Madeliefste

.

Tijdens mijn ommetje kwam ik gisteren langs Madeliefste.

Het is een piepklein bloemenwinkeltje hier bij mij om de hoek.

"Mooie blommen, mooie blommen, mensen hierheen mot je kommen" zingen wij wel eens met het koor.

Misschien kunnen we een keertje hier buiten bij Madeliefste staan zingen. Buiten op de stoep moet toch kunnen?!

Ik vind het zo aandoenlijk, dat ze dit op een bord voor haar winkeltje heeft gezet:

Kun je het niet goed lezen?

Dit staat er:

Lieve, dappere mensen,

Het is een heftige tijd, die ons

allemaal raakt, het doet iets met

je. Maar houd vol, want samen

zijn we sterk en we overwinnen

het samen! Kom alleen

naar de winkel. Dat gaat 

sneller. Mijn hart is groot

genoeg, maar mijn winkel

niet. Blijf gezond!

Nancy

Ze heeft tape op de grond geplakt, zodat we niet in elkaars vaarwater gaan staan.

Ook al zo aandoenlijk...

Ik ga er vandaag even langs.

Een bosje van het één of ander halen.

Meestal pluk ik iets uit een berm, maar vandaag... ga ik bij Madeliefste langs.

Kijk nou toch... een tekening van Stan voor Madeliefste (=Nancy)

Home sweet home.

Zo kitscherig, maar hier mag het!

Tot straks Madeliefste.

Ik kom een bosje halen, hoor!

Prettig weekend!

Kabouterdorp

.

Herinner je nog mijn verhaaltjes over de kabouter hier in Haarlem in het Bolwerk?

Hier is er het eerste verhaaltje, voor als je zin hebt:

De Kabouter

Helaas is De Kabouter verhuisd en is het huisje nog steeds onbewoond.

Snap ik niks van. 't Is gewoon een heerlijk huisje!

Ben er gistermorgen nog even langs gefietst... het raakt wel een beetje in verval overigens...

Maar gelukkig, hier om de hoek in de Anslijnstraat vond ik nog een kabouter... een heel dorp zelfs.

Het dorp ziet er goed uit met bewoners van divers pluimage, gewoon een beetje als de mensen-maatschappij.

Kijk... deze was er ook! Die kleine meid, die denkt dat ze alles kan, wat ze nog nooit gedaan heeft:

Toen ze me zag begon ze meteen te zingen:

Hai Pipi Langkous

chalahee chalahee chala hopsasa

Ja echt... ik hoorde het met m'n eigen oren...

Er woont ook een hondje, een heel rustig hondje, een soort Willem...

Je hoort 'm niet en hij is heel tevreden. Kijkt wat om zich heen en bewaakt de boel een beetje.

Iets verderop in de Anslijnstraat is nóg een dorp.

Er wonen nog niet zoveel kabouters, maar ze zijn bezig...

Er wordt hard gewerkt aan meer bewoners en gelukkig: er is ook een deurtje.

Even aankloppen:

Nee maar... Mickey Mouse!

Zie je wel: er woont van alles en nog wat!

Zelfs een alternatieveling, die graag een beetje tuiniert.

En als de zon ondergaat?

Dan gaat de verlichting aan, want anders is het een beetje onveilig in het dorp.

Heel gezellig zo, hier bij mij om de hoek.

Ik zit er over te denken om twee van mijn kabouters er naar toe te verhuizen.

Maar ik moet het ze wel eerst even vragen.

Stel je voor, dat ze niet willen...

En ik wil ze niet ongelukkig maken, dat snap je zeker wel.

Werken in de tuin

.

Nou... jij denkt misschien, dat ik lekker in de tuin bezig ben.

Nee, niet dus.

Althans niet nu.

Ik zit namelijk in de veranda met m'n laptop te bloggen en te piepelen.

Het is zulk mooi weer en ik vind het "zonde" om binnen te zitten. Dus het hele boeltje naar buiten gebracht.

Wat heb ik het toch goed!

Kijk... zo zit ik dan:

Wat een "kantoor!"

Dat heeft toch niemand?

En dan dit uitzicht:

Heel inspirerend.

Voorlopig blijf ik hier heerlijk zitten!

De vlag halfstok

.

Nee... niet schrikken...

Bij mij gaat de vlag niet halfstok. Eerlijk gezegd: ik héb niet eens een vlag.

Maar toen ik van de week een aantal keren de vlag uitgehangen zag bij diverse huizen, waar jongelui voor hun eindexamen geslaagd waren, moest ik wel lachen.

