Pleitos pareros

Het is herfstvakantie, dus...

Ik ga logeren! Vijgenjam mee, port mee, kaas mee...

Lekker met de trein op weg naar het zuiden!

Tot volgende week.

Mazzel- week, dag 5

Een mazzel zeg! Ik scoorde bij het grof-vuil iets moois, echt niet normaal!

Er stond een doos stond op een oud rottig tafeltje en in die doos zat dit koffieapparaat van Krups:

En geloof het of niet: het torentje met de koffiecupjes van Starbucks zat óók in de doos. En er zaten nog heel wat cupjes in!

Degene van wie het is geweest en die het wegdeed had de stekker er af geknipt.

Nou... dat is geen probleem voor mijn "Henry d' Électrique".  

Die maakt er in geen tijd een nieuw stekker aan en klaar.

En dan het moment suprème. Doet-ie het of doet-ie het niet?

Hij doet het. Er is niks mis mee. En de koffie... verrukkelijk!

Kom je een bakkie halen? Echt heel lekker... 

Er zitten trouwens ook décafé cupjes bij. 

Mazzel-week, dag 4

Had jij gedacht, dat het maken van jam een onderdeel van de mazzel-week zou zijn?

Kreeg me daar toch een zak vol mooie rijpe vijgen van vriendinneke E.T. te H.

Natuurlijk heb ik er eentje geproefd. Ja... dat moet wel, toch?!

En toen... naar de Action voor 6 jampotjes. En het "zware" werk begon. Potjes steriliseren en op z'n kop zetten.

Vijgen schoonmaken, steeltjes eraf en koken maar. Ondertussen regelmatig op internet kijken en in conclaaf met E. over hoe het ook al weer moet, want... ik ben géén keukenprinses. Het enige waar ik écht goed in ben is Joodse Penicilline maken en verder klooi ik maar wat raak.

Lekker veel he! Geleisuiker er op, citroensap erbij. En 10 minuten koken. 

Of langer. 

Van de senuwe krijg ik de foto ook nog eens niet in de breedte....

Maar je ziet wel wat ik allemaal gedaan heb.

En dan... na het koken in de schone potjes. Oh nee... eerst met de staafmixer erdoor. Meteen m'n hele keuken onder de jam. Vest trouwens ook. Nou ja... dan wordt dat ook eens lekker schoon...

Het was genoeg voor 4 hele mooie potjes vijgenjam. 

Stukje folie er op. Dekseltje erop.

En dan op de kop af laten koelen. Het schijnt dan vacuum te trekken.

Nou ga ik nog etiketjes maken. En dan heb ik vier lekkere potjes met vijgenjam.

Volgende week neem ik er eentje mee naar Brabant. Jawel! met een stukje blauwe kaas erbij en dan smikkelen we dat op bij een portje.

Nomnonom!

Mazzel-week, dag 3

Eerlijk gezegd heb ik heel vaak mazzeltjes, of noem al heel snel iets een mazzeltje.

Of een buitenkansje. Daar heb ik geluk bij. Dubbele mazzel.

Want kijk... wat is er nou leuker om met je verloofde lekkere sushi te eten op een terrasje? Niks toch?

Vlak bij Henry op de Wittenburgergracht is een nieuw tentje gekomen. Toen ik hem net leerde kennen, bijna 29 jaar geleden dus, zat er een echt Amsterdams bruin café, waar we bijna elke zaterdag even een bakkie gingen doen, mét de krant natuurlijk.

Maar ja... dat café is allang weg en nu... zit dit er:

Oh jee... dat kun je natuurlijk niet lezen. Nou... ik ook niet, hoor!

Maar dit is het:

Een veganistische sushi bar. Geweldig!

Lekker buiten gezeten.

Het wordt wat moeilijk, de komende winter, want binnen is piepklein.

Maar goed... reserveren dus!

Dat groene spul rechts op de plank... oeioeioei... daar moet je mee uitkijken.

Iemand zei: "I had a bit of wasabi and it blew my head off"

Nou... dat is niet overdreven. Heeeeeel pittig.

Maar de sushi moet je gewoon dopen in lekkere donkere soya-saus.

Niks mis mee.

De jonge vrouw die ons bediende heeft de chop-sticks voor ons voorbereid, want met stokjes eten... dat gaat ons niet zo gemakkelijk af. Een tissue en wat elastieken...

