Getverderrie... ik ben helemaal niet geïnspireerd voor een blogje.
Er komt vast wel iets om te schrijven in m'n hoofd. Maar nu even niet.
Dus... laat ik het hier maar bij laten en jullie allemaal een mooie eindejaar toewensen. En natuurlijk een prachtig nieuw begin van 2021.
Ik wens je gezondheid toe. En dat het leven weer "normaal" mag worden, zonder zorgen en met nieuwe spirit...
Een van mijn piepkleine neefjes (2 jaar) had een fictief telefoongesprekje met zijn papa. Dat had ik je graag willen laten zien, maar vergeet het maar! Dat gaat natuurlijk niet gebeuren.
Maar ik vind het zoooo leuk, dat ik het gesprekje heb nagespeeld en het op míjn manier tóch kan laten zien:
Vanavond is het zover! Jupiter en Saturnus staan vanavond zo dicht bij elkaar, dat ze (voor het oog) samen lijken te smelten.
Dat is iets heel zeldzaams. De vorige keer dat dat gebeurde was 800 jaar geleden! Om precies te zijn: op 16 juli 1623. In juli dus. Niet zo goed te zien.
Maar daarvóór... in maart 1226 moet het net zo goed te zien zijn geweest, als wat wij vanavond te zien krijgen. De mensen van toen waren er best wel bang voor, want ze dachten dat er iets ergs zou gaan gebeuren.
Nou... zo naief zijn wij niet natuurlijk. Er gaat niets ergs gebeuren. We moeten even deze leerzame tijd door. We mogen genieten van de kleine dingen om ons heen. En met een grote glimlach mag je zomaar gratis en voor niets vanavond rond de klok van 18 uur naar het zuidwesten kijken.
Mag met verrekijker. Jupiter, de grootste met de bleke strepen en vier maantjes er om heen draaiend en Saturnus met de 12 ringen.
Ik ga nu alvast mijn verrekijker opzoeken, want dit wil ik zien! Vanavond, 18 uur in het zuidwesten.
Een tijdje geleden kregen Henry en ik les van Erik Scherder in dansen. Ja echt! Hij weet als geen ander hoe belangrijk bewegen is voor je hersenen en dan naast natuurlijk buiten lopen, dus... ook dansen!
In de Zuiderkerk in Mokum heeft Erik ons uitgebreid uitgelegd, waarom dansen zo goed is voor onze hersenen. Eerlijk gezegd kan ik dat niet allemaal weer herhalen. Ik onthoud gewoon niet alles, maar wél, dat het goed voor me is.
Misschien denk je nu, dat ik goed kan dansen... nou... nee. Ik beweeg wel wat en heb ook wel een aardig gevoel voor ritme, maar ik heb nooit op dansles gezeten, dus... ik doe maar wat.
Maakt niet uit! Ook als je zomaar wat doet, dan is het tóch goed voor je hersenen. Dus... luister goed naar mij:
DANS!
Henry heeft ons opgegeven voor een proefles hier in Haarlem bij een dansschool. Volgend jaar, na de lockdown.
Ben heel benieuwd of ik het nu nog kan leren.
Hoe blijf je, behalve de juiste afstand houden én het mondkapje dragen én vaak je handen wassen, tóch gezond?
Ik kreeg bijvoorbeeld gisteren dit liedje opgestuurd... daar zwijmel ik helemaal bij weg. Heerlijk! Mijn "vibes" knalden de lucht in... (Dank je wel E.T!)
Over smaak valt gewoon niet te twisten. Maar iedereen heeft het: smaak.
Ik ga lekker op het zien van mooie kunst. Ik voelde gewoon dat mijn cellen lekker lagen te rollebollen toen ik de foto's van Erwin Olaf zag. Maar ja... dat heb jij misschien niet. Toch hoop ik, dat jij ook kunt genieten van mooie dingen.
Hetzelfde geldt voor proeven en voelen en ruiken. Geef mij een lekker luchie en ik voel me meteen appiekim! Ik ben er overigens wel spaarzaam mee, hoewel... een lekker rozengeurtje doe ik graag aan...
Gistermiddag hadden Jacobanita en ik het er over: "Hoe houden we ons lijf en onze geest gezond?"
Natuurlijk is dat voor een ieder anders. De een gaat lekker hout hakken en de ander duikt met een dik boek onder een plaidje op de bank. Maar wat we allemaal zeker weten, is: niet blijven hangen in negativiteit.
Daarom vond ik het mini-preekje van dominee Gremdaat (=Paul Haenen) na de mededelingen over de lockdown zo heerlijk. Ben niet zo van de preekjes, zoals je wel weet. Maar dominee Gremdaat... daar houd ik van. Hij bracht het zo goed: Nederland gaat dicht, maar wijzelf blijven open.
De zon scheen toen ik weer op huis aan ging en ik dacht: "Ik ga vloedlijnen!".
Zo gezegd, zo gedaan.
Wat er ook voor ons van bovenaf wordt geregeld: mij krijgen ze niet klein. Ik ga lekker naar het duinmeertje en adem heel diep de frisse lucht in. Mijn longen juichen.
