Als je maar gezond bent...

Vandaag hou ik het kort...

Want ik heb alleen maar een vrolijk liedje uit mijn favoriete serie met mijn favoriete komische acteurs in de aanbieding.

Uit 't Schaep met de de vijf pooten:

ALS JE MAAR GEZOND BENT!

Blijf gezond en... prettig weekend! 

Een paar voordeuren in Haarlem

Als Schlijper mooie deuren in Mokum kan fotograferen, dan kan ik mooie deuren in Haarlem doen!

Ik merk alleen wel, dat ik een soort van voorkeur heb voor deuren die er uit zien als onze voordeur van vroeger, van mijn ouderlijk huis. 

Een tralie ervoor en een raam dat je open kunt zetten. Zo zag onze deur er ongeveer uit. De kleur heet "grachtengroen" :

Onze deur was alleen breder en hoger, althans in mijn herinnering.

Eén van de raampjes kon open en zo kon je degene die aangebeld had te woord staan zonder dat die plotseling naar binnen kon flippen.

Mijn buurtje heet het Garenkokerskwartier. Er werden garens gekookt en er werd gebleekt en geweven... Ik vond nog een oude kaart:

Een bedrijvige buurt was het met twee grachtjes en dus... grachtenpandjes aan weerszijden.

Nu zijn er nauwelijks meer bedrijfjes te vinden. 

Gelukkig hebben we nog wel een bakker en een groenteboer. 

En verder wonen er allemaal aardige mensen... 

Kijk maar: met touwtje!! Het kan echt hier!

Soms doet de bel het niet... Nou ja... even kloppen dus:

En hier is een kindje geboren.. Welkom, Wies!

En we sluiten af met mijn eigen voordeur. Inderdaad: grachtengroen en vrij klassiek...

Volgende keer ga ik op zoek naar hele andere kleuren! Een rooie of een blauwe...

Liedje voor Annet

Eén van de koorleden van Vrouwenkoor Malle Babbe werd gisteren 70 jaar! Normaal zouden we dat op het koor vieren met taart en zang. Maar helaas.... Dit jaar zit dat er jammergenoeg niet in! 

En dat is dubbel jammer, want... Annet kan als de beste taarten bakken. Jawel!

Speciaal voor haar hebben de drie M's: Mariëlle, Mary en Marlou een liedje opgenomen.

Dus... Annet! Van harte gefeliciteerd!

Happy Birthday to you

In de wei staat een koe

En die koe roept: I love you

Happy Birthday to you!

En hier is een bloemetje voor de jarige:

Veel plezier en... een mooi en gezond nieuw levensjaar toegewenst!

Decompresseren...

Gisteren had ik het over gebroken kopjes of bordjes. Over het repareren daarvan. 

Maar wat doe je met een rug, die versleten is? Daarmee ga je naar de dokter of de fysio of de chiro of de weet ik wat. En je doet voorzichtig aan...

Ik ben met mijn rugklachten door de huisarts doorverwezen naar een orthopedisch chirurg en die verwees me weer door naar een chiropractor. Het gaat niet goed met mijn rug en er moet echt wat gedaan worden. Daarom had ik gisteren voor het eerst een behandeling.

Natuurlijk is er eerst gedegen onderzoek met foto's en scans aan vooraf gegaan. Daarop is te zien, dat ik helaas, nou ja... zeg maar... versleten ben. Vooral de tussenwervelschijven zijn versleten. De zooi is ingezakt en zenuwen zitten daardoor wel eens klem... heel pijnlijk. Artrose. En daarbovenop ook nog eens osteoporose. 

Gisteren werd mijn rug dus uitgerekt. Oftewel: er werd ruimte gecreëerd tussen de ruggenwervels. Ik ging op een decompressie-tafel liggen, die de rug heel langzaam en heel subtiel uitrekt. In die houding lig je dan een minuut of twintig, waarna het apparaat weer heel langzaam en subtiel terug gaat. Het deed geen zeer. Ik vond het alleen wel een beetje eng.

Dit is de decompressie-tafel. Hierop word je gefixeerd...

En dan begint het rekken en trekken... 

Hier kun je er veel meer over lezen:

Decompressie therapie

De komende weken onderga ik deze therapie twee keer in de week. Duim je voor me, dat het werkt?