Je snapt... ik heb er van genoten.

En... de koe... die heeft ook mazzel, want al het eten is veganistisch. Er komt geen dier aan te pas. 

Happy Cow! Happy Chicken! Happy Salmon...

Mazzel-week, dag 2

Heb ik me daar tochweer mazzel: zomaar gratis en voor noppes een lunch-concert gekregen! Mijn vriendin Mary zegt altijd: grateloos. Maar het was zeker niet grateloos... Er zat pit in en ik heb er van genoten.

Het concert werd gegeven in de Philharmonie hier in Haarlem om te vieren, dat we weer naar concerten mogen. Een lekkere volle zaal, maar toch voldoende ruimte om je heen.

Wat hebben we gezien? En fantastische cabaretière met een stem... om "U " tegen te zeggen. En de naam is:  Hanneke Drenth.

Hier is ze op 1 minuut 45... keigoed!! Ze zingt hier in de blauwe jurk de minutenwals, die ooit door Jasperina de Jong werd gezongen:

Ik kende Hanneke Drenth helemaal niet, maar het blijkt, dat ik haar stem toch wél ken! Ze zong altijd in Spijkers met Koppen op de zaterdagmorgen en ik moet haar regelmatig op de radio gehoord hebben, als we in de auto naar Haarlem reden.

Een lekker pittige stem. Loepzuiver en geestig.

Een lunchconcert.

Moesten ze maar vaker doen. Echt leuk!

Marzel-week

Ja, ik bedoel natuurlijk Mazzel-week, maar ik hoorde laatst iemand "Marzel" zeggen en ik vond dat wel geinig. Voor één keertje schrijf ik het hierboven.

De week van de mazzel. Laat ik beginnen met vandaag. Hoeveel geluk heb ik niet, dat ik vanmiddag het hondje Gentille uit mag laten. 

Het is een leukerdje. Maar wel oud aan het worden. Ik denk, dat ze me niet zo goed hoort en volgens mij heeft ze staar. Sjs... wat wil je... 14 jaar x 7 = 98 jaar? Of zit ik nou fout te rekenen?

Het maakt mij eigenlijk niks uit, want het lopen is ontzettend leuk! Heel anders dan alleen lopen.

Ik vind echt dat ik mazzel heb, dat ik dit mag doen.

Dat iemand zomaar d'r hondje aan mij toevertrouwt.

Is toch niet niks!

Ik mag nu twee keer in de week met haar lopen. Maandagmiddag en donderdagochtend.

Loop je een keer met me mee?

Dan doen we na afloop een bakkie...

Overigens, het baasje van het hondje wil haar zoveel mogelijk in de buurt houden, dus: Overveen, Haarlem, Bloemendaal. 

Dus helaas Dienie... niet naar Brabant!

Ik moet nog zien hoe het loopt...

Dankbaarheid

Gisteren had ik het over mazzel!

En vandaag... jaha... vandaag weet ik hoe het komt, dat ik altijd mazzel heb. Het is geen groot geheim en ik zou zeggen: probeer het ook eens, want het is simpel... 

Het komt gewoon door: dankbaarheid. 

Ik heb er al eens eerder over geschreven. Hoe belangrijk het is, dat je dankbaar bent voor al het goede dat op je pad komt. Dat ik een schriftje heb, waar ik vaak een stuk of drie dingen in op schrijf, waar ik dankbaar voor ben.

Zoals ik de dag afsluit met een dankbare gedachte, zo begin ik de dag idem van dito. Ik sta pas op, als ik één dingetje heb bedacht waar ik dankbaar voor ben. 

Kan het je aanraden!

Altijd mazzel!

Soms denk ik wel eens: wat heb ik toch vaak mazzel. Gaat dat altijd maar door? Is er een grens aan de mazzel? 

Niet dat dat voor mij hoeft hoor. Maar ik vraag het me gewoon af. 

Dit bijvoorbeeld:

Ik loop mijn lunch-ommetje. Ik kijk naar iets, dat links van me op straat ligt.

Huh? Wat is dat?

Stapje terug...

En jawel hoor! €20,-

In elkaar gevouwen en uit iemands broekzak gegleden.

Voor Loutje!

Thuis vouw ik het briefje open. Ja heus... een gekreukeld, maar echt briefje van €20,-

Wat zal ik daar eens mee gaan doen?

