Wat een rare titel: Kintsugi. Het is een Japans woord en het betekent letterlijk "gouden verbetering". Ook wordt het wel "kintsukuroi" genoemd.
Het is een eeuwenoude methode om gebroken aardewerk weer aan elkaar te zetten: met goud! Heel mooi. Hier heb je een heel kort filmpje waar je het beste kunt zien, wat ik bedoel:
Ik vind het wel wat hebben. Laat die barsten maar zien! En wel GOUD!
Mijn vader was degene in ons gezin die het beste gebroken aardewerk en soms zelfs porselein kon repareren. Met eindeloos geduld zat hij te passen en te meten en te plakken en te doen. Toen vond ik het allemaal heel gewoon, dat hij dat deed.
Maar nu, in deze wegwerpmaatschappij denk ik: wat bijzonder eigenlijk. Dat je iets wat op de grond was gekletterd weer lekker aan elkaar ging zitten plakken. Maar niet met goudverf, dat had hij niet. Maar wel gewoon met Velpon.
Hier is een bordje, dat hij toen minutieus en met eindeloos veel geduld aan elkaar lijmde:
27 comments:
Ik vind dat wat je vader gedaan wel wat hebben en eigenlijk vind ik dat veel mooier dan de kintsugi.
Ga je de echte kintsugi reperatiespul kopen of doe je het precies zoals in het filmpje?
Wat een mooie herinnering aan je vader. Met zoveel toewijding in elkaar gezet...
Echt iets om te koesteren. Zou het zonde vinden als je dat weer uit elkasr gaat halen en verjapanniseren (wat een woord).
Maar de gedachtegang achter kintsugi vind ik wel mooi. Ligt in het verlengde van ‘wabi sabi’, alles heeft zijn littekens, en die mogen gezien worden.
daar moet je heel veel geduld voor hebben en het heel juist doen, anders komt de lijm er naast, maar je zal het wel weten....
-Een @->- voor jou.
Ik heb zoiets op tv gezien. Het is erg in om barsten te zien. Dan vast te lijmen en kwastje verf erop de streep te zien. Mooi bedacht. Maar ik zou niet willen. Dan maar weg gooien.Leuke filmpje om laten zien. Fijne groet van ons.
Dat had ik ook met mijn geboortetegel kunnen doen. Hij is nu aan elkaar gelijmd. Eerst maar eens kijken hoe jij het er af brengt.
Love As always
Dimario
Dat lijkt me een heel geduldig werkje
en ja waarom zou je barsten niet willen zien,
dat bordje van je vader...
ik heb daar respect voor, geweldig loutje,
geniet van het zonnetje :-)
xxx
Velpon, zou het nog bestaan ? Vroeger werd alles wat stuk was weer aan elkaar gelijmd en weer opgehangen of neergezet. Ik begreep het nooit, het mooie was er toch vanaf. En eerlijk gezegd denk ik dat nog steeds. Maar misschien verandert het wel als de barsten goud zijn.
mogge Marlou
een geduldig kunstwerk wat je vader maakte
ik zou dat laten zo het is
als je wilt gaan gouden verbeteringen , smijt je maar wat anders stuk 😁
suc6 en geniet de dag
Zo'n bordje wat bij Kunst en Kitsch dan wordt gewaardeerd op € 10.000,--, maar jammer het is gebroken, dus maar een tientje waard. (en dan kijken naar de teleurgestelde gezichten).
De emotionele waarde is niet in geld uit te drukken. Onze eigen barsten zijn ook goud waard.
Ja, goud waard, je vader, Marlou.!
Iets repareren, zodat het weer gaaf en bruikbaar wordt, is kúnst; het is herscheppen.
En eenmaal hersteld maken de nog vaag zichtbare sporen van de teloorgang het allemaal nog waardevoller, zo meen ik.
.
Jelle Droeviger.
Ik heb zo'n kit in huis. Gekregen van Sinterklaas een paar jaar geleden al. Vond het een leuk en origineel cadeau. Maar ik breek bijna nooit iets. En als het gebeurt, is het gewoon een hemaglas of zo. Niet om te repareren
Knap dat jou vader het kon, en er het geduld voor kon opbrengen Marlou.