Kintsugi

Wat een rare titel: Kintsugi. Het is een Japans woord en het betekent letterlijk "gouden verbetering". Ook wordt het wel "kintsukuroi"  genoemd.

Het is een eeuwenoude methode om gebroken aardewerk weer aan elkaar te zetten: met goud! Heel mooi. Hier heb je een heel kort filmpje waar je het beste kunt zien, wat ik bedoel:

Ik vind het wel wat hebben. Laat die barsten maar zien! En wel GOUD! 

Mijn vader was degene in ons gezin die het beste gebroken aardewerk en soms zelfs porselein kon repareren. Met eindeloos geduld zat hij te passen en te meten en te plakken en te doen. Toen vond ik het allemaal heel gewoon, dat hij dat deed.

Maar nu, in deze wegwerpmaatschappij denk ik: wat bijzonder eigenlijk. Dat je iets wat op de grond was gekletterd weer lekker aan elkaar ging zitten plakken. Maar niet met goudverf, dat had hij niet. Maar wel gewoon met Velpon. 

Hier is een bordje, dat hij toen minutieus en met eindeloos veel geduld aan elkaar lijmde:

Ik heb geen idee hoe oud het bordje is, maar het is wel antiek... Ik denk dus wel meer dan 100 jaar oud.

En dat bordje is dus ooit naar beneden gekletterden in heel veel stukken uit elkaar gevallen ...

En daar ging Vader aan de slag:

Dit bordje was niet in duizend stukken gevallen, maar toch nog genoeg!

Het was passen en meten...

En uiteindelijk, na lang drogen en "Afblijven!" was het heel en kon het weer worden opgehangen. Het was niet echt een gebruiksbordje.

Ik ben blij met deze erfenis. Misschien ga ik ook wel eens Kinstugi toepassen. Met goudverf. Zal ik dan dit bordje weer uit elkaar halen?

Lijkt me wel wat...

Eerst maar eens een kintsugi-repair-kit in huis halen... 

Zodra de winkels open mogen ga ik op zoek naar dit:

Mooie voordeuren in Mokum

Ooit had ik het over een geweldige fotograaf: Thomas Schlijper, die de mooiste foto's op straat maakt... onder andere in Amsterdam (Mokum dus) Je kunt de foto's bewonderen op zijn site: Thomas Schlijper

Neem daar maar eens een keertje de tijd voor. Echt de moeite waard!

Inmiddels heeft hij ook een boekje uitgegeven met foto's van de mooiste voordeuren van Amsterdam. Als stadsfotograaf is hij gaan zwerven en op zoek gegaan naar mooie voordeuren: gekke deuren, deuren met een geschiedenis of hele gewone in de Pijp of drukke studentendeuren. Van alles wat dus.

Toen ik dat boekje zag dacht ik... dat ga ik ook doen. En samen met mijn verloofde ben ik door de stad gaan fietsen en heb inmiddels dus al een hele boel deuren gefotografeerd. Hier een paar uit Amsterdam.

Deze deur vind je op de Kloveniersburgwal. Ik denk, dat-ie mooier is in het voorjaar of in de zomer, maar ja... je moet eens een keer beginnen en nu is wel het juiste moment, denk ik...

Zal even die kabouter wegwerken... leidt zo af! 

Kijk maar eens, wat een mooie boog boven de deur:

En de tweede foto vonden we om de hoek, op de Zwanenburgwal. Lekker blauw en ontzettend rommelig, maar dat mag ik wel... als ze het maar niet op mijn voordeur gaan doen!

Volgende week zal ik een paar voordeuren uit mijn eigen buurtje laten zien. Het is een buurtje van meer dan 100 jaar oud, en sommige deuren ... zijn nét zo oud! 

Met dank aan Thomas voor de inspiratie. We hebben elkaar bijna ontmoet in Tel Aviv, ware het niet, dat Roosje en ik toen allebei bronchitis hadden en helaas de afspraak voorbij moesten laten gaan.

Hier kun je lezen, wat ik een tijd geleden over hem schreef: 

Mooie meisjes in Tel Aviv

IK WIL NAAR DE HEMA!

Haha, dat is gek he...

Dat ik ineens naar de HEMA wil. Ik heb er niet eens iets te zoeken. Ik heb eigenlijk alles al. Maar het gaat om het idee. 

