Peaceful easy feeling

Met een peaceful easy feeling stuur ik je het weekend in.

Tot maandag...

De vrijheid en de zee

 

De zee

De vrijheid

27 januari 1945 - 27 januari 2021

Vandaag, 27 januari, is het precies 76 jaar geleden, dat de overlevenden van het concentratiekamp Auschwitz werden bevrijd door soldaten van het Sovjet-leger. 

8000 mensen konden worden bevrijd. 

Ik brand een kaars...

En leg wat steentjes...

International Holocaust Remembrance Day

Morgen is het precies 76 jaar geleden, dat de overlevenden van het concentratiekamp Auschwitz bevrijd werden door soldaten van het Sovjet leger.

Reden voor duizenden mensen om een foto van zichzelf te (laten) maken met een bord #WeRemember er op. Duizenden foto's zijn er al binnen gekomen, die nu achter elkaar in Auschwitz worden geprojecteerd. Eén lange stroom foto's van mensen zoals jij en ik, van over de hele wereld, van Canada tot India en alles er tussenin. Je kunt nog steeds meedoen, als je een foto van jezelf plaatst op één van de social media met #We Remember erop. Ik heb het gedaan:

en Henry heeft het gedaan:

Dit was de eerste foto, die ik had ingestuurd:

En hier volgt een hele trits foto's... het zijn er teveel om op te noemen, dus ik heb er een aantal uitgezocht:

#WeRemember

#WeRemember

#WeRemember

#WeRemember

#WeRemember

6 miljoen keer...

De work-out

Een tijdje geleden heb ik een "work-out" laten zien, die Henry en ik geleerd hebben van Tijn en Binkie, die het het weer geleerd hebben van Zach Bush. We doen 'm als het effe kan elke ochtend wel een keertje en het geeft echt energie!

Als je wilt kun je daar op mijn blog nog weer eens over lezen: energie-oefening

Vorig weekend kwam Henry op het idee om de oefening op film te zetten. Dat filmpje heb ik inmiddels al op Facebook en Instagram gezet.

Maar voor degenen, die het nog niet gezien hebben is hier... de energie-oefening! Ik doe 'm normaal gesproken drie keer achter elkaar, maar hier maar één keertje. Het is echt lekker!

Mooi he... die sonore stem van Henry aan het eind...

Gisteren hebben we de oefening nóg een keertje gedaan... én gefilmd.. 

Hier dus...  samen met Henry, want die doet 'm ook graag! 

Doe je een keertje mee?

De fabriekspijp

Al meer dan 30 jaar woon ik in Haarlem, vlak bij het centrum. Ik ken de stad op m'n duimpje, loop er graag doorheen tijdens een ommetje of ik fiets ergens naar toe en weet feilloos de weg.

Nou heb ik sinds kort een nieuwe buurvrouw. Zij woonde eerst in een heel andere provincie en sinds kort dus nieuw in Haarlem. Laat zij me nou attent maken op een fabrieksschoorsteen hier vlak om de hoek!! Vlak om de hoek?? Ja, echt!

Ik ben er meteen naar toe gelopen en ja hoor... Gespot, maar nog nooit gezien!

Het kleine steegje heet de Bakkumstraat en ik fiets daar heel vaak doorheen. Hoe kan het dat ik die schoorsteen nooit eerder zag? 

Het is een fabriekspijp en ik ben natuurlijk wezen googelen, wat voor fabriek daar dan ooit gezeten heeft. Helaas... ik kan het niet vinden. Maar dat laat ik natuurlijk niet op me zitten... Als het Noordhollands Archief weer open mag ga ik even snuffelen...

Het gebouw rechts ziet er best wel industriëel uit. Het is het gebouw van de Rataplan: de kringloopwinkel, waar we al onze overbodige spullen kwijt kunnen. Maar wat dat gebouw nou met die fabriekspijp moet??

Geen idee! Maar ik ga er achter komen... zeker te weten!

Eli Content

Eli Content is een kunstenaar, die aan de Weesperzijde woont, samen met zijn vrouw Karina. Misschien ken je Karina wel, van het Muizenhuis? Ik ga het eens een keertje over haar hebben. Dat is zo ontzettend leuk!

Maar vandaag gaan we naar Eli Content. Hij zoekt gedichten uit, die hij dan lettertje voor lettertje op een groot papier stempelt en dan voor het raam hangt. Eens in de twee weken wordt het gedicht ververst.

Hoe vaak ben ik er niet langs gefietst? Geen idee. Vaak! Kijk... hier heb je een mooie van Hans Lodeizen:

Ik bouw een hemel voor mijn reizen

Ik heb een rij muildieren voor mijn bergtochten

Ik heb een sprookjespaleis voor mijn dromen

Ik heb nooit gezocht naar het Chinese wonder

Hans Lodeizen

Vaak altijd sta ik het gedicht even te lezen. Ik houd van gedichten en om ze op zo'n manier tentoon te stellen vind ik helemaal leuk!

