vrijdag voor je gekookt: een twee gangen menu voor 4 euro. En lekker! 

Ik zit elke keer weer te smullen.

Voor mij is het een pokke-eind fietsen: een half uur heen en een half uur terug, maar ik heb het er echt voor over. Ik heb namelijk een "pannen-fobie". Dat betekent, dat ik eigenlijk niet echt van koken houd. Vroeger wel, maar in de loop der jaren is dat veranderd. Ik houd van samen koken en samen eten... dat wel, maar in m'n eentje in de keuken staan koken... nee... niks aan!

Elke week krijg je op Facebook te zien wat er die week allemaal gekookt gaat worden.

Dit zijn de menu's van deze week:

Vandaag komt Jacobanita bij me eten en wat eten we vandaag?

*Pasta met

*kipfilet, spinazie en champignons in een romige saus

*of vegetarisch: met plantaardige kipstukjes en walnoten,

*tomaten- mozzarella.

*Dessert: vla met fruit

Ik heb vegetarisch besteld, omdat we allebei liever geen vlees eten...

Voor de niet Haarlemmers wel pech hebben.

Maar voor de Haarlemmers... echt een aanrader.

Het adres is:

Beatrixplein 51-52

Als je wilt reserveren kun je dat het beste via de whatsapp doen: 06 145 24 388

En je kunt dus alleen maar afhalen...

Voor straks neem ik er ook nog een heerlijke extra soep bij. Vooral de Harira, een marokkaanse soep, is verrukkelijk!

Kijk... de tasjes staan al klaar! Mmmmm, bon apetit!

Zo lekker puzzelen en mijmeren

Ben weer lekker aan het puzzelen geweest... Zo nu en dan tussendoor pak ik m'n I-Pad en zoek ik een leuke uit. Ik kan er zo goed bij mijmeren. Ik los al puzzelend alle wereldproblemen op (als dát zou kunnen!) en ben steeds tevreden met het eindresultaat...

Op de I-Pad raak je nooit stukjes kwijt...

Ik vind het ook heel leuk, dat ik al twee goeie vienden aan de puzzel heb gekregen, terwijl zij toch, net als ik, helemaal geen puzzelaars zijn!

Kun jij raden wat het wordt? Vast wel...

Ja, natuurlijk kun je het raden. En als je weet dat ik een Uilskuiken ben... dan raad je het zeker.  Hier kun je zien, waarom ik een UILSKUIKEN ben... je moet wel even zoeken, maar dat houd je van de straat!

Enfin, ik ga door met puzzelen... Het wordt een mooi vogeltje: zulke mooie indringend kijkende oogjes!

Het snaveltje komt er aan. Ik doe een aantal dagen over de puzzel (400 stukjes, dus dat gaat niet één, twee, drie). 

Vaak doe ik vlak voor het slapengaan nog een klein stukje. Het mooie is, dat je het dus in bed kunt doen. Lekker knus en warm. 

Wat krijgt het Uilskuiken een mooi hoofdje he? Ik ben er helemaal verliefd op. Nou ja... bij wijze van spreken dan, want verliefd op een uilskuiken... echt niet!

Bijna klaar... nog een paar stukjes en dan ...

En tot slot het eindresutaat... Le voilá... het mooie beestje in een boom, nu al wijs kijkend naar jou. Het vraagt je niks. Het kijkt aleen maar... Mooi vind ik 'm!

Ik zoek alvast een nieuwe puzzel uit. Heb al iets gezien, wat me mooi lijkt. Tezijnertijd krijg je het misschien te zien. 

Koosje wordt Roosje

Ja, het blogje van gisteren had een klein mini-staartje en ik vind het zo leuk, dat

ik het hier zet, want ons Dienie heeft deze foto bewerkt!

Dit is het geworden:

" :-)

ik denk......

dade  gij  aan  een nieuwe  bril  toe bent :-)

whahahahahaahah

doei  doei "

Dank je wel, Dien. Ik vind het knap van je!

Geel en oranje en roze

Het is best wel vroeg donker nu: 's morgens als ik opsta nog en 's middags gaan in huis al rond vier uur de lampen aan.

Daar kan ik prima tegen, maar ik houd wel heel erg van licht. En van lichte kleuren. 