Weer op een biertje trakteren?  Of gewoon in de huishoudpot? 

Ik denk, dat ik mijn kleinkinderen ieder een tientje geef. Zo maar... goed idee, toch?!

Rasp een appel!

Toen ik een maand geleden bij Liesbeth (van de Tiny Houses in Schalkwijk) een paar potjes mooie "Schalkse Honing" kocht dacht ik meteen: 

We gaan de bijen helpen! 

Maar hoe dan? Hier volgt een methode:

Rasp in de herfstmaanden een appel, doe de rasp in een schaal of een plat bord en doe er een beetje water bij.

  

Nu kunnen de bijen de suikers uit de vruchten halen en het water drinken en niet verdrinken, omdat ze op de appelrasp kunnen staan.

Ik heb nóg een snoepwinkeltje voor ze gecreëerd op een leuk ding, dat ik een tijdje terug van Dienie kreeg: 

Geraspte appel met wat water. Lekker gezond.

Dan kan het er na een tijdje zo uit gaan zien:

We hebben de bijen hard nodig en ze worden bedreigd, dus... laten we hun alle steun geven...

Heb jij nog een bijen-help-tip?

Meneer Aap en het Grote Schelden

Als er één ding is, waar Meneer Aap een hekel heeft, dan is is het wel aan schelden. Dat stamt nog uit z'n vroegste jeugd, toen hij regelmatig werd uitgescholden en waar hij soms nóg nachtmerries van heeft.

Hij kwam soms het schoolplein op en daar kwamen de plaaggeesten al aan... "Bimbo, bimbo" riepen ze dan. 

Hij zei het wel eens tegen de meester, maar die riep dan, dat hij er zich niks van aan moest trekken. Nou... probeer dat maar eens. Hoe doe je dat? Je ergens niks van aantrekken? Waar leer je dat? Niet op school!

Op school leer je alleen maar domme dingen. Hoe je bijvoorbeeld iets moet uitrekenen. 

Hallo... de groete! Ik wil helemaal niet rekenen, roept Meneer Aap. Rekenen is voor nerds, die alles op hun vingers uitrekenen. Blêh stom!

Die nerds, die zo goed kunnen rekenen, die staan altijd vooraan met schelden.

Het Grote Schelden noemt Meneer Aap het.

En daar heeft hij nog steeds last van.

Soms probeert hij ook wel eens iemand uit te schelden, maar dan heeft hij er zélf  de hele dag last van.

Waardeloze troep zegt-ie ...

Het enige wat hij wil is gewoon vrolijk zijn en makkelijk. Met een biertje in de kroeg en ouwe-jongens-krentebrood. Maar niet met van je hallekidee... nee, er zijn grenzen.

Kom... hij gaat maar eens aan de koffie. Dat valt altijd goed: banaantje er bij en lekker even niksen.

Daar issie goed in...

Oktober... borstkanker maand...

 

Ziehier mijn allereerste blogje over mijn borstkanker:

http://marlou-praathuis.blogspot.com/2007/03/borstkanker-10-december-2007.html

Gentille

Helaas... het baasje van mijn leasehondje Gentille moet afstand van haar doen. De kleine Gentille is op zoek naar een gouden mandje.

Dit is natuurlijk niet van de ene op de andere dag bedacht, hoewel... misschien ook wel: Astrid, het baasje van 87 jaar oud, heeft vorige week een hartinfarkt gehad en is nu weer thuis, maar zo bang, dat het hondje haar zal overleven en dat er dan met haar gesleept gaat worden van hot naar her...

Het is geen jong hondje: al 14 jaar, maar nog vief en vrolijk. 

En heel gehoorzaam: goed opgevoed.

Droevig vind ik het...

Misschien weet jij een gouden mandje voor Gentille?

Met als aantekening, dat alles voor haar, tot aan haar dood betaald zal worden. 

Eventuele dokterskosten, voedsel, trimsalon... alles!

Hier zijn nog twee eerdere blogjes over het hondje Gentille:

https://marlou-praathuis.blogspot.com/2021/08/een-nieuw-hondje.html

en deze:

https://marlou-praathuis.blogspot.com/2021/09/het-hondje-is-naar-de-kapper-geweest.html

Astrid wil kijken of het per 1 januari in kan gaan.

Wie weet een gouden mandje voor Gentille?

Het liefst in de omgeving van Overveen, Bloemendaal en Haarlem...