25/03/2022

Ik was een elfje...

Gisteren had Edward een prachtfoto op zijn blog gezet. Klik maar even hier, dan kun je het met eigen ogen zien: Kleine Vos

Er kwam met het zien van die tere blaadjes meteen een hele fijne herinnering naar boven.

Het speelt zich af, op net zo'n mooie dag als vandaag.

We wonen op de korte Zijlweg in Overveen. Het is lente en de zon schijnt. Ik ben 5 jaar... 

Van familie hebben we kleertjes gekregen, waar hun kinderen uitgegroeid zijn en ik krijg het jurkje... zo zoet en zo lief. Het is eigenlijk niks voor mij, want ik ben een wildebras met boompie klimmen en verstoppertje spelen. 

Maar ik ben er heel blij mee. Ik loop zonder jas naar buiten de straat op. Ik voel de ochtendzon op mijn blote armen. Ik voel me licht en vrij, alsof ik zo weg kan vliegen. Want... het is een elfjesjurk!


Er wandelt een oud echtpaar op de stoep, arm in arm.
Ze kijken naar me. 
Zij geeft hem een kneepje in zijn arm.

"Kijk eens Willem... een elfje!"

Ik voel me nóg lichter.

24 comments:

Bertiebo said...

Wat mooi! Zo'n gevoel terug kunnen roepen. Bijzonder

די מריו said...

Zij heeft het begrepen, zo maak je een kind gelukkig en je ziet, niet alleen op dat moment, maar ook nog jaren later.

Love As Always
Dimario

Yova said...

Prachtig om te lezen.
Dit maakt deze kind op moment gelukkig van.
Prachtig plaatje.
Fijn weekend.

Lutje said...

dat is een goed gevoel, en leuk om te horen
. ik heb ook ongeveer zo'n verhaaltje, maar tegen mij zeiden ze stinkertje,
en ik kon er niet mee lachen, ik boos naar huis tot mijn mama uitlegde dat stinkertje eigenlijk iets anders betekende dan ik dacht...
.Een @->- voor jou.

miekequilt said...

Wat een mooie herinnering. En hoe mooi dat zo'n opmerking al zo lang bij je is. Fladder jij maar lekker verder.

klaproos said...

:-) woorden doen er toe hé loutje, jij hebt dat door:-)
dat blijft een leven lang bij je, en soms vergeet je het en dan ineens is er weer een trigger,
mooi joh, kleine geluksmomentjes waar je een prachtig parelsnoer van kun maken :-)

goud..
zulke memories :-)

xxx

Tine de Jong said...

Zo zie je maar weer hoe herinneringen naar boven komen door zien van een foto of plaatje.

Anonymous said...

Wat leuk. Je was echt een elfje.

John said...

Elfjes blijven ook de fantasie een beetje prikkelen. Bestaan ze, bestaan ze niet. Voor dat echtpaar in ieder geval wel.

nicole orriens said...

Wat een mooi en lief verhaal Marlou! Je klinkt ook echt elfachtig!

Karel said...

mogge Marlou
wat een prachtige herinnering die opduikt bij het zien van een mooi vlindertje
geniet de dag

... said...

Mooi, Marlou...
Zoiets blijft doorwerken, je leven lang.
Vandaar: Ik Kan Vliegen...
.
Jelle Droeviger.

Edward McDunn said...

Wat een mooie herinnering Marlou, ik zie het voor mij, en ik geloof in elfjes hoor.
Bedankt voor de link naar de Kleine vos.

Rebbeltje ★ said...

Geweldig die reactie en bevestiging van het oudere paar :)
5 jaar kan me daar nog maar weinig van herinneren haha
Groetjes en fijn weekend

Carla S. said...

Goed weekend, elfje!

Carla

Ferrara said...

Jelle Droeviger zegt wat ik ook dacht. 'Vandaar de titel van je blog.' Mooie herinnering.

Nietzomaarzooo said...

Ik zie je bijna voor me. Dat hebben kinderen nodig. Bemoediging en fantasie. Om warm van binnen van te worden!

Hans said...

Je bestaat, dus elfjes ook al was het maar voor een jaar.
De lente kriebelt, het is goed buiten. Hans

Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”

Jan K. alias Afanja said...

Mooi dat de foto van een vlinder plotseling zo'n sprookjesachtige herinnering op kan roepen.
Maak er een mooi weekend van, Marlou.

Marthy said...

Wat heerlijk om dat nog te weten, dat gevoel wat je toen had.

Ria said...

❤️❤️❤️

Jetteke said...

Wat schattig, een elfje!

Doet me denken dat ik op die leeftijd op het nonnenschooltje engeltje mocht zijn met kerst !

sjannesblog.com said...

Zo zoet, een elfje

Napierr said...

very nice post