Ik had nog nooit van deze techniek gehoord.
Dat heeft je vader indertijd netjes gedaan, Marlou. Zoals het daar hangt, zie je er echt bijna geen barst meer van.
Ik ben bang dat ik daar wat te ongeduldig voor ben. Daar komt bij dat ik niet zou weten wanneer we hier voor het laatst iets hebben laten vallen.
Tegenwoordig leven we inderdaad in een wegwerpmaatschappij. Ik weet dat mijn vader dat vroeger ook wel deed. Ook voor anderen. Die had daar een hobby aan. Als bij mij een kopje breekt gooi ik symbolisch het schoteltje er achteraan...
Ha ik denk dat ik meer van het opruimen (weggooien) ben ;)
Denk dat het bij effen gekleurde bordjes misschien wel mooi kan zijn.
Hier zijn er al regelmatig gesneuveld maja de plek waar ik ze had hangen in het trapgat was ook vragen om. Als ze met de grote weekendtassen de trap op gingen.
Helaas zijn in de kliko beland...
Groetjes en een fijne nieuwe week
Ja, met Velpon! Mijn man doet dat nog steeds. Ik laat regelmatig dingen uit mijn handen vallen (-: Dit is met recht de gouden tip die jij geeft! Had ik dat eerder geweten. Had me de aanschaf van veel nieuwe borden bespaard (-: Dankzij mijn vooruitziende blik *proest* heb ik nooit een servies willen hebben. Zodoende heb ik een samenraapsel van blauw/wit serviesgoed. Visite geef ik rustig een kop en schotel die niet bij elkaar passen. Ze zijn het gewend.
Die wandborden zag je vroeger veel. Mooi hè?
Dag lieve Loutje.
Dikke liefs en een knuffel ♥
ha die Marlou
dus jij kent dat Marsmannetje ook :)
ja zeker leuk die 2 boekjes , zal alle zondagen er iets uit plaatsen :)
fijne middag groet
Ik gooi als het even kan ook niets weg.
Zo repareerde ik pas nog de oven van mijn dochter.
Ik bezit geen dure borden of schalen of iets van dien aard, die dit monniken werk waard zijn.
Breek ook bijna nooit iets, en als het wel gebeurd dan kieper ik het toch echt weg.
Vorig jaar kintsugi zelf gemaakt, is zo mooi!
Als ik jou was ging ik niet met goud op dat oude bord. Mooi zo laten.
Spreekt me wel aan wat je vader deed. Jaren geleden was ik vrijwilliger bij de archeologische dienst en ken de ervaring van puzzelen en lijmen met velpon.
De slogan met velpon zie je er geen barst van gaat niet helemaal op, maar je komt er een eind mee.
Bij een bijzonder stuk aardewerk een aanrader om te herstellen, museum zie je het ook.
"kintsukuroi" is meer een kunstvorm, zelf iets breken en dan verfraaien. Hans
Ot. Je verzoekje ligt op het logBankje voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://logbankje.nl
Alleen al omdat je vader het bordje met veel geduld weer aan elkaar lijmde is het voor jou een kleinood. Nooit wegdoen!
Leuk Marloukie, dat lijmen.
Zelf doe ik dat ook, meestal met bisonkit.
Dan leg ik er eerst een keukenpapiertje onder en werk vervolgens met een wattenstaafje.
Eerst wat drogen, dan tenminste een minuut lang stevig aandrukken.
Heel leuk Marlou!
Ik heb ook nog spulletjes die mijn moeder heeft gelijmd.
Ik doe het zelf ook soms nog wel.
Het lukt niet zo goed als bij je vader.
Geweldig dat bordje van je vader!
Mijn vader deed dat ook.
Breek het alsjeblieft niet!
Het gaat er niet beter op worden vrees ik!
Het valt me op in het filmpje dat het lijkt alsof er alleen goudverf wordt gebruikt.
Ik mis een shot dat de goudverf met de lijm wordt vermengd...
Hier heb ik wel van gehoord. Ik vind het een prachtige manier om iets dat kapot is weer in ere te herstellen!
Post a Comment