Ik vond nog een oud tasje en toen ik het omkeerde bleek dat er nog een heel oud, vergeten bonnetje van de HEMA in zat.

Een echt bonnetje! Uit de tijd, dat we nog gewoon door de winkel konden slenteren en kijken wat er allemaal te koop is. 

Dwalen door de HEMA... dat is wat ik wil! Ik hoef niet eens wat te kopen, want echt... ik heb alles al. Maar gewoon een beetje links en rechts kijken en misschien een kennis tegenkomen en daar een praatje mee maken.

En een bakkie koffie doen in de koffiehoek. Misschien met een broodje erbij, als het lunchtijd is. Kost daar bijna niks, dus... 

Hoe lang zal het nog duren enne... bestaat de HEMA dan nog wel?

Witte ballonnen

Eergisteren moest ik naar de rugkliniek en omdat de fietspaden nog steeds nogal glad waren én omdat het zeek van de regen ben ik met de bus naar Heemstede gegaan.

Halte Kerkstraat. Ik stap uit en heb nog meer dan 10 minuten voor de afspraak bij de kliniek. Ik schuil even in het bushokje, ook om mijn handschoenen aan te doen.

Aan de overkant staat een kerk. De heilige Bavo of zoiets: katholiek, denk ik...

De klokken luiden. Het zijn niet de vrolijke klokken van een bruiloft. Nee... het zijn de droevige klokken: de tenor en de bas, de lagere tonen dus. Dan weet ik al hoe laat het is, want iemand heeft me ooit geleerd, dat dat de begrafenisklokken zijn. 

Op het plein vóór de kerk zie ik een grote witte rouw-limousine met gigantisch veel witte bloemstukken er in.

Rondom staan ongeveer 30 mensen, allemaal in het wit. En ieder van hen heeft zeker 10 witte ballonnen bij zich.

Terwijl de witte kist uit de limousine wordt getild laten de mensen allemaal de koorden van de witte ballonnen los en daar gaan ze. Zoiets als dit, maar dan met donkere wolken erboven:

300 witte ballonnen door de druilerige regen... hoger en hoger. Dacht dat dat niet meer mocht, maar ik ben er toch ontroerd van en kom bijna te laat bij de kliniek. 

Zo wil ik het over 30 jaar ook. Ik zeg het maar alvast. Maar niet katholiek hoor!!

En ook geen dure kist. Doe dit maar: 

En dan wel gezellig beschilderen... met veel kleurtjes! 

Ohja, doe maar geen ballonnen (is niet zo goed voor het milieu!)

Sneeuw van gisteren

Dit is een oud verhaal. Maar ik heb er behoefte aan om het nog een keer te zetten.

Het gebeurde op 10 januari 2007

Het is achter de rug!!!

en

ALLES IS GOED!!!

Wat ben ik opgelucht en gelukkig.
De Poortwachter is schoon…
Champagne, Cava, Sekt und so weiter…

Vanochtend vertrokken we om 07:15 naar het Spaarne Gasthuis. 

Auto geparkeerd bij het zwembad en vol goede moed en optimisme in stevige pas naar "het" avontuur.
De portier zegt, dat we naar de 5de etage moeten. 

Daar worden we opgewacht, zegt ze.
Niets is minder waar: het lijkt of het is een ongeorganiseerd zooitje. Er is ook geen bed vrij.

Rita, die ook vandaag aan borstkanker wordt geopereerd, komt er bij zitten met haar zus. We mopperen met elkaar een beetje over de chaos. En de klok tikt de minuten door. Om 9 uur op de operatietafel???
Nu word ik toch wel zenuwachtig. Gaan we dat redden?
Ja hoor! Er komt een bed aangereden, ik moet een jasje aan en dan word ik naar de lift gereden. Henry mag met me mee tot de derde verdieping.
We zoenen en dan moet ik het helemaal overlaten.
Ik word verwend met een lekkere voorverwarmde deken, de anaesthetist zegt: "U krijgt zo dadelijk een mooie droom, waar wilt u naar toe? "
Ik zeg: "Naar een warm land, doe maar Zuid- f r a n k r " en dan is er niets meer.

