Sabine belt...

.

Ik ben bezig het pad in de tuin te vegen als de telefoon gaat.

Met Marlou…

Hai Lou. Met Bien. Ik heb een nieuw kantoor… Kom je een keertje langs? Ik zou je namelijk willen interviewen.

Interviewen? Wie, mij??? Hoezo interviewen?

Nou, ik heb sinds kort een column in Vitaal.nl en jij bent de tweede die ik wil interviewen.

Ik heb het plan om te gaan schrijven over dromen.

Wat zijn je dromen? Wat zou je het allerliefst willen doen, je weet wel… dat soort dingen.

Nou, daar ben ik wel voor in en de afspraak is gauw gemaakt. Een dag later fiets ik naar haar toe. Ik rijd te ver door en bel haar met mijn mobieltje.

Daar staat ze voor het raam te zwaaien met haar mobieltje aan haar oor.

Binnenkort verschijnt de eerste column van Sabine, de jongste dochter van mijn zus Cecile.

Ik laat jullie de column lezen, zodra die uit is…

Het is een mooie, indringende column geworden…

Ik ben dan ook heel trots op mijn nichtje Sabine...

De dokter belt...

(Uit: Praathuis, 19 maart 2007)

Een week later belt mijn huisarts op. Hij heet Flip, voor het gemak noem ik hem bij de voornaam.












Flip dus, belt op en zegt: "Er is iets ontdekt in je rechterborst. Kom nu naar me toe, dan verwijs ik je meteen naar het ziekenhuis voor verdere controle."
Ik fiets fluitend naar hem toe. Af en toe denk ik wel: Borstkanker....
Welnee, joh, niks ervan. Het is niet waar. Ik ben één van de gezondste mensen van Nederland, wat zeg ik: van Europa.
Maar nee, ik zit tegenover Flip en kan het formulier zien liggen, dat voor hem op zijn buro ligt. Ik kan goed op z'n kop lezen. Er staat (onder andere) Maligne.
Nou ken ik mijn talen en ik weet wel zoveel, dat "Maligne" boos betekent, of kwaad, of kwaadaardig.
Mij maken ze wat dat betreft niets wijs. Dat er iets aan de hand is weet ik nu ook wel. Zal ik nu ook wel dienen te accepteren.
Borstkanker... Hoe haal ik het in mijn hoofd. Dat is toch helemaal niets voor mij...
Ik fiets langs vriendin Riet, die 1 jaar geleden hetzelfde heeft meegemaakt. Helaas, niet thuis.
Dan fiets ik verder naar mijn zus. Wél thuis.
Ik hoor mezelf zeggen, dat er iets in mijn borst is ontdekt, dat er niet hoort te zitten.
Mijn stem klinkt vreemd. Moet ik huilen?
Nee, dat nou ook weer niet.
Maar er zit wel een brok in mijn keel, als ik het zeg.
Aja biedt aan om volgende week maandag mee te gaan naar het ziekenhuis.

Als ik thuis ben bel ik Roosje en Henry...











.

Hallo... hallo...

.






Jo Stafford met: "Thank you for calling..."






















De telefoon...

De komende dagen ga ik het hebben over die goeie ouderwetse telefoon en wat er allemaal kan gebeuren, als je 'm opneemt.

"Hallo... met Marlou..."

Vroeger belden we veel vaker met elkaar.
Nu wordt er meer ge-SMSt en gemaild.
Daar is niks mis mee.
Maar gewoon lekker een tijdje aan de telefoon hangen...
Daar nemen we veelal de tijd niet meer voor.

Net zoals brieven schrijven.
Daadwerkelijk een postzegel op een envelop doen en naar de brievenbus lopen...
Ik doe dat al bijna 17 jaar. Elke week schrijf ik een brief aan Henry (en hij één aan mij) die naar de post wordt gebracht en de volgende dag bij hem op de mat valt. Het verveelt nooit en ik heb nog geen enkele keer gedacht: "Wat zal ik nou eens schrijven..."



















Maar goed... daar hadden we het niet over.
Het zal de komende dagen over telefoongesprekken gaan.
En de gevolgen ervan.

Maar nu voor iedereen: een zoete, zachte en zalige zondag!
Ik ga er op uit. Naar de bossen en duinen...

Dagdag! Groet van Marlou






















.

Zingen voor leven

.
