Maar Eli is niet alleen een gedichten-stempelaar. Hij maakt ook kunst en vorig jaar was er een pracht-expositie in het Joods Historisch Museum, helemaal aan hem gewijd... Gelukkig heb ik die toen nog mogen zien.

Dit hieronder vond ik toen zo'n opmerkelijk mooi doek met de naam "Zo ontstond de wereld".

Heel groot wel twee meter breed en anderhalve meter hoog. Misschien zijn de maten anders, maar dit zit nog in mijn hoofd:

Later in het jaar mochten we ook nog een gallerie in, waar een tentoonstelling van hem was. Hij bewaart alle karton van alle dozen, die hij vindt of krijgt en maakt er heerlijke kleurige kunstwerken van. Ik word er best vrolijk van...

Misschien een idee, voor al dat karton, dat nu bij de papierbakken ligt te slingeren. Gewoon iets geks er uit knippen en met vrolijke kleurtjes beschilderen.

Wie weet ga ik dat eens een keertje doen...

Een goed interview met hem in het Parool lezen? Klik dan hier op: ELI

Geen tweede puzzel

De digitale puzzel van gisteren was een makkie, want er waren maar weinig stukjes...

Vandaag zou ik de tweede , die ik van mijn neef toegestuurd kreeg, laten zien. 

Hij heeft een voor mij bekende foto gebruikt en die bij https://www.jigsawplanet.com/  ingevoerd. Ik weet niet hoe hij dat gedaan heeft, maar leuk is het wel.

Ik kan 'm niet laten zien, want ik heb 'm niet af!! Deze heeft te veel stukjes en ik krijg 'm niet één, twee, drie af. Hoeft gelukkig ook niet... ik heb wel meer te doen, dan een beetje puzzelen.

Ik rommel een beetje hier in huis: een rondje "Bless the house", een beetje van dit en een beetje van dat. Geen spectaculair verhaal dus.

Maar ... tóch vind ik het wél spectaculair, want ik ben gezond en ik leef en ik ben opgewekt. Mij krijgen ze niet klein. Never ever! Ik hamster namelijk! En wat dan wel? 

Levenslust!

Twee puzzels

Mijn neef zag, dat ik aan het puzzelen was geslagen en hij stuurde me twee puzzels om op m'n i-pad te maken...

Hier is de eerste:

Daar kun je geen wijs uit worden, he? Nou... ik ga gewoon door tot je het ziet...

Zie je al iets? Linksonder een autoband... Kun je al zien wat voor auto het is?

Nu natuurlijk wel! Of nog niet?

En zie je wie daar achter het raampje zit?

Een lelijke eend! Mijn derde 2 CV, denk ik... kan ook mijn vierde zijn. Heb er heel wat versleten.

Bijna klaar! Het was een makkie... Roosje zit achter me te gluperen.

Klaar! Ik deed er 23 minuten over.

Morgen laat ik je de andere zien, eentje met 300 stukjes. Bere-moeilijk en ik ben er dan ook veel langer mee beziggeweest.

Met  www.jigsawplanet.com kun je met je eigen foto's een puzzel maken met net zoveel stukjes als je wilt. Misschien heb je er ook zin in?

Naar het theater

Misschien weet je allang, dat ik het theater en de bioscoop best wel mis! Met mijn Cineville-pas kan ik thuis een heleboel goeie films bekijken, maar ja... naar de bios is natuurlijk wel een stuk leuker...

Gelukkig heeft Henry een heel groot TV-beeld, zodat we bij hem thuis altijd een bioscoopje maken en de mooiste films bekijken.

Met het theater is dat natuurlijk wel anders. Maar... als vriend van de Toneelschuur mocht ik vorige week een theaterstuk zien. Níet in het theater, maar... thuis, bij de warme kachel en gewoon op mijn eigen bank. Online dus!

Ik zag, dat ze de live-stream ook in december hebben gedaan, maar ik zag 'm dus vorige week. Steef de Jong is de acteur aan de linkerkant en inmiddels heb ik al een paar stukken van zijn hand mogen zien, bijvoorbeeld Sisi-boy (klik)

Hij is een alleskunner: zang, dans, piano, decors... alles kan hij en ik ben gek op hem! Vandaar dat ik er ook helemaal voor ging zitten.

Op het hoogtepunt van het stuk "Het bloemenduel" waren er 655 kijkers. Dat kon je linksbovenin op het scherm zien.

Geweldig!! Als je bedenkt, dat ze in Carré soms moeite moeten doen om 655 mensen in de zaal te krijgen... en dat dan nu wél in de Toneelschuur. Super!

Maar... er zat geen mens publiek in de zaal. De twee speelden voor een lege zaal en wisten waarschijnlijk wél dat er zoveel kijkers waren. Tenminste, dat hoop ik. 655! 

Over het stuk: Het Bloemenduel. Een groots opgezet operette-achtig ding. Niet helemaal mijn ding, maar ja... ik was er toch hartstikke blij mee. Twee mannen, die twee kibbelende, bloemschikkende, adellijke dames speelden met 4 hoofdrollen en een stuk of 8 bijrollen, een koor en muziek voor een groot orkest, alles bij elkaar een vrouw of 80, (an all female cast) maar... ze speelden het allemaal met z'n tweeën.

