Oh Waterlooplein...

Op zaterdag bedenken Henry en ik altijd een fietstochtje door Mokum. Het ligt aan het weer hoe ver we gaan.

Afgelopen zaterdag was het stralend weer. Dus hup... op de fiets. Eerst naar Oost, naar de Tweede Oosterparkstraat. Daar hadden we wat te doen, waarover morgen meer. En daarna via het Namen Monument en de erachter gelegen Hermitage naar het Waterlooplein.

Vroeger ging ik heel vaak naar het Waterlooplein. Vooral na een uur of 5 's middags. Dan lieten de kooplui veel van hun onverkochte waar liggen en daar kon je dan lekker tussen schumen. Daar heb ik heel wat gevonden, wat ik goed kon gebruiken. Mijn huishouden in de Pijp van Mokum was een bijeengeraapt zootje. Heel gezellig en het kostte niks! 

Nu lag er een berg kleren en mijn oog viel op een rood geruit bloesje. 

"Koopman, wat kost dit?"

Hij kijkt me even aan en zegt: "Drie euro." Vroeger had ik gepingeld, en er twee euro van gemaakt, maar met dit mooie weer gun ik de koopman een extraatje, dus ik betaal zonder af te dingen.

"I love you" zegt de koopman. Ik moet er om lachen en gauw zegt hij er achteraan: "And I love your man!"

Ik antwoord: "I love you back".

"Mag ik een foto van je maken?"

"Yes... only me!"

En hij kust in de lucht.

Hier zijn Johnny en Rijk met het beroemde lied over dit beroemde plein:

Ik krijg zomaar zin om er deze zaterdag weer even naar toe te fietsen. Wie weet of ik weer iets leuks kan scoren!

DANK AAN ALLE DONATEURS!

 

Alle 213 dozen met goederen en voedsel zijn afgeleverd!

En 84 vluchtelingen en "different origins"= verschillende oorsprongen (de huisdieren?) zijn veilig en wel mee terug genomen door Lard en Maarten.

Nogmaals bedankt aan alle vrijwilligers en donateurs voor het helpen van onze vrienden van Kukhnia en daarbuiten.

En hier is ook nog een nagekomen bericht 

(van voordat alles naar Warshaw was gebracht) 

over drie hele LIEVE MEISJES:

a

Oftewel, vrij vertaald:

Kijk eens naar deze drie "tijgers"!

Mia, Pieke en Yade hebben 200 koekjes gebakken voor Oekraïne en in de buurt verkocht. Zij hebben 160 euro bij elkaar verzameld voor Kukhnia!

Ze hebben ook voedsel en spullen naar de studio gebracht.

En daar blijft het niet bij. Ze hebben meer gebakken en gaan weer verkopen. 

Wooooop! Fantastisch werk (en de koekjes zijn heerlijk!)

HARTVERWARMEND... 

Operatie ging niet door...

Nou... dat was me wat: het baasje van het hondje is nog niet geopereerd: ze had een zware longontsteking en ook nog eens zware bloedarmoede, dus... wél naar het ziekenhuis, maar alleen voor bloedtransfusie. Eerst maar weer eens beter worden en aansterken en dan pas... onder het mes.

Ik heb wel met haar te doen. Je weet dat er zo'n kreng in je lijf zit en dat groeit maar en groeit maar en dan moet je wéér wachten op de operatie.

Vandaag en morgen laat ik het hondje gewoon uit. Ik heb heb dus geluk. 

En zondag had ik ook geluk... kijk maar eens: hier staan we op de Gravenstenenbrug, over het Spaarne in Haarlem:

Een vriend van ons was aan het kanoën en maakte deze foto van ons.

En wij maakten natuurlijk weer een foto van hem:

Operatie

Nee, niet schrikken... ik word niet geopereerd... Ik ben zo gezond als een vis.

Maar... het baasje van mijn uitlaathondje wordt vandaag geopereerd. Ik hoop zo, dat het goed zal gaan. Zelf is ze er nogal sceptisch over: ze is bijna 88 en heeft een zeer slechte conditie. Wat haar betreft mag ze "er in blijven"... dat zijn haar eigen woorden. 