Liesbeth de Kat is een lieve vriendin, die tijden naast me heeft gestaan bij het Vrouwenkoor Malle Babbe.
Ze stopte na 25 jaar met het koor: ze was klaar, het was genoeg en het werd tijd om andere dingen te doen. Alround als ze is: toneelspelen, dichten, schrijven en zingen heeft ze nu tijd om nóg meer dingen te doen.

Ze werd pasgeleden 75 jaar. Samen met "Malle Babbe" én met haar eigen koor: "Zingen voor leven" hebben we dit groots gevierd in de Lutherse Kerk in de Witte Herenstraat.
Het koor "Zingen voor leven" is een koor voor mensen, die kanker hebben of ermee te maken hebben,
Liesbeth's dochter Marieke is in 1993 aan een hersentumor gestorven, na een liefdevolle verzorging in het kleine huisje van haar moeder Liesbeth in het Frans Loenen Hofje in Haarlem.

Liesbeth heeft samen met onze dirigent Leny een programma samengesteld en één van de liederen was:

ZO ALLEEN.

Op de oude IJslandse melodie van "Sofðu unga ástin mín" heeft Liesbeth zelf deze ontroerende tekst geschreven.

Dag Roodkapje, teer en fijn, vier vandaag je leven
Morgen kan het anders zijn, zing je lied, nog zonder pijn.
Dood is verderop gegaan, voor even

Laat je rokje zwieren kind, dans onder de bomen.
Gooi je haren in de wind, zoek totdat je leven vindt.
Dood is heel dichtbij mijn lief gekomen.

Ach Roodkapje, door en stil, waarom ging je henen.
Ademloos, je huid zo kil, of je mond nog lachen wil
Onophoud'lijk, altijd zal ik wenen.





Maria zong het lied met haar mooie, tere stem en wij zongen de begeleidingsmelodie erbij.
Tranen...

Maar ook lachen, gelukkig...
Het was tenslotte feest! Een feest met een lach en een traan...


In mijn "Just Poetry" Volkskrantweblog kun je nog wat gedichten van Liesbeth lezen:

klik op: STERRENKIND

Ik wens Liesbeth nog veel heerlijke geïnspireerde jaren toe. Jaren vol kunst en het grote genieten.

Dagdag!














LECHAÏM... OP HET LEVEN!!


http://www.linkwithin.com/learn?ref=widget

In ... drieën

.
























Mijn moeder zei altijd:

Al het goede komt in drieën.
Daarom is hier het derde kadootje:

Hoe haal je het uit je hoofd


































Ga naar LSLTN om van alles en nog wat over
LOSLATEN te lezen. Echte aanrader...

Groet! Marlou
.

Lsltn ... nog een kadootje

.


















Als je de weg kwijt bent, kom je nog eens ergens…









.

Kadootje

Hier...

heb je een moment!

Doe maar even niks...

Neem het er maar even van...






.

Ik kwam laatst mezelf tegen. Je krijgt de groeten...

.
















Laatst had ik het over die oude mevrouw, die stil in de voortuin een beetje voor zich uit zat te kijken.
Hoe wonderlijk ik dat vond. Gewoon maar een beetje zitten.
Dat ik ontdekte, dat ik dat zelden of nooit doe.
Dat iets altijd zin moet hebben.
En dat ik eigenlijk heel graag wil leren om eens niets te doen.

Nu vond ik in het Weleda krantje een artikel over Lsltn.
Lsltn? Lsltn??? Wat is dat nou weer en wat heeft het hiermee te maken?
Lsltn is gewoon: loslaten.
En het heeft er mee te maken, ja echt!
In mijn geval heeft het te maken met het loslaten van alles, wat zo nodig moet.
Gewoon lsltn… Precies wat ik wil.
Loslaten van stress. Van "moeten"...
Ik heb 5 jaar geleden een burn-out gehad en als ik toen vóór die tijd geleerd had om ls t ltn dan was die hele burn-out er niet geweest.
Nu is een mens nooit te oud om te leren. En ik neem de tijd om te leren, om tijd te nemen…
Er zijn heel wat trucjes voor: muziek en wandelen zijn mijn remedies.
Mooie muziek en mooie wandelingen…
















De foto’s zijn van de wandeling van deze middag, die ik mezelf cadeau deed.

In de komende dagen elke dag een lsltn-affirmatie…
Klein kadootje van mij voor jullie.
En een goede week… Ook dat!














.

Uche...uche...uche...

.

























