Een klein vriendje

.

Meneer Aap hoort de telefoon gaan.

Hij glijdt langs de trapleuning naar beneden en slingert zich via de deurpost naar het luid rinkelende apparaat.

"Ja met mij" zegt hij. Hij vindt het leuk om zo op te nemen en moet er steeds om gniffelen. "Ja met mij..." gniffel de gniffel... Soms springt hij tegelijkertijd boven op de tafel, maar zijn vriendin vindt dat niet fris...

"Ja met mij" zegt hij nog een keer, want aan de andere kant blijft het zo stil.

Eindelijk wordt er iets gezegd. Het is de egelopvang. Of hij zijn tuin al op orde heeft en een tweeling egeltjes kan herbergen.

Dat is nou jammer. De tuin is nog lang niet klaar. Egels kunnen nu nog steeds zo de straat op rennen en overreden worden... Dat wil hij niet op zijn geweten hebben.

Dus hij moet de mevrouw van de egelopvang helaas teleurstellen. Maar ze is niet voor één gat te vangen.

"Mag ik u dan wat anders vragen? Er is een klein tijgertje dat tijdelijk onderdak nodig heeft. Het beestje is nog geen half jaar oud en we zoeken een warm en gezellig thuis voor ongeveer twee maanden"...

Nu is het aan de kant van meneer Aap stil.

Dit had hij niet verwacht. Een kleine tijger. Hij laat de woorden door zijn hersenen rollen: een kleine tijger.

En voor hij er erg in heeft zegt hij: "Ja! Leuk... graag!" en krijgt hij instructies voor het verzorgen van de babytijger, die de volgende dag al gebracht wordt.

Het is een prachtig tijgertje met een zachte schone vacht en meneer Aap is op staande voet verliefd op dit mooie beestje.

"Mijn vriendje, mijn kleine vriendje, mijn kleine lieve vriendje..."

Meer krijgt hij er het eerste uur niet uit.

Het kleine tijgertje voelt zich meteen op z'n gemak bij meneer Aap. Het bijt zachtjes in diens oren en het laat zich lekker vervoeren, hoog op de schouders van zijn dolgelukkige gastheer, die hem voor alle zekerheid toch met één hand vasthoudt. Je weet maar nooit, hoewel... ook tijgertjes komen altijd op hun pootjes terecht.

Meneer Aap is op zoek naar een naam voor zijn kleine vriendje. Er warrelen allerlei leuke namen over zijn lippen, maar het tijgertje reageert nergens op.

Het wil alleen maar spelen en al die namen interesseren hem helemaal niets.

Tot meneer Aap "Silver... Silvertje..." roept.

Het tijgertje komt meteen aangerend en springt boven op meneer Aap, die alleen maar breed kan lachen van geluk...

Mijn Silvertje...

© Marlou Witzel

Corien belt...

Corien belt… of ik mee ga naar de Hammam.

Ze heeft grote behoefte om van buiten en van binnen allerlei schilfertjes te verwijderen.

Ik ben altijd in voor zulk soort feestjes.

Sinds ik met de VUT ben verwen ik mezelf regelmatig met warme en vriendelijke bezigheden…

We reizen samen in die grote ouwe Amerikaan van haar naar Amsterdam. “Bubbubbubbubbubbubbubbub” gaat de motor.

Corien bestuurt de bak met haar handpalm. En rijdt heel rustig over de weg. Ik ben nu al relaxed…

We worden eerst van top tot teen ingezeept met olijfoliezeep. Dan gaan we het Turkse Bad in. Lekkere hete stoom verspreidt zich in mijn bronchiën.