Al maanden heeft ze pijn in haar buik en blijkt: er zit een grote tumor, die vandaag dus verwijderd wordt. Ze is boos op de dokter, omdat die haar klachten een jaar geleden niet serieus heeft genomen. Daardoor kon de tumor groeien en groeien...

Dus... vandaag ga ik duimen, dat het goed afloopt en dat ze niet als een kasplantje uit de operatie komt. Zelf zei ze vorige week: "Als een kaasplankje..."

Het hondje, Gentille, logeert bij de dochters: een paar dagen hier en een paar dagen daar. Ze kent ze goed, ze heeft het daar keigoed, zeker weten!

Ik  heb dus deze week "hondjes-vrij".

Mocht het slecht aflopen, dan neem ik geen nieuw hondje meer. Het zijn allemaal treurige situaties waar je in terecht komt en daar heb ik geen zin meer in. 

Maar ik duim, dat het goed mag gaan en dat ik nog een hele tijd met die kleine mag lopen. Elke maandag- en dinsdagmorgen... ja... dat hoop ik echt.

En ik duim, dat de chirurg vannacht goed geslapen heeft en vandaag een vaste hand heeft...

Ik was een elfje...

Gisteren had Edward een prachtfoto op zijn blog gezet. Klik maar even hier, dan kun je het met eigen ogen zien: Kleine Vos

Er kwam met het zien van die tere blaadjes meteen een hele fijne herinnering naar boven.

Het speelt zich af, op net zo'n mooie dag als vandaag.

We wonen op de korte Zijlweg in Overveen. Het is lente en de zon schijnt. Ik ben 5 jaar... 

Van familie hebben we kleertjes gekregen, waar hun kinderen uitgegroeid zijn en ik krijg het jurkje... zo zoet en zo lief. Het is eigenlijk niks voor mij, want ik ben een wildebras met boompie klimmen en verstoppertje spelen. 

Maar ik ben er heel blij mee. Ik loop zonder jas naar buiten de straat op. Ik voel de ochtendzon op mijn blote armen. Ik voel me licht en vrij, alsof ik zo weg kan vliegen. Want... het is een elfjesjurk!

Er wandelt een oud echtpaar op de stoep, arm in arm.

Ze kijken naar me. 

Zij geeft hem een kneepje in zijn arm.

"Kijk eens Willem... een elfje!"

Ik voel me nóg lichter.

ZKV-tje (=Zeer Kort Verhaal)

Ramen gelapt.

© Marlou Witzel

Een nieuwe naaimasjien

Nu ben ik dus vorig jaar 75 geworden. En straks in mei: 76. Dat is geen geheim. Ik ben gewoon een ouwe taart. Daar heb ik overigens totaal geen probleem mee. Want... van binnen blijf ik me maar 33 voelen.

En dus... op mijn 33ste heb ik voor het eerst van mijn leven een NIEUWE NAAIMASJIEN gekocht!

Op advies van Yvette heb ik deze, de eenvoudigste naaimasjiene ter wereld,  gekocht. Ze zei, dat het een makkelijke is, dus ... dat past wel bij mij. 

Al jaren naai ik alles met de hand. En geloof me maar: dat is een heel werk. Kijk maar naar het witte stiksel, netjes, toch?!

 Sommige dingen moesten met een andere steek:

Ziet er minder netjes uit, maar dat maakt niet uit. Het is de rand van een dekbed, dat in een hoes verstopt wordt! Zie je niks van!

Maar nu... de eerste van mijn leven! De Singer 8280:

Wat een beeldje!

Het naaimasjiene-lesje bij Yvette is helaas niet door gegaan, dus heb ik op internet de gebruiksaanwijzing opgezocht. Dat is nog niet zo eenvoudig als je denkt. Dat opzoeken wel, maar die tekeningen zijn zo ingewikkeld.

Gelukkig had Yvette me een filmpje voor het opstarten toegestuurd...

Geweldig! Ik ben er reuze blij mee.