Wie weet een goed recept voor een soort van grogje?
Ik hoest me suf en mijn buren worden er zo langzamerhand doodmoe van.
En zij niet alleen...
Ikzelf ook!















Mijn moeder maakte vroeger in zo'n geval een drankje, dat ze kwast noemde.
Wat een rare naam: KWAST!
Ik associeer dat altijd met een vervelend tiepje.
Oh... daarom heet het zo... vanwege die vervelende hoest.

Ik sta open voor alle huis-, tuin- en keukenmiddeltjes....
Ouderwets of nieuwerwets...

Kom maar op... ik ben er helemaal klaar voor! (en klaar mee...)






















.

Het concert

.


Sommigen van jullie weten al, dat het concert, of eigenlijk "de concertjes" van Vrouwenkoor Malle Babbe afgelopen zondag geweldig goed gingen.
We waren allemaal in topvorm en Leny zwaaide als de beste.

Klik maar even op het weblog van Han voor een paar foto's:
*klik* en *klik*

Jaaa, want webvriend Han was er ook. Die zat met zijn mooie camera tussen het publiek. En klikte de ene mooie foto na de andere...

In de Van Beinumzaal van de Philharmonie was het echt proppen geblazen.
Er kon geen kip meer bij. Ze zaten op de grond, in de vensterbanken en zelfs op de bar helemaal achterin. En enthousiast dat ze waren.
Heerlijk!
Het zingt zo lekker, als je dat weet...
Je gaat er gewoon van vliegen!

Leny verzint alle liedjes aan elkaar. Zo verzon ze, dat we de zelfde avond nog een concert moesten geven in Zandvoort en dat een van de sopranen ging trouwen... Helemaal niet waar, maar dat maakt geen fluit uit.

Ik vind het zo'n voorrecht, dat ik in dit koor mag zingen.
Elke keer denk ik: "Ik sta hier mooi eerste rang!!"

Natuurlijk was Henry er ook, als trouwste fan van het koor.
Die heeft ook een paar mooie plaatjes geschoten, waarvan er hier één te zien is:
















Feest was het. Echt geweldig.
Morgen weer repeteren en meestal is het dan nog napraten over het succes...
Eens kijken wie er allemaal gevlogen hebben...


.

De vrouw onder het zonnescherm

.
























Als ik naar Driehuis-Westerveld fiets kom ik langs een huis, waar onder het zonnescherm een oudere vrouw zit.
Ze lijkt een beetje op Oma Mia, met witte krulletjes…
Ze zit op het bankje, waarop ze een paar kussens heeft gelegd.
Het zijn geen kussens met bloemetjes of vrolijke streepjes, zoals je tegenwoordig veel ziet.
Nee, gewoon eigenlijk een beetje saaie bruinige kussens.
De vrouw zit daar en doet niets. Ze zit alleen maar een beetje voor zich uit te kijken. Het is te warm om iets te doen. En ze zit alleen maar te zitten...
Ze is niet zielig, maar staart een beetje voor zich uit. Ze is.
Ik word er door getroffen.
Wanneer heb ik voor het laatst zomaar een beetje zitten te zitten zonder iets te doen en een beetje voor me uit zitten staren? Geen idee. Ik “moet” altijd iets doen.
Misschien ga ik het eens oefenen. Gewoon een beetje zitten en niets doen.
Dolce far niente… zalig nietsdoen.

Op de terugweg zit ze niet meer onder het zonnescherm. Nu heeft ze een zitje naast het huis gemaakt. En er zit een man bij haar. Een oudere man. Ze heeft thee gezet en de man drinkt het hete goedje voorzichtig uit een keurig kopje.

Ze zitten daar in de schaduw. Je ziet, dat ze zich op hun gemak voelen. Tevredenheid, omdat niets hoeft. Alleen maar een beetje in de schaduw zitten. Verder hoeft er niets.

Dolce far niente: zalig nietsdoen.


.

Het korenlint

.















Aanstaand weekeinde … 12 en 13 september…
Open monumenten dagen in Haarlem met…
Het KORENLINT
In tal van monumenten zingen tal van koren het hoogste lied.
Vrouwenkoor Malle Babbe zingt zondagmiddag om 13:40 in het gebouw van de Evangelische Broedergemeente, Parklaan 34

en dezelfde middag, zondag de 13de dus om 15 uur in de Philharmonie in de Van Beinum Zaal.

Het zijn korte concertjes van uiterlijk 20 minuten.
Heel Haarlem staat op z’n kop!
Klik op: KORENLINT voor een uitgebreid overzicht.


