Dan, als we goed doorgestoomd zijn, worden we gescrubd. Ik mag eerst. Allemachtig, wat komt er een laag bende van mijn huid af… Ik zeg tegen de Hammam-vrouw, dat ik me gewoon geneer. Maar dat wuift ze weg. Iedereen heeft namelijk dode huidcellen…

(scrubhandschoentjes)

Na het scrubben en douchen mogen we weer een half uur in de hete stoom, waarna we in de rustruimte muntthee drinken. Ik kan mijn ogen niet meer openhouden…

Maar… in de Hammam moet gewerkt worden. Kom op mevrouw, naar de massage. Wilt u stevig of zacht. Nou… dat hoef je mij geen twee keer te zeggen: doe maar lekker stevig.

Hallo zeg… alsof er een olifant over me heen gestort wordt…

Stevig is écht stevig. Beetje pijnlijk soms… Maar ik houd er wel van om te voelen!

Na de massage weer het Turkse bad in en dan krijgen we een bakje modder. Daarmee mogen we elkaar insmeren. 20 minuten moet dat intrekken. Na het afspoelen voel je je een ander mens: je huid zo zacht als een babietje… ontspannen ademhaling (ook als een babietje), alle stress is eruit. Zacht en vriendelijk...

Dan tuffen we heel ontspannen weer in de grote bak naar Haarlem.

Dank je wel, Corien. Het was echt even weg!

.

Carpaccio van rode biet

.

Afgelopen weekeinde hebben Henry en ik onze 18-jarige verloving gevierd in Landgoed Avegoor in Ellecom aan de rand van de Hoge Veluwe.

Een mooie romantische plek voor als je iets te vieren hebt.

We hebben er ook een prachtige vegetarische maaltijd genuttigd. Vooraf een carpaccio van rode bieten.

Ik kan het jullie aanraden, want dat is erg lekker.

Alles werd mooi opgediend, de gehele maaltijd was een haute cuisine standje 10. Wel een beetje weinig, maar gelukkig hadden we nog nootjes op de kamer.

Weet iemand waarom haute cuisine altijd zo weinig moet zijn???

En waarom alles op van die enorme borden wordt opgediend?

Enfin, ik durf jullie een leuk arrangement (bijv. via www.weekendcompany.nl) al met al wel aan te raden...

Hier is het recept van de carpaccio van rode biet...

we nemen:

4 rode bietjes, waarvan twee gekookt en twee rauw

wat geitenkaas

krulsla of rucola

een handje pijnboompitten

De bietjes snijd je superfijn met bijvoorbeeld een kaasschaaf. Je maakt ze lekker met een sausje van: olijfolie, citroensap en peper en zout.

Dan leg je de schijfjes op een bord, de geitenkaas kruimel je er overheen en je drapeert er wat krulsla over.

En de pijnboompitten natuurlijk. Even roosteren en er over heen doen.

Kind kan de was doen.

Het zal allemaal ongetwijfeld anders gemaakt zijn in die Haute Cuisine van Landgoed Avegoor, maar lekker was het zeker!

Je kunt een soortgelijk recept ook hier vinden: Carpaccio van Philipine

(foto's: Henry Kloostra)

.

Nederland fluistert!

Oeps! Ik had dit bericht gisteren moeten plaatsen! Ik kwam Aafje totaal verkleumd tegen in de stad en ik dacht, dat haar actie morgen zou zijn...


Vandaag geef ik de pen aan Aafje Witzel, mijn nichtje:


Hoi allen!
Kunst en cultuur vind ik enorm belangrijk maar ik stond niet te springen bij de actie van 'Nederland schreeuwt om cultuur'.
Nu heb ik een andere actie gevonden die mij persoonlijk veel meer interesseert.
Ieder kan iets kleins/creatiefs in de buurt doen o.i.d., leuk!


-OPROEP- 25-11-2010: fluister mooie dingen.