Ik draag wel zwart, maar combineer het met licht. En met kleurtjes. 

Met optredens van het koor bijvoorbeeld dragen we zwart met iets fleurigs...  gelukkig maar!

Een tijdje geleden fietste ik langs een waslijn met alleen maar zwarte kleding er aan. Alles was zwart, echt alles! Zou dat iets zeggen over de persoon die het draagt? Ik ben geen psycholoog, maar het zou wel zo maar kunnen... 

Doe mij maar licht! Daar word ik zelf ook licht van. Lekker geel bijvoorbeeld. Mag ook een andere kleur zijn trouwens. En wie weet ga ik straks een grote oranje pompoen op mijn bankje voor het huis leggen. Hoewel... ik maak er liever soep van!

Vergeet vlees... Sja... dat is weer een andere boodschap. Ik had het toch over licht? En over geel? Maar misschien is geen vlees-eten ook wel licht. Misschien maakt het de aarde licht. 

Oh ja... deze roze letters kwam ik ook nog tegen. De K moet natuurlijk een R zijn!

Van welke kleur houd jij het meest?

Dorpjestocht

Bijna elke zaterdag of zondag, als we vanuit Amsterdam weer naar Haarlem gaan maken we een omweg. De laatste paar weken via de dorpen ten noorden van Amsterdam. Zo heb je daar het schattige Monnickendam en natuurlijk Edam, Ilpendam. 

Het afgelopen weekend gingen we naar Broek in Waterland.

Niks spectaculairs. Er is niks open, je neemt je eigen broodje en koffietje mee en je loopt wat door het dorp. Een rondje om de kerk. Maar al lopende ontdek je toch een heleboel, zoals de kleuren van de huizen daar.

Op internet vond ik dit huis. De huizen in Broek in Waterland zijn allemaal mooi geverfd in deze tinten:

Deze foto is dus niet van mij.

Maar de volgende wel. We liepen het dorp door, langs al die mooie huizen en ineens zien we dit doorkijkje...

Zo lekker Hollands, een slootje en daarachter de weilanden. Het zal je achtertuin maar zijn! 

Dan lopen we weer verder en komen langs een enorm huis met heel veel  beelden in de tuin. Misschien het oude gemeentehuis?

Ik wilde er eerst langs lopen, maar Henry vond dat we de tuin wel in konden. Gewoon doen en alleen maar een beetje rondkijken. Tientallen beelden in een hele grote tuin. 

Ik zal er een paar laten zien:

Het lijkt, alsof het gezicht uit een boomstam is gehaald, maar het is geen boomstam... het is gebeeldhouwd. Neehee... Henry niet... die is gewoon van vlees en bloed. Echt wel...

Je zal deze gitarist in de tuin hebben! Die speelt dan iets moois van Andres Segovia en jij zit er bij met een lekkere warme kop thee...

Misschien een vuurkorf erbij en een fikkie stoken?

Echt heel erg mooi kan ik ze niet vinden. Ik vind ze te somber. Maar wellicht komt dat ook wel door het sombere weer?

Even een vraag aan Sjanne. Zij woont in de buurt...

Wat is het voor huis en al die beelden, van wie zijn die? Op internet kan ik het niet vinden. Weet jij het?

Het Groene Hart

"Goedemorgen, hallo...hoe gaat het met je?"

Met een beetje mazzel kom je Robbert Zoon tegen, hier in de stad. In Haarlem dus. Hij fietst de stad door met een groot groen hart voor zich. Kijk:

En terwijl hij door de straatjes fietst groet hij links en rechts iedereen op zijn pad:

 "Goedemorgen, hallo...hoe gaat het met je?"

Er stond een stukje in de krant over zijn actie.

Eén en al vriendelijkheid. Daar heeft Mahatma Gandhi de basis voor gelegd:

Met vriendelijkheid kom je heel ver.

Ik merk dat zelf ook.

Iemand gaf mij laatst een sacherijnig antwoord en trok daarbij een kop als van een zure citroen.

Ik vond dat best wel vervelend. Ik dacht toen: "Heb ik iets lelijks gezegd?"

Ik heb het zo snel mogelijk naast me neer gelegd en heb alleen maar met vriendelijkheid gereageerd.

Ik vind het een mooie actie.

Wees eens wat vriendelijker...