Ik word wakker van iemand, die aan me zit te sjorren en die zegt: "Mevrouw Witzel, mevrouw Witzel, u mag wakker worden. De operatie is gedaan, alles is goed gegaan. De Poortwachter is schoon…"
Ik ben zo gelukkig! Ik lig met een grote glimlach op de uitslaapkamer.
Een pak van mijn hart. Geen okseltoilet!!

Henry wordt gebeld met het goeie nieuws en dan word ik naar de afdeling gereden. Ik heb geen pijn, maar ben wel een beetje high van de morfine en van het goeie nieuws!
Henry mailt aan vrienden en familie:

Wo, 10-01-2007, 11:14
Dag Mensen !

Buiten stortregent het, maar binnen :

BALLONNEN !!!
FEEST !!!

Zojuist gebeld door de chirurg van het KennemerGasthuis :
de poortwachterklier is schoon !
Geen uitzaaïngen daarin te zien ! Operatie prima verlopen !

Groet van
Henry.

Daar krijgt hij zoveel leuke, lieve en mooie reacties op, dat hij ’s middags de laptop meeneemt, zodat ik daar ook van kan meegenieten.
Roosje komt met een kistje mandarijnen. Baby Pier is ook mee. Die snapt er natuurlijk niet veel van.

’s Avonds komt Roosje nog een keer. Dit keer heeft ze Wijs bij zich. Die is behoorlijk onder de indruk. Ze reageert heel schattig.
Het is gezellig zo. Omdat we zo opgelucht zijn.
’t Voelt toch anders!!
Nu plak ik er nog 30 jaar aan vast. Zeker en vast…

(Naschrift: er volgden 33 bestralingen in het AVL, 5 jaar Arimidex slikken en na 10 jaar... geen controles meer en... nu: nog steeds alles goed!)

zwemmen en schaatsen

Natuurlijk wil ik ook niet achterblijven met de winterse taferelen van de afgelopen dagen. Wat een heerlijk winterweer! En alles zag er zo mooi uit!

Maar wat je nu te zien krijgt... het is maar heel kort... is wel het toppunt van een winters tafereel... 

Hier vlakbij in de duinen: mijn nichtje met haar vriend. Het hele jaar door zwemmen zij iedere dag in het duinmeertje. Maar nu... met schaatsers op de achtergrond. Bizar... ik doe het ze niet na, maar... wat een bikkels!

Wat dat betreft ben ik echt een watje. Maar... ik doe wel iedere dag vóór het ontbijt een ommetje van minimaal 20 minuten. Da's ook prima toch?

Een beetje mediteren

Eerlijk gezegd ben ik niet zo goed in het mediteren.

Ik zou het wel willen: gewoon even een kwartiertje gaan zitten met beide voeten op de grond en een beetje ZEN voor je uit zitten kijken. Zoiets...

Maar ik ben er niet goed in.

Mijn gedachten zwerven van links naar rechts en van boven naar onder en soms zelfs nog diagonaal... 

Niet dat ik dat erg vind. Wel nee. Maar ik wil het wonder van het echte mediteren wel eens meemaken. Daarom zette ik een app op mijn mobieltje: Petit Bambou. Ik viel vooral op het plaatje. Kijk maar: 

Een beetje rimpelig monnikje uit... Tibet? Zo'n vriendelijk baasje, dat ervoor gaat zitten. Het vraagt: doe je mee? Je wordt er lekker rustig van.

De app kost helemaal niks en daar houd ik toevallig ook van. Dus... ik ben het gaan uitproberen. 

En ja... ik vind het prettig. Je kunt een stille meditatie doen, maar ook een geleide. En juist dat laatste is voor mij niet zo gek. Vertel mij maar hoe ik moet ademen en stilzitten en waar ik wat moet voelen. Heerlijk.

Mooie stem, een beetje Vlaams, denk ik.

Nou ja... als je zin hebt... probeer het dan maar eens. Misschien is het iets voor jou. En misschien juist helemaal niet. 

Maakt niet uit.

Even rust is sowieso altijd wel goed. Niet jachten en jagen. Precies, waar het virus bijna ieder van ons van heeft overtuigd. 

Zennnnn

Jan Wolkers

Een echte, toepasselijke Jan Wolkers: 

Ik heb de winter liefgehad.  

I

Ik heb de winter liefgehad

Sneeuw droog als kippenvoer

Of nat als sop.

Mijn vader die met schele hoofdpijn

Als een antenne de dwarreling voorzag.