Oproep aan eenieder die met cultuur bezig is om op 25-11-2010 cultuur uit te delen op de markt, in de straten, in winkels. Op een relaxte, leuke manier. Er wordt al genoeg geschreeuwd. Laat juist zien wat cultuur is, kan zijn, wat het brengt. Deel het met hen die er minder mee bezig zijn.


fluister mooie dingen


Geef de 25e november een gedicht weg aan iemand, stop een aforisme bij uw buurman in de in bus, zet een schilderij bij een buurvrouw voor de deur, maak foto’s van uw medemens en mail hen deze, zing een lied door de telefoon voor een vreemde, zing met een koor, zing op de hoek van een straat met een gitaar, acteer, doe een monoloog, geef een drumsolo aan voorbijganger, speel viool in een drukke slagerij en deel.
Laat zien wat cultuur vermag.


klik op: Nederland fluistert
Kijk maar wat jullie ermee willen doen, Liefs Aafje


Aafje Witzel
Geeft de 25e een door haar zelf samengestelde CD aan mensen die de Grote Markt in Haarlem bezoeken.
Op het hoesje gaat zij de volgende tekst plaatsen: ‘subsidies zorgen ervoor dat deze muziek ons tot in Nederland kan bereiken.’ De muziek bestaat uit een bonte verzameling Aziatische, Balkan, Slavische, Afrikaanse muziek. Aafje studeert kunstzinnige therapie in Leiden.



En speciaal voor Aafje heb ik hier een klein gedichtje. Het eerste en dus oudste Nederlandse gedicht dat in 1922 in een universiteit in Oxford gevonden is:



Hebban olla vogala
nestas hagunnan
hinase hic anda thu
wat unbidan we nu...


vertaling:


Alle vogeltjes zijn al
aan het nestelen
behalve jij en ik;
waar wachten we nog op?


Waarschijnlijk geschreven door een Vlaamse monnik als penneprobeersel op een schutblad van een handschrift. Wij zouden nu waarschijnlijk schrijven: "Deze pen schrijft lekker..."

Aafje, succes met je actie!
.
.

Het Ampzing Genootschap

.
How about een date met de kids om naar de zoo te gaan? En dan delicious mindful te lunchen?
Zijn jullie ook zo lekker busy met je body en je mind. En mind you ... dat nieuwe boek van writer Elyse van de Waveren... cool, toch ?!
Lekker in de flow in je nieuwe outfit met toch wel wat special musthaves in je shopper. Of een off-day hebben en dat je girlfriend dan zegt: relax, baby... take it easy?!

Natuurlijk valt het jullie ook op, dat wij vrij veel Engelse woorden door onze taal weven. We luisteren allemaal naar het Weather-News. En als de HEMA een Sale heeft zijn wij een run er naar toe!

Je zegt geen meisje meer, maar chickie.

Je draagt large of medium of small. Je drinkt je koffie in een coffeeshop…
En als je boos bent ben je heel erg pissed! Ik bedoel maar…

Laatst hoorde ik een opa tegen zijn kleinzoon zeggen: “Get lost…”. Ik vond het toch wel gek klinken. Gelukkig verstond het jochie het niet en het glimlachte stralend naar zijn lieve opaatje, dat zojuist had gezegd, dat het moest verdwalen!!


Onze zuiderburen zijn heel behoudend in het gebruik van de taal. Ik vind dat prachtig. Je zult er weinig Engelse leenwoorden horen.

Heel veel van die geleende Engelse woorden zijn overbodig.
In Haarlem is daarom het Ampzing-genootschap *klik* opgericht, dat strijdt tegen het overbodige gebruik van Engelse leenwoorden.

Ik vind dat wel wat hebben.

Ik ben dus ook aan het proberen om mijn taal goed te gebruiken. 'n Beetje lastig, want ik roep steeds: "Hi, girlies!" als ik op woensdagochtend de repetitieruimte van het koor binnenstap.

Samuel Ampzing leefde ergens rond 1600 en nog wat in Haarlem.
Hij was onder andere dichter en ergerde zich toen al groen en geel aan al dat geleen van het Latijn en het Frans. Het Engels is hier pas de laatste jaren erg gewild.


Komende zondag organiseert het Ampzing-genootschap een oud-Hollandse middag met oud-Hollandse liederen en een oud-Hollandse koffietafel met oud-Hollandse lekkernijen.