En... als je 'm een keertje wilt lenen? Kom maar op!

Spullen voor Lviv

Komende vrijdag, 25 maart, vertrekken Lard en Maarten naar Warshau.

Misschien weet je het nog? Roosje, mijn dochter heeft een mega-hulp-actie op touw gezet voor de Kukhnia: keukens gerund door kunstenaars in Lviv in Oekraïne. Er wordt elke dag voor zeker 200 mensen gekookt.

De kunstenaars helpen inmiddels ook een psychatrisch ziekenhuis, een Joodse community en een ziekenhuis in Kharkiv. Petje af!

Maar... de winkels daar zijn zo goed als leeg.

De mannen, Lard en Maarten, rijden daarom in twee touringcars, waarin gigantisch veel spullen zitten voor de koks van Lviv en allerlei andere benodigdheden.

De afgelopen weken is er heel veel gekocht en verzameld. Rijst en kikkererwten bijvoorbeeld. Tomaten in blik... als het maar houdbaar is.

De winkels in Lviv zijn leeg, maar er zijn veel spullen nodig: behalve voedsel ook medicijnen, zoals paracetamol, verband, pleisters en zelfs luiers voor volwassenen...

Er is van alles binnen gekomen. Echt geweldig. Komende 25 maart wordt het allemaal naar Warshau gereden. Daar worden de spullen overgeheveld en naar Lviv gebracht.

Lard en Maarten gaan niet met lege bussen terug! 

De mannen nemen 100 mensen mee, die hun land hebben moeten ontvluchten. Zij krijgen hier veilig onderdak in de gemeente Utrecht.  

Er mogen ook huisdieren mee. De touringcar-baas zei: "Zolang het maar geen giraffen zijn..."

Alles is gesponsord en de benzine gecrowdfund. Allemachtig, wat mooi.

Bravo allemaal. Ik ben trots op jullie. 

Goede reis en kom weer heel terug...

Wat maakt voor jou het leven de moeite waard

Zaterdagavond keek ik graag naar Matthijs Gaat Door. Althans... naar de opname ervan, later in de week. Ik vond niet alles even leuk, maar meestal wél de laatste gast en daarmee ook de laatste vraag van Matthijs aan die gast: 

"Wat maakt het leven voor jou de moeite waard?"

Mooie vraag. Als je daar even bij stil gaat staan... dan komt er heus wel wat goeds in je op, ook al denk je: mijn leven is geen hout waard.

Ik vond het antwoord van Ernst Jansz (van Doe Maar) een mooi antwoord.

"Er zijn stormen, er is tegenslag en pijn en angst voor wat er komen zal, maar er zullen altijd weer ontelbaar mooie momenten zijn. Dat maakt het leven voor mij de moeite waard.

Kleine dingen: dat het weer lente wordt. 

Dat de zon schijnt. 

De prachtige wereld waarop we leven met alles erop en eraan.

Mijn dochter, de kleinkinderen, waar ik ontzettend van geniet.

Iemand die mij in de tuin met snoeien helpt.

De vogels die beginnen te fluiten.

Whisky.

Een lekkere maaltijd.

Een prachtig boek van Jan Wolkers of Hugo Claus.

Liedjes van The Beatles en van Bob Dylan.

Noem maar op. Er is zoveel.

Een ontmoeting op een dag: dat iemand aardig tegen je doet.

Dat soort dingen."

De allerlaatste gast van dit seizoen was Jan Mulder:

"Morgen weer kunnen opstaan. Ik verheug me zo op de dag van morgen. Als je dat niet meer hebt... weet je... ik ben daar echt dankbaar voor. 

Dat komt ook wel met de leeftijd, dat je dat meer waardeert. Maar ik geniet zo van gordijnen opentrekken, de zon. Ja... morgenvroeg, dat is hem."

En jij? Wat maakt voor jou het leven de moeite waard?

Vijf goeie dingen over jezelf

Henry's broer Martin is getrouwd met Carline en ze wonen met hun twee zoontjes op Curaçao. Ik heb Carline nog nooit ontmoet, maar ben wel bevriend met haar op Facebook. Dat kan zomaar...