Wacht niet tot 17 februari, tot de Doe Vriendelijk Dag ... nee... het is NU! 

Ik hoop Robbert een keer in het echie tegen te komen. Ben in ieder geval al begonnen om op Facebook bevriend met hem te zijn.

Dit is zijn webpagina: Groen Hart

En hier het filmpje, dat op Facebook staat. Hoop, dat je het kunt openen:

https://fb.watch/1zvhqr-Raf/

En tot slot:

Doe eens vriendelijk tegen jezelf...

Kijk eens in de spiegel en zeg tegen jezelf: "Goedemorgen, hallo...hoe gaat het met je?"

Theo

Naar aanleiding van een "lesje" filmpjes plaatsen op je blog (voor Mieke) heb ik dit filmpje gebruikt.

Vond het eigenlijk te leuk om het daarna te wissen.

Dus... hier is Theo. Ze kijkt voor het eerst naar de TV:

 

Wat een mooie legpuzzel!

Als je eenmaal de smaak te pakken hebt... dan kun je niet meer ophouden. Lekker rustgevend: het puzzelen. En dan niet meer met Ravensburger of met Van Haasteren, nee: díe puzzels schijnen niet meer aan te slepen zijn, maar gewoon... op je I-Pad. Geen tafel die in beslag wordt genomen door 1000 stukjes, maar gewoon dus...op je I-Pad, of op je tablet.  Niet op je mobieltje!

Ik vond een app: puzzelen voor volwassenen en ben om er in te komen eerst even klein begonnen, 50 stukjes. Ging makkelijk en zo klaar. En toen... 400 stukjes. Je kunt kiezen uit allerlei mooie puzzels en ik heb voor een prachtige Maine Coon gekozen, omdat mijn kleinkinderen sinds kort zo'n beauty in huis hebben. Theo!

Op de puzzel die ik vond was een grijs katje te zien. Volgens mij ook een Maine Coon. En als het niet zo is... dan maakt dat niet uit, een mooitje is het in ieder geval.

Hier een fotoverslagje van het proces van deze best wel moeilijke puzzel:

En dan nu het eindresultaat...

De app is gratis, heet: Legpuzzels- Jigsaw Puzzels en kost niks dus! 

Begin de dag met een...

Jaren geleden zongen Henry en ik een keer mee met het Knipkaartkoor. Het is een koor, dat elke eerste zondag van de maand zingt onder inspirerende leiding van mijn dirigent, Leny van Schaik. Nu even niet natuurlijk, maar dat komt wel weer...

De eerste keer dat Henry meeging zal ik nooit vergeten. We repeteerden dit liedje:

Begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach. 

Wie vrolijk is in de morgen, die lacht er de hele dag

Leny vond het leuk, dat Henry er was en zo gezellig meezong. Dus vroeg ze hem naar voren, naast de vleugel, om het liedje ook even voor ons te zingen. Zij begeleidde hem daarbij.

Henry sprong op en uit volle borst zong hij het lied. Iedereen moest lachen. Geen enkele spoor van verlegenheid... gewoon... lekker knallen! 

Ik moest er van de week aan denken en vroeg aan hem of hij het liedje nog een keer voor mij wilde zingen. Dat wilde hij wel. We waren net bij het Martin Luther Kingpark, in Mokum en we zagen twee enorme stenen...

Et voilá! Hier is Henry met: "Begin de dag met een dansje!"

En inderdaad...

 ... het was het graf van Annie M.G. Schmidt.

Een heel gezellig graf met al die kleurige pennen en ook allerlei poppetjes en dingetjes. Je ziet Annie in al die kleurtjes.

Onze eigen leuke schrijfster die al in 1995 overleden en op Zorgvlied begraven is.

Nog steeds zijn mensen gek op haar schrijfselen. De gedichten, de liedjes, de boeken... Wie kent er niet Jip en Janneke en Otje en Minoes en Ja zuster, nee zuster en Pluk van de Petteflet en zo kan ik nog wel uren doorgaan, want ze heeft enorm veel geschreven. 347 versjes!

Op latere leeftijd was ze zo goed als blind. Ze werd vaak door vrienden voorgelezen. Onze vriend Burny (Bos) kwam een keer bij haar om voor te lezen, iets uit haar eigen werk.