Ik kan er niet bij zijn, want... Henry en ik vieren dan juist onze 18-jarige (!!!)  verloving, ergens in Nederland op een fraai landgoed, waar ik met volle teugen van wil genieten...


Voor als je verder wilt kijken: hier *klik* is een woordenboek waar je Nederlandse woorden kunt vinden voor de overbodige Engelse leenwoorden.

Boodschappenbriefjes

.

Mijn buurman vertelde laatst zo'n raar verhaal... Ik weet niet zeker of ik hem geloven moet. Hij vertelde, dat hij zijn boodschappenbriefje vergeten was en helemaal niet meer wist wat hij in huis moest halen.

Dus slenterde hij wat met zijn lege kar door de supermarkt tot hij een volle kar zag staan, onbewaakt, want de "eigenaar" was het etiket van een produkt aan het lezen...

Hij nam de volle kar mee naar de kassa en rekende de hele mikmak af. Lekker makkelijk...

En verrassend...

Of het echt waar is? Ik weet het niet. Maakt ook niet uit.

Als ik mijn briefje kwijt ben loop ik altijd te suffen in de supermarkt. Dan weet ik ineens niet meer wat ik dacht nodig te hebben.

Meestal schrijf ik thuis in de loop van de week op, wat op is en gehaald moet worden. Maar ja... ik vergeet het briefje wel eens.

Maar soms vind ik in de kar die ik gebruik het briefje van de vorige klant. Ik kijk wel eens op zo'n briefje, uit nieuwsgierigheid... een tijdje lang heb ik zelfs de briefjes bewaard.

Ik vond er eentje, met Servische woorden er op, dus heb ik aan mijn Servische schoonzus heb ik gevraagd, wat er allemaal stond. Nou... hele simpele boodschapjes:

komprir = aardappelen

piletina = kip

paradajz = tomaten

vrecé za smacé = vuilniszakken

kupus = kool

Ik heb er laatst één gevonden, waarvan ik dacht: "Ik neem dat hele lijstje nu over en stop alles in mijn karretje. Lekker indisch eten. Daar houd ik van!

Een spatdeksel staat er ook op het briefje. Jahaa, dat kan handig zijn, om daarna niet zoveel te hoeven schoonmaken.

Soms zijn de briefjes lekker slordig geschreven, want ja... je bent toch in principe de enige, die het leest. En dat er dan zo'n nieuwsgierig iemand is, die jouw briefjes gaat lopen lezen, daar denk je toch niet aan??? Hoeft ook niet meer, want ik heb allang weer een andere hobby en die heeft te maken met een van de woorden die ik hierboven heb opgeschreven: fastfoodachtig. Waarover een andere keer meer...

DIRK IS GESTOLEN

DIRK  IS  TERECHT! .


IEDEREEN  BLIJ  EN 


GELUKKIG!!




GEEF HET DOOR!

Ik denk niet dat de dief Dirk doodleuk in Haarlem zal uitlaten.
Maar misschien wel in Gent...
of in Roosendaal...
of in Amsterdam...
of in Santpoort...
of in Deurne...
of ergens in Zeeland...


je weet het niet!


Geef het door!!!


DIRK IS GESTOLEN!!!!


**********************************
Laatste nieuws... Dirk is terecht!
Hij is aangetroffen in een asiel in Gouda.


*klik-update*


Voor Willem en zijn gezin, de baasjes van Haarlems inmiddels bekendste hond:
gefeliciteerd!


.

Spruitjes met tamme kastanjes

.

"Marlou... kommst du mit Kastanien braten?"

Natuurlijk... ik ben er als de kippen bij.

Gepofte kastanjes in de tuin bij de buurman. Heerlijk! Een goed glas witte wijn erbij en smullen maar!

In de herfst is in Steiermark echt iedereen kastanjes aan het zoeken of verkopen of poffen of eten...