Eigenlijk wil ik op FB het liefste alleen maar bevriend zijn met iemand, die ik een hand heb gegeven, of zou kunnen hebben gegeven. Maar ja... Carline "runs in the family", dus ja... die mag er bij!

Laatst had ze deze foto van zichzelf op FB gezet:

Banderas verdes zijn van die groene vinkjes. De vijf groene vinkjes van Carline:

1. Heel verantwoordelijk

2. Zorgt goed voor anderen

3. Geduldig

4. Ongelooflijk ondersteunend

5. Zal nooit ontrouw zijn

Ik vind het nogal wat, dat ze dit op FB zette. Maar toch leuk, want het klopt wel. Al deze eigenschappen kloppen als een bus op Carline, voor zover ik haar ken.

Ik dacht, laat ik ook eens vijf dingen opschrijven, waar ik een vinkje voor zou zetten. Dus ben ik naar mezelf gaan kijken en vond wel een aantal goeie dingen, maar ... zoiets als: leergierig... ja... dat zou kunnen, maar niet altijd.

En toen bedacht ik: laten de anderen het ook eens over zichzelf zeggen. 

Het hoeft overigens maar één "vinkje" te zijn. 

Eén goed ding over jezelf... ben zo benieuwd... kom maar op met de geit!

Geen WiFi

Laatst was ik in een leuke strandtent: San Blas.... op de Kop van Bloemendaal. Heerlijke tent. Lekkere matcha latte (of zoiets) dat wel, maar de lunch viel wat tegen. OK, dit terzijde. Niet belangrijk. Volgende keer kies ik wat anders. Want er komt zéker een volgende keer.

Ik was wat eerder dan Jacobanita en moest dus even wachten. Ik vroeg aan de jonge vrouw die daar werkt, of ik het WiFi wachtwoord mocht. Nou... nee dus!

Ik kreeg het wachtwoord niet, want er was geen WiFi. (zei ze)

Daar geloof ik niks van, maar dat maakt me niet uit. Het gaat om de gedachte die erachter zit:

En dat is het hele eieren eten.

Gewoon lekker communiceren met elkaar. Hup! Weg dat mobieltje en niet de hele tijd zitten appen en chatten met iemand anders... maar praten met degene met wie je bent op dat moment, die bij jou aan tafel zit.

Ik voel er heel veel voor. En jij?

Over ethiek

 

Jaja, nu zit je met je handen in het haar... Een Spaanse tekst over ethiek. Ik vind het een bijzondere tekst en daarom zal ik 'm voor je vertalen!

Aan een groot Perzische mathematicus, Al-Juarismi, vroeg iemand eens of hij de waarde van de mens in cijfers kon uitdrukken.

Hij antwoordde:

Als de mens ethiek bezit dan is zijn waarde 1.

Als hij ook intelligentie bezit voeg er dan een 0 aan toe, dan is zijn waarde 10.

Als hij ook rijk is, voeg er dan nóg een 0 aan toe en zijn waarde is 100.

Als hij ook nog een mooi uiterlijk heeft, dan voegen we weer een 0 toe en zijn waarde is 1000.

Maar... als-ie de 1 verliest, die bij de ethiek hoort... dan is-ie alleen nog maar 000 waard.

En dus 0!

Dus... zonder ethische waarden, zonder principes zijn het nog maar delinquenten, corrupten en lui die niets waard zijn!"

Goeie tekst, vind ik.

Ik ken in ieder geval één zeer grote 0!

Al-Juarismi leefde in de 8ste eeuw. 

Hij schijnt de vorm van onze cijfers te hebben bedacht.

Hier is een interessant artikel voor als je daar meer over wilt weten. 

Klik

Komkommertijd

Het is komkommertijd in mijn hoofd. Ik weet even niet waar ik het over ga hebben. 

Nou... dan maar niet.

Dan gewoon maar een paar foto's van mijn keuken...

