19/11/2012

From Texel with love...

.
Dit is één van de fijne dingen van van Texel: je hoeft geen uren te rijden of te varen!
In een kwartier ben je aan de overkant en het huisje waar wij te gast zijn ligt op nog geen 10 minuten van de boot af. In Den Hoorn, een schilderachtig, rustig dorpje. Op Texel dus.
We zijn er een paar dagen te gast bij een computerleerling van Henry. 
Is dat even een buitenkansje! Bij iemand logeren, die de omgeving kent en die je van alles en nog wat kan laten zien.

We maken geweldige, maar heel koude wandelingen: er waait een gure wind en het is mistig .
Precies zoals het op een eiland hoort te zijn. Ik bedoel maar: als de hele tijd de zon had geschenen had ik niet zoveel te vertellen. Of misschien ook niet. 
Kijk eens naar het zand op het strand op deze koude middag. Dat lijkt toch net een schilderij van Jan Wolkers?
En laat die nou op dit eiland gewoond hebben. 


Kijk... en dit waren zijn schoenen, toen hij dat pracht-schilderij maakte. 
Ze werden met de dag mooier, schilderachtiger. En ik heb ze gevonden. 
Hier op het koude strand. Bijna bedolven onder het opgewaaide zand. En ik ben de enige die weet, dat het de schoenen van Wolkers waren. En nu weten jullie het ook...


En dit... dit is óók van Wolkers! Alleen hebben anderen het allemaal aan die paal opgehangen. Maar hij heeft het bedacht. Heus waar, ik lieg niet. 


Op Texel ligt de kunst voor het grijpen...

.

9 comments:

Marjolijn. said...

Heerlijk meis, om zo even te gast mogen zijn en een lekker weekendje uit te waaien.

Fijne maandag.

Jelle Droeviger said...

Aha.! Kijk, iemand die het eiland-gevoel gaat bergrijpen. Ja, als de oversteek eenmaal is gemaakt, Marlou, dan slaat het toe.

Die gure slijpende wind die niet alleen sporen in het zand nalaat, maar ze ook in je ziel kerft, zodat zo een eiland een deel van je wordt.

En dan die pracht-duinen: ze beschermen de stoere bewoners tegen de bulderende najaarsstormen. Vergeet ook het jutten niet, na weer eens wat natuurgeweld. Een échte eilander gaat niet heen en weer, maar weer en heen...

Jelle Droeviger.

klaproos said...

ohh wat heerlijk marlou,
ik zou haast instappen en vertrekken naar texel:-)

kan ace mee denk je??

christiene said...

Ha Marlou,het was ijs en ijs koud
jou strand wandeling.
En als je er oog voor hebt en dat heb jij kom je met de mooiste vondsten terug.
Zo maar een Jan Wolkers !!!
Groetjes Christiene.

Annet said...

Ja Wolkers is daar nog steeds natuurlijk...
Unieke mensen blijven...levenskunstenaars..

Jan Wolkers kocht z'n Afrikaanse kunst bij de broer van mijn vader. Die was etnoloog en had een winkel aan de Prinsengracht...zijn kleindochter heeft die voortgezet...
Nu aan de Reguliersgracht...

Het is wat...

http://www.gallery-lemaire.com/

Leuk van die schoenen:>)

With love, Annet

Sjoerd said...

De kunst van het liegen voor het grijpen... Maar aan de andere kant kan ik me voorstellen dat die sfeer heel goed bij hem paste.

Di Mario said...

Natuurlijk lieg jij niet. Alleen de rest van de mensen waren onwetend... ;-)

Love As Always
Di mario

Han said...

Maar je moet het wel willen zien en dat doe jij Marlou, ga je nu vanavond Tessel schaapjes tellen voor het slapen. ;)

Rita said...

Hallo hallo Marlou... geweldig
...al de mooie kunst zomaar voor het blote oog. Je hebt er geen extra bril voor nodig.
dag daggie lieve zongroertjes