(Malle Babbe van Frans Hals)


.

Licht...

.


Licht, mijn licht, alvullend licht, oogstrelend licht…
hartverzachtend licht! Ah, het licht danst, mijn lieveling,
in het centrum van mijn leven; het licht raakt, mijn lieveling,
de akkoorden van mijn liefde; de hemel opent zich,
de wind wervelt wild, lachen gaat over de aarde.

De vlinders spreiden hun zeilen op de zee van licht.
Lelies en jasmijnen deinen tot op de golftoppen van licht.

Het licht breekt in goud uiteen op elke wolk, mijn liefste,
en verstrooit edelstenen in overvloed.

Gelach verspreidt zich van blad tot blad, mijn lieveling,
en mateloze vreugde. De hemelse rivier heeft zijn oevers overspoeld
en de vloed van vreugde is alom.

























Rabindranath Tagore (1861-1941)

uit het Engels vertaald door Henry en Marlou...


voor Moeder Aarde


.

Wave of light

Dag lieve lezers,

nog twee dagen en dan is het 09-09-09...
Voor het welzijn van Moeder Aarde, voor een prachtige gordel van Licht worden er om 09:09 overal kaarsjes aangestoken...
























Nog twee dagen en dan steek ik dit kaarsje aan...om 09:09 op 09-09-09...

klik op: *Licht*

Doe mee met dit mooie gebaar...


.

Eind van het seizoen

Vanmorgen vroeg ben ik (voor dit seizoen althans) voor het laatst naar mijn geliefde zwembad "DE HOUTVAART" geweest.
Het is nog fris en de zon staat nog niet zo heel erg hoog aan de horizon.
Ook staat er een straffe wind.
Maar ik ga...
Het zwembad sluit voor maanden zijn deuren.
De kachels gaan uit.

Als ik er in duik lijkt het of ze de stekkers er nu al uitgehaald hebben. Brrr... ijskoud! Maar na 2 baantjes krijg ik het: HET GEVOEL...
Ik voel het water over me heendwarrelen. Mijn kop leegt zich. Er is alleen mijn zwemmen. Ik glijd door het water. Koud??? Welnee! Het water is heerlijk.

Ik tel ongeveer 20 zwemmers. 20 Vrienden van de Houtvaart, die afscheid komen nemen.

Eenmaal uit het bad waait de wind mij koud.

Mijn zwempak druppelt op iets knisperends. In het badhokje zijn blaadjes gewaaid van de twee hoge populieren naast het bad.
Ja, het bad moet dicht, ik weet het. Tegen de seizoenen is geen kruid gewassen.

Met weemoed zeg ik dit keer niet: "Tot morgen...".

"Dag vrienden, dag zwembad... tot volgend jaar"














Klik op: HOUTVAART voor info en foto's

Uit de Houtvaart nieuwsbrief:

"Toch gaan de deuren van de Houtvaart nog éven open en wel op zondag 13 september van 12:00 tot 17:00 uur in het kader van Open Monumentendag . Als u altijd al eens een kijkje ónder het bad wilde nemen, of in die grote "waterbak" boven de ingang, dan moet u beslist even langs gaan. Om 14.00 uur komt Ronald van den Hoek (SRO technicus) een uitleg geven in de technische ruimte. Er zijn nog wel eens vragen over hoe het zit met de temperatuur. Ronald zal proberen daarover iets uit te leggen".

Luchtdirigeren

.


Afgelopen zondag hebben we de Uitmarkt in Amsterdam bezocht.
Henry werd bij de stand van het Concertgebouworkest uit het publiek geplukt met de vraag of hij op het dirigenten-podium wilde plaatsnemen en de Vijfde van Beethoven wilde dirigeren.

Daar had hij wel zin in. Henry durft zowat alles, dus dit ook.
Hij kreeg een billentikker aan, daarna een paar instructies van Richard van Roessel, kampioen luchtdirigeren 2008...















De Vijfde werd keihard opgezet en daar stond hij, als een echte Leonard Bernstein, op de Kloveniers Burgwal in Amsterdam het enige echte Concertgebouworkest te dirigeren.

Schitterend! Wat een flair en wat een lef!
Hier een paar foto's van Henry, luchtdirigent kampioen van de Uitmarkt 2009!

(Voor vergrotingen moet je op de foto klikken)























































Groot applaus voor deze geweldige dirigent...


.