Het is er een beetje een zooitje, maar dat maakt niet uit, want het is er wel schoon...

Camera draaien naar de andere kant voor het andere zooitje:

Zo, dat was het voor vandaag. Een kleine peep-show. 

Morgen weer serieus aan de slag!

Hartverwarmend

Hartverwarmend zijn de reacties op mijn vorige blogje. Mooi... bedankt! Jullie hebben gezorgd voor volle planken in de keuken:

Roosje: "WoW!! Jullie groepje heeft gisteren 455,- euro verzameld. Ik stuur het meteen naar Olha. Ze heeft het dan twee minuten later."

Roosje zelf heeft een hele mooie poster gemaakt en verkocht (helemaal uitverkocht!) Dat bracht ook heel wat geld op, voor de Kukhnia. 

Dit staat op de site van Roosje: 

With this flag, we share a sign for peace for all the people in the world, especially in solidarity with the people in Ukraine. A sign against the violence, displacement, and the aggression. A sign of care and a sign of hope.

All revenue of this print went directly to support the self-organized volunteer artist-activist group 'Kukhnia' (="The Kitchen"), who are cooking their socks off in Lviv every night to feed and provide shelter for the people in need.

Vertaling:

Met deze vlag delen we een teken voor vrede voor alle mensen in de wereld, vooral in solidariteit met de mensen in Oekraïne. Een teken tegen het geweld, de vluchtelingenstroom en de agressie. Een teken van zorg en een teken van hoop.

Alle inkomsten van deze print gingen rechtstreeks naar de ondersteuning van de zelf-georganiseerde vrijwillige kunstenaar- activistengroep Kukhnia (= de Keuken) die elke avond zich een slag in de rondte kookt om de mensen in nood te voeden. Ook zorgen ze voor onderdak!

Je kunt meer foto's van de poster zien op: http://www.ark.amsterdam/peace 

ARK = atelier Roosje Klap

En nou maar hopen en bidden, dat de oorlog daar ophoudt en de mensen weer naar eigen huis en haard kunnen en weer opbouwen. 

PS:

Brigit, die niet aan tikkies doet vroeg nog naar het bankrekeningnummer: 

NL89ABNA0560129823  t.n.v Roosje Klap met als opmerking: voor de keuken in Lviv.

Koken voor de vluchtelingen

Het liefste wil ik niet over de narigheid in het oosten schrijven. Ik wil het nieuws niet zien, ik wil het niet horen en ik wil het er niet over hebben.

Maar ja... je ontkomt er niet helemaal aan. Dus daarom vandaag tóch een stukje: over het koken voor de vluchtelingen.

En groep kunstenaars: Kukhnia (=de keuken) is aan het koken in Lviv (80 km voor de grens van Polen) voor de eindeloze rijen vluchtelingen, die langs komen. Mensen, die niets meer hebben en heel dankbaar zijn voor de eenvoudige warme maaltijden die voor ze bereid worden.

Hier zie je een kleine collage van foto's van de Kukhnia:

De kunstenaars werken zich de hele dag uit de naad om de enorme stroom vluchtelingen te voeden. Prachtig vind ik het!

En ik ben trots op mijn dochter Roosje, die één van de initiatiefnemers is van dit mooie gebeuren. Zij houdt van koken én van lekker eten en daarom ondersteunt ze deze kunstenaars in Lviv. 

Wat is er lekkerder dan een warme kop soep. Verwarmend, en helender ook nog.

Aan giro 555 geef ik niks. Ik weet namelijk niet wat er daar aan de strijkstok blijft hangen.

Maar aan dit projekt doe ik met alle liefde mee en heb dus een bedrag gestort. Het bedrag komt bij de Kukhnia terecht, zodat de koks weer voedsel kunnen kopen en grote pannen kunnen klaarmaken.

Als jij ook iets wilt doneren, dan kun je dat hier doen:

https://tikkie.me/pay/RoosjeKlap/yMfivD4c36gUG115RsY41

Roosje zorgt er voor 100% voor dat het geld via Wise direct wordt overgemaakt naar Olha Marusyn en haar team. Tot nog toe was dat €2514,-

Compliment!