Als hartenkenner en als nierenproever.

De schijndood van de winterslaap

Doet kikkers in hun modderdoos verstijven.

Zonder geloof loop ik op water

Bij twintig graden vorst,

De waterwezens die mijn voetzolen bekijken

Hebben een fijne dag gehad.

In iedere aardplooi grijnst een glimlach

De tanden bloot of er gestorven was.

II

Ik heb de winter liefgehad.

Rijp wit als tandpasta,

Hagel als grind.

Mijn vader die met helse cokes

Van Nebukadnezars ovens ons verwarmde,

De paardenschroeilucht als een tong van eelt.

De moltondeken van verdoolde sneeuw

Bedekt de levende en dode have.

Griendhout van middeleeuwse speren,

Loop ik spitsroeden als op ijspegels,

Het rode spoor van mijn doorboorde voeten

Geeft raaf en kraai een snelle hap.

De dooi ratelt de weke sneeuw melaats,

In winterbeddengoed versmelt het uitzicht.

III

Ik heb de winter liefgehad.

De adem aan het raam,

De holte in de ijsbloem.

Een stem die zegt, ‘Hij werpt zijn ijs’,

Een driepunter, en dat op wintervoeten.

Het gele wonder van de distelvink

Verbleekt de vlammenwerper van de zon.

De vluchtige en vale vlokkenregen

Verstijft op het behang van bomen.

De hermelijn verschiet van kleur

Uit bloeddorst naar de strot van hazen.

De sneeuw verdooft geluid tot gonzen,

Het knerpen heeft geen afstand die beklijft.

De rijp geeft stijfselbomen helderheid.

Weer even aan de puzzel

Mijn neef heeft me weer een puzzel voor op de i-Pad toegestuurd en ik ben er meteen mee aan de slag gegaan. Het was een pittige, want ik kreeg er het voorbeeld niet bij. Dan is het extra moeilijk. Eerst maar eens de kleurtjes sorteren...

Langzaam aan begin ik te zien wat het gaat worden, of eigenlijk: wie het gaat worden...

Ik zie er al een plukkie haar van Henry bovenuit steken... Aha... dan weet ik waarschijnlijk wel, welke foto het is!

Ja hoor... ik weet het! Die foto heeft hij eens in de trein gemaakt, toen hij zich onbespied waande. Niet echt wat je noemt een pasfoto, maar wel grappig!

Like a Rolling Stone...

Of nee... het was Albert Einstein, die z'n tong uitstak.

En klaar.

Allemachtig. Al met al toch bij elkaar 2 uur over gedaan.

Niet achter elkaar natuurlijk, maar toch.

Stuur me er nog maar een, neef! Ik vind het kei-leuk...

Blijmakertje

Zoals je je lijf gezond wilt houden dien je ook je hoofd gezond te houden. De één heeft daar meer voor nodig dan de ander. Maar je kunt het! Zoek de zon op...

Ik ben gelukkig gezegend met een meestal goed humeur. Met optimisme en de kunst om van iets negatiefs tóch iets positiefs te maken. Tot op zekere hoogte dan wel, hè...

Maar goed. Ik wil even een blijmakertje met je delen.

Vorige week trouwde de jongste dochter van mijn broer. Een lieve jonge vrouw met een lieve jonge man, met samen een lief, klein kindje. En, hoewel ik er niet bij kon zijn, vanwege je-weet-wel, voelde het toch bijzonder. De hele misjpoge had er voor gezorgd dat er mooie kaarten hun kant opgingen en de hele dag waren we er in gedachten bij. Mooi en ontroerend.

Gelukkig kregen we foto's en filmpjes. Maar die krijg jij niet te zien... nee, gaat niet gebeuren. Maar wat ik wél kan laten zien is de prachtige kaart, die mijn zus Aja voor hen maakte. Precies, zoals ze er uitzagen. Zij als een elfje en hij... ja... hij eigenlijk ook. En dan dat kleine ventje met dat strikje. 

Mazzel en broche voor de hele misjpoge! (geluk en zegen voor het hele gezin)

WAPPIE-TIPS

Wappie-tips?? Nee, ik bedoel niet die klunzen, die zich virus-ontkenners noemen. Ik bedoel gewoon... een gevoel. Je weet wel. Als je een beetje wappie bent. Of dat er een verkoudheidje op komst is. Of je voelt je gewoon een beetje druilerig.