De NRC zei: "Een potje operetteknuffelen op Hoge School Nivo"

Na afloop was er geen applaus, want: niemand in de zaal. Maar wel diepe buigingen. Ik buig diep terug, want ik vond het een geweldige prestatie en hoop gauw weer zo'n cadeautje van de Toneelschuur te mogen krijgen...

Lockdownlessen

Nu bijna alles op z'n gat ligt... Ach... eigenlijk verandert er voor mij niet zo heel erg veel. Café's bezoek ik toch al bijna nooit, of het moest voor een bakkie leut zijn. Uit eten?? Bijna nooit! 

En toch voelt het rillerig, die lockdown. Het feit, dat er heel veel dicht is en je enige uitje dat naar de supermarkt is of naar de drogist. Dat maakt het wel raar.

Maar goed. Geen getreur: het is wat het is en je moet gewoon roeien met de riemen die je hebt. Ik ben bijvoorbeeld op ukelele-les gegaan. Samen met Roosje, mijn dochter. Kan dat? Ja... dat kan. Wij hebben ons allebei opgegeven voor on-line ukelelelessen en leuk dat het is! 

Kijk... dit is degene die het allemaal aan elkaar praat: Liselotte. Ze speelt keigoed ukelele. Maar de les werd gegeven door iemand anders.

Tijdens de les heb ik een paar foto's van het beeldscherm gemaakt. Die zijn niet al te goed gelukt, maar ik laat ze toch maar zien, zodat je een idee hebt, waar we mee bezig waren. Dit is het lied, dat we leerden, van Doe Maar: "Is dit alles"... Met akkoorden erbij, zodat we die konden leren.

Kijk, hier is onze leraar... Hij kan heel goed spelen, maar deed het gelukkig rustig aan...

Misschien moet ik de volgende keer printscreen doen op m'n toetsenbord... Dat ik daar nu pas aan denk... voor betere foto's.

We konden chatten met elkaar en met Liselotte, omdat we ook veel vragen hadden natuurlijk.

Laatste foto....

Over twee weken de volgende les. Ben benieuwd... Ik ga alvast klaar zitten...

Let's get UKED!

Het verschil tussen toen en nu

Ik voel en ervaar wel verschil tussen de maart-lockdown en deze laatste versie...

In maart kon ik elke dag heerlijk in de tuin klooien. Die zag er dan ook ontzettend mooi uit. Het was schitterend weer en ik was bijna elke dag de hele tijd buiten. 

Maar dat is nu toch wel even anders. Het is koud en soms zelfs guur. En aan de tuin is even weinig te doen. Het is een zompige zooi daar, want ik maak de tuin nooit winterklaar. De vogeltjes zijn er lekker aan het scharrelen, die vinden die bende wel prettig. Tussen de blaadjes vinden ze heel wat naar hun gading. Pas in maart ga ik weer aan de slag.

Natuurlijk kom ik wel buiten nu. Ik doe elke dag mijn ommetje en 's middags maak ik vaak een stevige langere wandeling. Ik voel me dan ook fit en opgewekt. Ik voel me gezond en heb niets te klagen.

Niets te klagen? Nee, niet echt. 

Natuurlijk vind ik het wel erg, dat alle musea en theaters dicht zijn. Volgens mij zijn dat ook helemaal geen haarden van besmetting. Als je zag hoe goed alles anti-corona was ingericht zou ik nu zeggen: gooi die deuren maar weer open. Maar ja... dat zal voorlopig niet gebeuren.

En verder vermaak ik me prima. Heb een mooie puzzel met een nostalgische afbeelding gekregen en een heerlijk kleurboek, maar zelfs daar kom ik nu even niet aan toe... zo "druk" heb ik het.

Enfin... we gaan door. We laten ons niet kisten en we gaan door tot het gaatje! 

Weer beginnen...

Eigenlijk was ik gisteren niet van plan om al te gaan bloggen. Maar ja... iets vergeten met de datum en hop! Daar stond het blogje over een half jaar niets kopen.

Dit hieronder zou mijn eerste blogje zijn, voor komende maandag...

Dan nu maar wat eerder. So what! Komt-ie:

Het nieuwe jaar is allang geen baby meer, maar een soort van kleuter... dus... ik ga weer beginnen met mijn taak: de lezers verrassen en verblijden met iets in de vorm van letters, die weer woorden vormen.

De draad weer oppakken dus. En kijken of ik er iets zinnigs van kan breien...

Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Is het leven niets meer dan dat? Een soort van breiwerk? 

Soms lekker gekleurd en vrolijk.

En andere keren zwart en donker...

Hoe dan ook, zwart of gekleurd: de draad wordt weer opgepakt en daar gaan we lekker mee aan de slag.

Het zou wel eens een ingewikkeld jaar kunnen worden, dat voelen we allemaal wel aan.

En verder?

Verder weten we nog niets... We laten het gewoon op ons af komen.

Andiamo, oftewel: daar gaan we!