Dit zijn de pannen vol mooie gezonde soep van de Kukhnia:

Update from the artists-activists of Kukhnia (‘The Kitchen’) in Lviv, where our friends now have seven home kitchens, support three shelters, a train station and a vegan restaurant that gives away free food; they are tirelessly cooking dinners every day and hosting people. This week a truck of food and medicin will take off to more volunteers in Kharkiv, too!

Thank you all for donating and making this possible!

Love and solidarity to the whole team of Kukhnia:

Olha Marusyn, Oles Makhanets, Luda Sushchenia, Denys Pankratov , Denys Pavlyshynets, Pavlo Olefirenko, Boris Bartsyts, , Tomash Gazhlinskiy, Vika Dovgadze, Andriy Liakhovych, and Maria Pliatsko.

🤍🤍🤍

En tot slot een van hun recepten... voor 10 liter soep:

Nog een laatste "tot slot": een actie van Jacobanita: 

Stuur positieve energie naar de situatie daar! Wie weet...

Leo Horbach

Hoe groot was onze verbazing, toen we door de beeldentuin van Chateau St. Gerlach in de buurt van Valkenburg dwaalden...

Het is een landgoed met een enorm park er omheen. Je mag er lekker ronddwalen en kijken, want in dat park: kunst! Gigantisch veel kunst.

Ik zag een beeld en ik dacht... heee... zou dat...

Zou dat het beeld "Lazy on a sunny afternoon" van onze vriend Leo Horbach zijn?

En ze was het! Van Laaser Marmer uit één stuk gehakt en gebeiteld door Leo.

Meteen speurden we of er nog meer van Leo's hand stond in het enorme park. En ja... daar was de droevige koning:

En verderop, al van ver af herkende ik deze... dat mooie wit van het Laaser Marmer.

"Cherish the heart of stone"

Leo, wat een verrassing dat jouw werk hier in het beeldenpark staat. 

Ik zag, dat er vorig jaar ook werk van je stond, maar ja... toen waren we er niet. Was er niet een lockdown?

Als ik er in de buurt zou wonen zou ik er elke week wel een keertje ronddwalen.

En even dat mooie witte gladde marmer aanraken... Wat is het mooi!

Wat zou ik genieten van al die andere kunst.

En natuurlijk zou ik dan een lekkere cappuccino drinken bij Koffiebar Quicx aan het begin van het terrein. In tijden niet zulke lekkere koffie gedronken.

Waar is het allemaal te vinden? Dit is het adres:

Joseph Corneli Allée 1

6301 KK Valkenburg

Nederland

Zuid-Limburg

Om Henry zijn 80ste verjaardag te vieren waren we een paar dagen in Limburg. Heerlijk Zuid-Limburg... dat vond Benny Neyman ook... luister maar:

Wie schoan os Limburg is begrip toch nemens

Es allein de Zuderling dae Limburg leef is

Want door de jaoren heen bleef Limburg onbetwis

't Stukske Nederland dat 't schoanste is

Dat mooie glooiende land... daar kunnen we elke keer zo enorm van genieten. 

De hoeveelste keer was dit? Misschien wel de tiende?

En wat hadden we mooi weer. Dat was dubbel genieten. 

Ons hotel was De Potkachel in Berg en Terblijt... een aanrader. 

Klik hier maar: De Potkachel

Van daar deden we uitstapjes onder andere naar Margraten, waar we zeer onder de indruk waren van de meer dan 8000 graven. Allemaal jonge jongens die in de tweede wereldoorlog gesneuveld zijn. Vreselijk...

Dank je wel, Jackson James...

Om hiervan bij te komen reden we door naar Mesch naar de knusse boerenhoeve "De Laethof" met terras op de cour, waar de jarige werd gefêteerd op een heerlijk kop koffie en... natuurlijk een stuk echte Limburgse vlaai!

Zuid-Limburg... we komen zeker weer terug. 

Ook als er niets te vieren is.

Of... het moet gewoon "Het Leven" zijn.