Mijn moeder was er verslaafd aan en liet altijd een heel spoor van schillen achter. Net Klein Duimpje!

Wat ze heel goed kon maken:

Spruitjes met tamme kastanjes.

De kastanjes ... ongeveer 10 minuten koken.

Je kunt ze ook poffen, maar niet iedereen heeft een tuin of een open haard.

Dus... we gaan ze koken!

Snijd in iedere kastanje met een scherp mes een soort van kruis in de bovenkant. En breng ze aan de kook in ruim voldoende water. Klein beetje zout er bij.

Daarna, als ze nog warm zijn (want dat pelt gemakkelijker) pellen!

De spruitjestruc is: kort koken. Minder dan 10 minuten! Lekker knapperig moeten ze blijven.

En dan... heel simpel... de spruitjes mengen met de kastanjes en ... opeten die hap! Mmmmmm, heerlijk!

.

De uitnodiging

.

Luister naar deze gave indianenmuziek, terwijl je het gedicht leest...

Een gedicht van Mountain Dreamer, een indiaanse oudste.

Het interesseert me niet wat je doet voor de kost.

Ik wil weten waar je naar hunkert,

en of je ervan durft te dromen

het verlangen van je hart te vervullen.

Het interesseert me niet hoe oud je bent.

Ik wil weten of je het risico durft te nemen om voor gek te staan voor liefde, voor je dromen, voor het avontuur echt te leven.

Het interesseert me niet welke planeten je dwarszitten.

Ik wil weten of je bent afgedaald in de kern van je eigen verdriet, 
of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven, 
of dat je bent verschrompeld, je hebt afgesloten uit angst voor pijn.

Ik wil weten of je pijn kunt verdragen,

zowel die van mij als van jezelf, zonder die pijn weg te stoppen, 
er van weg te lopen, of er wat dan ook mee te doen.

Ik wil weten of je vreugde aankunt, die van mij én die van jezelf, 
of je kunt dansen met overgave, 
extase toe kunt laten tot in de toppen van je vingers en tenen, 
zonder toevlucht te nemen tot voorzichtigheid, 
tot realisme, of rekening te houden met menselijke beperkingen.

Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is.

Ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen, om eerlijk te zijn naar jezelf.

Of je de verdenking van verraad kunt verdragen, zonder verraad te plegen aan je ziel.

Ik wil weten of je zelfs zonder geloof durft te leven, zodat je zelf betrouwbaar kunt zijn.

Ik wil weten of je schoonheid kunt zien,

ook als die niet elke dag even mooi is,

en of je daarvan de bron hebt gemaakt waar je werkelijk uit leeft.

Ik wil weten of je met falen kunt leven,

zowel je eigen falen als dat van mij,

en nog steeds, aan de rand van het meer, 
uit volle borst ‘JA’ kunt schreeuwen tegen de zilveren maan.

Het interesseert me niet waar je woont en hoeveel geld je bezit.

Ik wil weten of je, na een nacht vol verdriet en vertwijfeling, 
moe en gekneusd tot op het bot, op kunt staan

en doen wat er gedaan moet worden voor de kinderen.

Het interesseert me niet wie je bent of waar je vandaan komt.

Ik wil weten of je midden in het vuur naast me zult staan,
als het er echt op aan komt en niet terug zult deinzen.

Het interesseert me niet waar, of wat, of met wie je hebt gestudeerd.

Ik wil weten, als al het andere wegvalt, wat het is wat je uiteindelijk draagt.

Ik wil weten of je alleen kunt zijn,

en of je dan met je hele hart kunt houden van jezelf.

Message from Oriah Mountain Dreamer:

While I am pleased that this piece, “The Invitation”, has spoken to many others and happy that it is being shared, I would ask that you honour the original by sharing it as it was written.

I am a teacher and writer living in Toronto with my two teenage sons. While my family history includes stories of Scottish, German and Native American descent I am a Canadian woman, and not an Indian elder as has sometimes been reported, being neither old enough nor wise enough to claim the status of elder for any people.