De vlag uit met de schooltas er aan.

Ik vind het een leuke gewoonte.

Het laat zien, dat je blij bent, dat je geslaagd bent.

Weg met die zware boekentas...

En waarom moest ik nou lachen? 

Een jaar of vier geleden was verderop op het plein een jongen geslaagd.

Ik kende hem wel.

Als puber was het een lastpak, maar later werd hij wat rustiger en deed blijkbaar zijn best op school.

En hij slaagde!

De vlag ging uit met zijn tas er aan.

Maar na een week, was de tas er afgewaaid en zakte de vlag langs de stok, zodanig, dat het leek, alsof hij halfstok hing.

Ik wist heus wel, dat-ie niet halfstok bedoeld was, maar toch...

Ik fietste er zo goed als iedere dag langs en steeds weer zag ik die vlag: halfstok.

Dag in dag uit...

Na zes, ja echt! zes! weken vond ik het welletjes.

Ik dacht: ik ga er wat mee doen.

Ik heb toen een hele mooie kaart uit mijn verzameling opgezocht en er iets op geschreven, iets in de trant van:

"Wat naar voor u dat u al zo lang in de rouw bent.

Als we iets voor u kunnen doen, laat dan even weten.

Hartelijke groet, M.W."

De volgende dag was de vlag binnengehaald.

Hehe... na zes weken.

Was een beetje flauw van me, maar ik had er zo'n zin in...

Nieuwe begroeting

.

Een beetje huggen en knuffelen is er voorlopig niet meer bij.

Helaas, want ik houd er wel van.

Lekker iemand vastpakken.

Nee!! Mag niet!

Maar nu heeft mijn vriendin Jacobanita een nieuwe manier geleerd van begroeten en die bevalt me wel.

Dat kwam zo...

Jacobanita liep in haar dorp op weg naar de zee toen ze een klein meisje tegenkwam.

Het was aan het stoepkrijten en zette getallen op de tegels, van 1 tot ... 79 inmiddels.

Ongeveer zo, maar misschien deed ze het niet om te hinkelen...

Ze raakten aan de praat en Jacobanita vroeg het meisje tot hoe ver ze door ging met cijfers zetten.

"Tot de hoek" zei het meisje, dat Lotte heet, "verder mag ik niet van m'n moeder."

Nu ga ik niet het hele gesprek opschrijven, ik was er niet eens bij!

Maar wel de nieuwe manier van begroeten, want daar gaat het mij nu om.

Van Lotte geleerd dus.

Je spreidt je armen uit, heel breed, alsof je iemand wilt huggen, maar...
dat-doe -je-niet.

Je raakt iemand niet aan. Kijk... dit is mijn vriendin Saskia. Zij doet het even voor.

Is niet goed te zien?

Dan doet ze het nóg een keertje voor.

Snappie?!

En dan...

Dan komt het. Dan gooi je er een paar kushandjes tegenaan.

Kushandjes zijn volkomen ongevaarlijk.

Tenzij je ze naar een boef stuurt.

Die verdient geen kushandjes.

Dus nu weet je het:

Armen spreiden en kushandje sturen.

Van Lotte geleerd!

Stoepkrijten

.

Wordt er bij jou in de buurt veel gestoepkrijt?

Hier in de buurt best wel veel...

Ik zie het gewoon eigenlijk overal!

En elke dag zie ik er wel weer nieuwe bij komen.

Heerlijk toch.

De kindjes zijn lekker buiten aan het klooien en dat is beter dan binnen.

Wat dat betreft hebben we gewoon geluk met het mooie weer.

Volgende week zal ik een stukkie doen over iemand die een nieuwe vriendschap kreeg, juist door het stoepkrijten.

Heb het goed dit weekend, geniet er maar lekker van...

Soms

.

Vandaag kort maar krachtig:

Soms is geven het beste

dat je kunt krijgen

Het dak op!

.

Nee hoor, je hoeft van mij echt niet het dak op...

Maar ik zelf wél!

We kregen namelijk nieuwe schoorstenen, mijn buren en ik: vier huishoudens met nieuwe schoorstenen.

Nou ja... krijgen... je moet er gewoon flink voor betalen, hoor. 

Een speciale schoorsteenbouwer is er twee dagen mee bezig geweest!

De oude schoorstenen waren zo lek als een mandje en vooral als het zachtjes regende siepelde het water er gewoon doorheen.

Dus een echte schoorsteensloper en -bouwer gevonden, offerte gemaakt en gaan met die banaan!

Twee dagen lang is het een lekker bouw-zooitje hier voor de deur.