Dit persoontje hier in het water ben ik niet, hoor! Het is een jonge knul, die dit vaker doet, dus ik denk dat het voor hem wel oké is. Voor mij niet... ik kijk wel uit...
Maar... ik blijf wél blijf gezond!
Ja, ik maak het mij dit keer eens gemakkelijk.
Hoewel... gemakkelijk?? Ga d'r maar eens aanstaan. Ik heb er best wel lang over nagedacht.
Het gaat om een vraag en de vraag is deze:
Wat kun je goed? Doe je dat ook?
Het zijn eigenlijk twee vragen, maar allez... so what!
Ik ben benieuwd naar de antwoorden!
Mijn stad, Haarlem, is deze maand 775 jaar geworden! Wat een respectabele leeftijd.
775 jaar geleden kreeg Haarlem stadsrechten van een piepjong stadhoudertje: Graaf Willem de tweede van Holland. Ik geloof, dattie 12 jaar oud was...
Daar heb ik verder niet zoveel mee, met graven en prinsen en de hele santekraam. Maar Haarlem is toen, in 1245, een stad geworden en dat wordt nu dus gevierd.
We hadden een virtuele stadsborrel, heel "gezellig" via de computer proosten op de verjaardag van de stad. Ik was aan de Rivella, oké... in een champagneglas, dat dan weer wel.
En met mij honderden Haarlemmers. Lekker veilig toch, samen met de burgemeester... schept toch een band.
De Vrienden van de Grote Kerk op de Grote Markt hebben de stad een kado gegeven: dagelijks een lichtschouwspel. Ik was er nog niet aan toe gekomen om het te bekijken, want... eerlijk gezegd ga ik 's avonds de deur niet meer uit.
Maar gisteren was ik toevallig in de stad en kon het schouwspel met eigen ogen zien. Ik was erg onder de indruk... Wat een plaatje!
Als ik zaterdags bij Henry ben, in Mokum, zoeken we altijd een plek om ergens koffie te drinken. Nu met de lockdown is dat best wel moeilijk. Geen koffietentje mag open zijn. Coffee-to-go... dat is wat er is.
Maar als de regen met bakken uit de hemel komt is daar natuurlijk geen bal aan. Dan blijven we gewoon binnen en dat is ook oké.
Toch hebben we laatst een tentje gevonden waar we binnen mogen zitten en verrukkelijke koffie kunnen kopen voor slechts 1 euro.
Het gaat om een centrum voor verslaafden: het Trubendorffer Centrum op de Geschutswerf 14.
Toen we binnen aan de heerlijke koffie zaten heb ik natuurlijk eerst gevraagd of het wel mocht, koffie drinken daar, terwijl je niet verslaafd bent. Dat was geen enkel probleem. Er was enorm veel ruimte voor meer dan anderhalve meter afstand per persoon... Als ik maar geen foto's maakte, waar personen op staan. Nou... dat heb ik zo langzamerhand wel geleerd... niet doen dus.
Als je hier op klikt: Trubendorffer kun je zien, waar een mens zoal aan verslaafd kan zijn... Dat liegt er niet om.
De naam Trubendorffer komt van de man die diverse centra heeft opgericht om verslaafden te helpen. Hij weet wat het is, want hij was ooit zelf verslaafd. Ik weet niet waaraan, maar dat hoef ik ook niet te weten.
In heel Nederland zijn er diverse lokaties. Behalve in Amsterdam ook in Tilburg, Maastricht en Utrecht en meer...
Henry was enorm in zijn sas met het lekkere bakkie en we gaan er zeker nog een keer naar toe. Het is gewone echte koffie. Geen café au lait of cappuccino of luxe macchiato of zo... gewone koffie gezet met een gewoon echt ouderwets koffieapparaat...
Al een tijdje zie ik her en der een grote kat op muren en lantaarnpalen.
Ik ben benieuwd of iemand weet wat "ALL" betekent.
Ja... ik weet heus wel, dat "ALL" alles of iedereen betekent.
Maar dat is hier waarschijnlijk niet de betekenis of bedoeling.
Eerst maar eens de eerste kat laten zien, hier in het Middenduin op de muur van het viaduct van de trein naar Zandvoort.
Kun je ongeveer zien, hoe groot de kat is?
Groter dan een mens! Er zit heel wat verf in...
En toen... zag ik de kat op een lantaarnpaal vlak bij het Bolwerk hier in Haarlem. Ik liep met het lease-hondje en zag deze sticker:
En gisterochtend, toen ik met mijn ommetje bezig was, dit keer gewoon even de stad in vanwege de duisternis, zag ik de kat weer! Foto is niet zo best, maar het is dezelfde kat!
Meneer Aap gaat naar een bruiloft: zijn beste vriend heeft zijn lieve duurzame relatie zo ver gekregen dat ze eindelijk met hem wilt trouwen. Daar zat iedereen al jaren op te wachten. Regelmatig kreeg Vriend de vraag: "Wanneer gaan jullie nou eens trouwen?"