Voel je je dus een beetje wappie?  Dan zet ik hier neer, wat ikzelf dan altijd doe. Gewoon geleerd van Moeder Paula. Dat was een natuurmens!

Komt-ie:

Moeder Paula zweerde bij vlierbessensap. We gingen die besjes altijd plukken, in de bergen en zij had een "Entsafter" waarmee ze er sap van maakte. Goeie tip. Onthouden! Je hoeft overigens geen "Entsafter" te hebben. Je vindt overal op het WWW hoe je sap kunt maken. Dit zijn vlierbessen: 

Volgende tip is natuurlijk: Vitamine C. Dat weet iedereen. Citroentje uitpersen, beetje warm water erbij. Maar wat mijn Moeder altijd deed is: rozebottelsap maken. Dat was een hele klus. Niet zozeer het verzamelen als wel het schoonmaken en ontdoen van de pitjes. Maar ze deed het toch maar mooi. Met veel liefde en veel geduld. Precies zoals ze ons ook benaderde...

En dan kom ik nu bij een andere Vitamine: D. Sja... daar hebben we in de winter wel tekort aan. Ik ben wel zoveel mogelijk buiten, maar toch... Extra vitamine D kun je uit vette vis halen.  Ga maar lekker een harinkje eten of een ander vet visje, zoals makreel. Stikvol gezondheid! 

Nog 2 dingen en dan ben ik klaar met de tips. Wat dacht je van gember? Koop lekkere verse gember en doe een paar schijfjes in een glas kokend water. Beetje honing er bij en opslurpen maar!

En tot slot mag de joodse penicilline niet ontbreken: de kippensoep.

Hier heb ik al meerdere keren over geschreven.

En, hoewel ik niet van koken houd... goeie kippensoep maken (en eten)... daar heb ik altijd zin in. 

Heb jij nog anti-wappie-tips?

5 februari 2021, Warme Truiendag

Vandaag is het 15 jaar geleden, dat de "Warme Truiendag" werd geïntroduceerd.

Eens per jaar één dag, waarin we de verwarming een graadje (of meer) lager zetten en gewoon een dikke trui aan doen...  

Al die 15 jaren heb ik er aan meegedaan. Want, wat goed is voor de aarde is ook goed voor mij. En als we het samen doen bereiken we heel veel...

Ik ben voor! Ik leef dan misschien nog (maar) een jaar of 30 (als dát zou kunnen!) maar het moeten wel 30 mooie, schone jaren zijn. 

Met een groot hart voor de aarde. 

Ik vond nog wat affiches. Bijvoorbeeld deze van 2011:

En wat dacht je van deze... Zo leuk! Zelfs de honden doen mee:

Ik heb zelf een lekkere dikke warme trui. Heerlijke wol, die niet kriebelt en die nog eens goed zit ook. Ik heb 'm al aan. Doe jij de jouwe ook aan? En dan de verwarming 1 graadje lager? Of misschien 2?

Kost niks, scheelt een boel...En ook in je portemonnee...

Het is vandaag WARME TRUIENDAG.

Doe je mee?

Meer lezen?

Klik dan op:

De wereld van de Warme Truien Dag

WIJS, 17 jaar!

HOERA WIJS IS JARIG.

Lang zal ze leven, lang zal ze leven in de GLORIA!

 17 jaar geleden werd mijn lieve kleindochter geboren. 

Ik mocht dat kleine mini nieuwe wereldburgertje al heel snel bewonderen.

 Wat een schatje. 

Wat een weelde, wat een geluk!

Vandaag, 4 februari is ze jarig en we kunnen het niet vieren.

 Da's jammer,

 maar we verzetten het feestje gewoon naar... april?? 

Ik mocht van haar deze heerlijke foto op m'n blog zetten.

 Ik ben zo trots op haar.

 Ze doet het hartstikke goed,

 echt alles!

 Mijn mooie meid... kijk eens:

Precies Roosje, haar moeder, toen die 17 was! 

Ook al zo'n mooierd. 

Ik voel me gezegend... 

GEFELICITEERD LIEVE WIJS!

✿˙·٠•●♥ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ♥●✿ LOVE YOU, HAPPY B-DAY! ✿●♥ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ♥●•٠·˙✿