Een lift, stenen, allerlei materialen en een laadbak voor de oude schoorstenen, kortom: dynamiek!

En ik ben natuurlijk he-le-maal niet nieuwsgierig, maar wil wel alles weten, dus ik het dak op.

Spannend was dat!!

Hier is jarenlang de rook uit mijn gaskachel in de voorkamer uitgedwarreld. En uit de open haard van mijn bovenbuurman en de twee andere buren. 

Dank je wel ouwe schoorsteen... u kunt nu gaan!

Toen ik aan het lunchen was zag ik de bouwer bezig op het dak en heb hem gevraagd of ik even mocht komen kijken.

Dat mocht, maar ik moest het ook nog even aan de bovenbuurman vragen. Die vond het gelukkig ook goed. We gaan fijn met elkaar om hier.

Vier rookkanalen, die nu mooi hersteld en dichtgemaakt worden, want niemand heeft nog gaskachels.

Ziet er fraai uit.

De eerste dag was de achterste schoorsteen zo goed als klaar.

Kijk toch eens wat een plaatje. Knap gemaakt!

Meteen even het uitzicht vanaf het dak bewonderd, want... hoe vaak sta je op je eigen dak??

Het grachtje aan de voorkant:

En de groene weelde aan de achterkant van mijn eigen tuin:

En tot slot de laatste schoorsteen aan de voorkant, nu ook helemaal klaar.

Die is iets anders omdat één van de kanalen nog gebruikt wordt voor een open haard. En er komen nog "Chinese Hoedjes" op. Dan kan het niet inregenen.

Ik vind het schitterend geworden.

Blauw bloempje

.

In mijn tuin groeien voornamelijk planten met roze bloemen.

Roze rozen, roze dit en roze dat... Het roze komt me m'n neus uit en daarom wil ik daar verandering in aanbrengen. 

Ze gaan er niet uit, hoor... maar ik wil graag wat blauwe planten erbij.

De hortensia's zijn "behandeld" met een soort blauwsel.

Ik heb er nog niks van gezien, maar de bloemen komen er aan... even geduld hebben dus.

Gistermorgen heb ik op de markt twee plantjes gekocht met blauwe bloemetjes: Salvia's. Worden 50 cm hoog, hoop ik...

En later, tijdens mijn ommetje zag ik een struik met blauwe bloemtrosjes.

Het is geen sering, dat weet ik zeker.

De bloemtrosjes zijn iets groter dan een knikker.

Wie weet hoe deze struik heet?

Ik wil 'm wel, want ik wil graag nog meer blauwe bloempjes in de tuin...

Nee Di Mario... het is geen fluitenkruid!!

Klara

.

Mijn oudste zus Klara zou vandaag jarig zijn: 18 mei

82 zou ze zijn geworden, als ze door had geleefd.

Maar helaas... het zat er niet in.

In 1993 hebben we haar dood gevonden.

Je kunt je vast wel voorstellen hoe erg dat is.
Je lieve zus dood in haar stoel. 

Omdat ze heel erg van zonne-bloemen hield...

Ik heb al eens eerder iets over haar geschreven.
Ik zou het fijn vinden, als je even een soort van bij haar op bezoek gaat.
Op verjaarsvisite...

Dat kun je hier doen... klik op: Klara

Dag lieve zus, Rest In Paradise!

Hier is een kadootje voor je: je lievelingszangeres Joan Baez met Donna, Donna... pak het maar uit:

Marc Chagall

.

Toen ik eergisteren thuiskwam lag er een kaart op de mat bij de voordeur.

Kijk eens wat een mooie:

Het verliefde paar van Marc Chagall!

Ik heb onlangs ontzettend genoten van de serie van en met Jeroen Krabbé.

Wat een knappe en fijne serie. 

En op deze kaart is zo mooi het blauw van Chagall te zien. 

Ik ben blij met deze kaart, maar weet echt niet van wie ik 'm gekregen heb.

Ik herken het handschrift helaas niet...

Er staat ook nog een fijn gedicht op van Sjoerd Kuyper.

Ochtend

Mijn tuin slaapt

ik zie zijn adem: mist tegen het raam

mijn tuin droomt

van geel en blauw

En wat hij droomt, dat zal bestaan

Als de zon is opgegaan

Van wie dan ook... dank je wel!

En alle andere verjaardagskaartschrijvers... heerlijk! Bedankt.

Laatste bericht:
Inmiddels weet ik van wie de kaart is...
Van Maria! Ohhh, dank je wel! prachtig...