I have had the privilege of studying with and learning from the wisdom of Native American elders who gave me the medicine name, Mountain Dreamer.

My first book, “Confessions of a Spiritual Thrillseeker”, is currently out of print.

I am now working on a book entitled “The Invitation”, expanding on the thoughts and teachings held within this smaller piece.

“Dreams of Desire” is a small collection of poetry available only through Mountain Dreaming.

Oriah Mountain Dreamer

.

zwart en wit

.

Na de witte beer van Henry even een fraai verhaal over een zwarte berenfamilie.

Een paar jaar geleden is fotograaf Tom Sears wekenlang bezig geweest met een speurtocht naar een zwarte moederbeer met haar vijf jongen.

Vijf jongen!!

Dat is buitengewoon zeldzaam bij beren. Meestal werpt een zwarte berenmoeder er twee. Maar vijf jonkies... dat is uniek!

Zeven dagen in de week, gedurende meer dan 6 weken probeerde Tom dit wonder op te sporen in de bergen. 

En eindelijk... zijn geduld werd beloond...daar was ze, de zwarte berenmoeder met haar vijfling:

Tom was zo gelukkig, dat het hem gegeven was om dit familieportret te maken. Maar... daarna heeft hij ze met rust gelaten. Hij hoorde zo nu en dan van anderen, dat de berenfamilie het goed maakte.

Natuurlijk droomde hij ervan om nog eens zo'n prachtportret te kunnen maken en wat denk je...

In het voorjaar van 2008 heeft hij de hele familie weer gezien. De Indianen zeggen dan: ze liepen samen in de schaduw van de regenboog.

Zo af en toe heb ik zo maar eens behoefte aan een mooi verhaal.

Dit vind ik dus mooi. Zo'n prachtige berenfamilie. Levend in vrijheid in de bergen in het noorden van New Hampshire.

Dit is de site van Tom Sears: *klik*

.

Dinsdag: de pen van Henry

.

Lieve mensen,
ik heb een tip voor jullie:


Ga hier eens naar toe:  KLIK en lees dit spannende, waargebeurde verhaal...
Je hoeft hier bij mij pas woensdag weer terug te komen, maar zet je dan straks wel een reactie bij Henry?

Het verhaal speelt zich af in de rode cirkel bij Longyearbyen op Spitsbergen.
In de rechterkolom zie je de plek wat uitvergroot.

.

Maandag vleesvrij!

.

Doen jullie nog steeds mee: op maandag vleesvrij...?!

Helemaal vleesvrij zou nog mooier zijn, maar dat durf ik niet van jullie te vragen...

Hier heb ik een paar goeie plekken voor jullie om recepten te vinden...

Allereerst: Eet groen...

Een leuke plek voor vleesvrij! Er staat ook een prima kookvideo op: herfstige aardappel appelgratiné. Lijkt me erg lekker en niet moeilijk te maken..

En deze plek, ook niet gek: la vache qui vit!

Kijk maar eens of je misschien de linzensoep een keertje wilt maken.

Ik ben gek op linzensoep! Eigenlijk op bijna elke soep...

Bij Jannetje kun je ook massa's recepten vinden.

Ik ben natuurlijk meteen nieuwsgierig naar de Haarlemse quiche en Griekse salade...

Het restaurant waar Jannetje het over heeft is waarschijnlijk EKO, maar dat bestaat helaas niet meer. Erg jammer, want je kon er ontzettend lekker eten. De daghap bevatte alles wat je nodig hebt aan vitamines en mineralen...

Zo lekker! En altijd een heerlijke salade vooraf. 

Maar goed, je ziet... jullie hebben mijn recepten niet echt nodig.

Toch vind ik het leuk om steeds weer iets lekkers uit te zoeken.

Volgende week komt er zeker weer een verfijnd en verrukkelijk vegetarisch recept in dit Praathuis.

.