Maar Vriend had daar helemaal geen zin in. Veels te duur, zei hij dan altijd. En Vriendin had er ook geen zin in. Zo'n gedoe om niks.
Maar goed... de uitnodiging lag er en het aanstaande paar wilde geen kado's.
Dan is Meneer Aap er sowieso als de kippen bij. Als er maar bruidstaart is en een lekker drankje (hoeft geen alcohol in) dan is hij allang tevreden. Het enige is ... waar vindt een Aap van Stand (zo noemt hij zichzelf wel eens) een mooi pak? Hij draagt nooit pakken en zeker geen stropdas. Al die poespas is niks voor hem.
Dan komt hij op een briljant idee: "De Kringloop"! Geen nieuw pak, maar gewoon een tweede of derde handsje. Vierde hands mag overigens ook. Laatst hoorde hij in het park een gesprekje: "Hé! Hei je een nei paak?" Waarop het antwoord was: "Nee, aafborsteld".
Zie je wel... Je hoeft helemaal geen nieuw pak. Je kunt gewoon een oud pak nemen en netjes opknappen en afborstelen...
Tijdens de bruiloft is er een TOP-foto gemaakt. Meneer Aap is er erg tevreden over. Kijk maar:
Vrijdag kreeg ik zo'n mooie foto via de webcam van het dorpje, waar ons familie-huisje op de berg staat...
Prachtig! Kijk maar:
Het 28-jarig verlovingsfeestje is nu echt afgelopen. Alle Leidse wensen zijn vervuld, op één na: De Hortus. Met de Museum Jaarkaart kun je er zo in.
Zo???
Nee, niet zo! Je moet van te voren reserveren, via internet, anders kom je er niet in. Dat is eigenlijk in alle musea het geval: reserveren. De Hortus is eigenlijk ook een soort van Museum, maar dan toch wel anders. Je vindt er geen kunstwerken... of je moet de mooie bomen een kunstwerk noemen.
Ja... dat is een goed idee. Er staan zulke prachtige oude bomen in de Hortus...
En planten, bijzondere planten.
Het is nu weliswaar geen bloeiseizoen, maar toch is er heel veel te zien. Je kunt er heerlijk rondbanjeren. Zie het maar als een groot park. Een heel groot park met het mooiste wat de natuur te bieden heeft.
De Hortus is enorm goed verzorgd. Er werken aardig wat mensen om de boel mooi te onderhouden. (Ze mogen wel even bij mij in de tuin komen... haha!)
Tóch staan er ook wat kunstwerken. Dit bijvoorbeeld, nee... niet die man! een soort van Stonehenge... een beeldengroep die "De vier eeuwen" heet van Ans van Haersolte.
Drie musea hebben we bezocht in Leiden. Nee, niet allemaal tegelijk en ook niet op één dag, maar met goeie tussenpozen.
Henry wilde graag naar het Boerhaave Museum vanwege de mooie oude, gerestaureerde snijzaal en voor de expositie: "Besmet"
Ik vond het ook mooi. Die snijzaal... best wel eng, als je als student daar zit en toekijkt hoe er in een lijk gesneden wordt. Maar een pracht van een amphitheater is het en je kunt lekker hoog zitten, dus je hoeft er niet per sé met je neus bovenop.
De expo over "Besmet" is ook de moeite waard, zeker nu we in zo'n pandemie zitten. Het ging over aids, de pest, de pokken, de cholera en ik vergeet vast nog een hele boel. Een hele mooi-ingerichte expositie. Echt de moeite waard.
De Lakenhal... Dat vind ik zo'n prachtig museum. Alleen al het gebouw. Van buiten en van binnen schitterend. Een paar mooie exposities, waarvan ik één foto laat zien. De schilder Theo van Doesburg met een fraai portret van zichzelf.
Naar Leiden gaan en dan een tocht langs de 120 gevelgedichten maken... Daar doe je meer dan een hele week over. Zeker als je zo nu en dan in de horeca voor een bakkie terecht kunt.
Maar helaas... de terrasjes zijn dicht... het is niet eens weer voor terrasjes, maar een kopje koffie... dat is overal te koop. Gelukkig maar! Hier een bekertje gescoord in het museumcafé van de Lakenhal. Een prachtmuseum overigens, aan de Oude Singel.
We waren een paar dagen in Leiden, in een fijn hotel, want we hadden wat te vieren: 28 jaar verloofd...
Nou zijn er nog steeds mensen, die zeggen, dat het tijd wordt, dat we trouwen, maar nee: dat hoeft niet. We vinden het allebei prima zo en elk jaar vieren we rond de 26ste november een feestje. Ergens in Nederland, meestal in de buurt.
Dus... goed beveiligd met de trein naar Leiden, waar we volop genoten hebben. Met champagne, want dat vinden we toevallig allebei heel erg lekker en een heerlijke maaltijd in het restaurant van het hotel. Je snapt: we hebben optimaal genoten. Ook van de stad... Een kleine, gezellige stad.