Annie moest enorm lachen... en ze zei:

"Wat leuk!!! Heb ík dat geschreven?" Enig toch!

Zo zag haar graf er in het eerste jaar uit:

De pennen werden op het kleine blokje links voor neergelegd. Maar dat werd al snel te klein. En nu...

Dag Annie! Je leeft lekker voort, tot in de oneindigheid!

Tot slot een geweldig interview van Ischa Meijer met Annie... 

Het is weliswaar 40 minuten, maar als je even tijd hebt... het is écht de moeite waard:

RARA

 In navolging op Klaprooske heb ik nu ook een RARA.

Zaterdag zijn we naar Zorgvlied gefietst, de mooiste begraafplaats van Amsterdam en omstreken. Er liggen heel wat beroemdheden: schrijvers, schilders, musici, politici en gewoon, nou ja... gewoon... een paar vrienden van ons: Ferdi en Andrea, Antoinette en Jan...

We vinden het fijn om zo nu en dan even dag te zeggen. We leggen een steentje op de grafsteen en vegen een eventueel rommeltje weg. En we mijmeren wat over het leven met hen. En nu dus zonder hen. Maar misschien eigenlijk toch ook wel met hen...

Maar goed... nu dus de RARA.

Hier zie je een gedeelte van een graf. Van wie denk je dat dit zou kunnen zijn? Wie weet kom je er achter door gewoon een beetje te kijken... het zijn tientallen balpennen er in de loop van de jaren ingestoken door fans...

Ik vond het helemaal niet vreemd, al die balpennen en als ik een mooie kleurige balpen bij me had gehad, had ik de mijne er misschien ook wel bijgestoken.

Ik zeg niks... maar ben benieuwd of jij enig idee hebt wie hier ligt begraven??

Tocht door de duinen

Wat was het prachtig weer, vorige week woensdag. En... geen koor, al heel lang niet meer, dus: hup... in de benen en wandelen. Gelukkig heb ik een paar fijne wandelmaatjes en dit keer was het C.

C., ga je mee? We doen vandaag de gele rondwandeling in de Kennemerduinen.

"Oh zegt" C... 3 uur en een kwartier? Nee hoor... daar doen wij 2 uur over!"

Koffie mee, broodje mee. We vinden vast wel een bankje waar we lekker kunnen pauzeren.

Eerst langs het Wed, waar we van de zomer nog gezwommen hebben.

Onderweg merken we al, dat er nergens bankjes staan. Toch gek. Je moet toch ergens kunnen pauzeren?

Dan maar op de deksel van de waterleiding. Kan geen kwaad toch?

Komt er een groene auto van Natuurmonumenten aan. Twee mannen er in.

"Dames. Hoe bent u hier zo verzeild geraakt?"

We vertellen, dat dit ons koffieplekje is en dat er al meer dan een uur geen bankje te bekennen was.

Ze sommeren ons om weg te gaan, terug naar het gebaande pad.

Want... "als iedereen zo doet, dan is het eind zoek."

Morrend lopen we terug naar het pad, maar roepen nog even: "Bankjes regelen, meer bankjes!"

We lopen langs de Oosterplas, waar iemand aan het zwemmen is. Echt waar... 

Hier zie je de zwemmer. Met een soort van oranje boei om. Wat een prachtig meer is dat toch. En weet je? Mijn nichtje zwemt hier elke ochtend voor ze naar het werk gaat. Het hele jaar door. Dapper he!

Als we weer doorlopen besluiten we om een tijdje een stiltewandeling te doen. Gewoon niets zeggen en al lopende een beetje mediteren. Dat gaat mooi. Het loopt heel anders, maar... ineens zien we eindelijk een bankje. Ja... dan moet je toch wel praten. Kan niet anders.

Wat een plek! En het uitzicht... zo mooi. Daar blijven we even lekker zitten en genieten van de stilte en alle mooie duinkleuren en de zon.

Een heerlijke wandeling.

En ... we deden er inderdaad drie uur en een kwartier over. Eerlijk gezegd vond ik het wel een beetje lang. De volgende dag was ik best wel stijf.

Maar ik had het niet willen missen: de gele Bleek en Berg route door de Kennemerduinen. Ingang aan de Zeeweg.